Όπως χιλιάδες Έλληνες που έχουν ένα πατρικό σπίτι στον τόπο της καταγωγής τους, που για λόγους συναισθηματικούς το συντηρούν και το επισκέπτονται μια φορά τον χρόνο, το καλοκαίρι για διακοπές, έτσι κι εγώ έχω ένα παλιό, από το 1875 μητρικό σπίτι, στο χωριό Μυτιληνιοί Σάμου, που το επισκέπτομαι κάθε καλοκαίρι για διακοπές, κάτι παραπάνω από έναν μήνα.
Είμαι διασυνδεμένος με τη ΔΕΗ για την παροχή ηλεκτρικού ρεύματος, ο δε λογαριασμός πληρώνεται με πάγια εντολή από τράπεζα και οι λογαριασμοί αποστέλλονταν στο σπίτι μου στην Αθήνα.
Το 2020, λόγω των περιοριστικών μέτρων για την πρόληψη της πανδημίας, δεν πήγα στο χωριό μου, όπως πολλές χιλιάδες συμπολίτες μας, αλλά οι λογαριασμοί της ΔΕΗ πληρώνονταν κανονικά από την τράπεζα. Όταν είδα σε ένα λογαριασμό ότι μου καταλόγιζαν κατανάλωση ρεύματος, ενώ το σπίτι και ο γενικός διακόπτης ήταν κλειστοί, τηλεφώνησα στη ΔΕΗ και μου είπαν ότι θα το ρυθμίσουν στη επόμενη καταμέτρηση. Ο επόμενος όμως λογαριασμός, που πληρώθηκε, μου καταλογίζει με εικονική καταμέτρηση, που δεν έγινε, για δύο χρόνια κατανάλωση συνολικά 2.500 κιλοβάτ με κλειστό σπίτι. Φυσικά έκανα τις νόμιμες ενέργειες για επανόρθωση με ευγενική ανταπόκριση εκ μέρους της ΔΕΗ.
Τα παραπάνω τα αναφέρω όχι για να παραπονεθώ ατομικά, αλλά γιατί το περιστατικό μου έδωσε την αφορμή κατόπιν μικρής έρευνας να κάνω τις παρακάτω σκέψεις για ζήτημα γενικότερου ενδιαφέροντος.
Από διαμαρτυρίες πολιτών για χρέωση χωρίς κατανάλωση ηλεκτρικού ρεύματος και ύδατος από τοπικά δημοτικά δίκτυα υδροδότησης προκύπτει, ότι το φαινόμενο της χρέωσης, που δεν ανταποκρίνεται στην κατανάλωση, παρουσιάζεται σε κάποια έκταση και σε πολλές περιοχές της χώρας, κυρίως σε μη μόνιμους κατοίκους τους, αλλά ειδικότερα τώρα σε αυτούς που λόγω πανδημίας δεν επισκεφτήκαν τις δεύτερες κατοικίες τους για μεγάλα χρονικά διαστήματα, χρεώθηκαν όμως κατόπιν ψευδούς καταμέτρησης ποσά για κατανάλωση που δεν έγινε. Φυσικά υπάρχει η περίπτωση διαρροών ή κλοπής ρεύματος, αλλά αυτό είναι κάτι που μπορεί να εξακριβωθεί. Εξάλλου το πρόβλημα μπορεί να λυθεί με διοικητική διαδικασία και σε ακραίες περιπτώσεις δικαστικά, αλλά σε κάθε περίπτωση προκύπτει μεγάλη ταλαιπωρία για τον πολίτη, που πολλές φορές χρειάζεται επιτόπια επίσκεψη σε επαρχιακά γραφεία της ΔΕΗ και δαπάνες για νομική συμπαράσταση και όλα αυτά γιατί κάποιος καταμετρητής υπάλληλος της ΔΕΔΔΗΕ ή κάποιας συνεργαζόμενης με αυτή εταιρείας δεν έκανε (επιεικώς) καλά τη δουλειά του και μάλιστα χωρίς να ωφελείται ο ίδιος, αλλά σαφώς κατόπιν ανοχής εκ μέρους της εργοδοσίας.
Πολλές φορές, όταν οι επιπλέον χρεώσεις δεν είναι σημαντικές, οι καταναλωτές κυρίως οι ηλικιωμένοι, δεν τις αντιλαμβάνονται ή προς αποφυγή ταλαιπωρίας αποφεύγουν να τις αμφισβητήσουν.
Σε τελική ανάλυση το όλο ζήτημα θα μπορούσε να είναι θέμα κοσμοθεωρίας ή πολιτικής δεοντολογίας, με την έννοια ότι εάν πρέπει ο πολίτης να προστατεύει μόνος τον εαυτό του με τις νόμιμες διαδικασίες ή εάν το κράτος δικαίου, που καυχιέται ότι είναι η χώρα μας, μέσα στα πλαίσια της χρηστής διοίκησης δια των αρμόδιων οργάνων του, θα πρέπει να παρέχει αυτεπάγγελτα χωρίς καταγγελία με προληπτικό και κατασταλτικό έλεγχο σε κάθε πάροχο ενεργείας κάθε δυνατή προστασία στον πολίτη.
Δυστυχώς, όμως, για άλλη μια φορά επαληθεύεται η διαφορά της θεωρίας με την πράξη.
Στον τομέα του ελέγχου της παροχής ενέργειας και προστασίας του καταναλωτή η Πολιτεία, υπό τον έλεγχο του αρμοδίου υπουργού, είναι πλήρως έως πολυτελώς οργανωμένη με ψηφιοποιημένες πλέον παντοδύναμες ανεξάρτητες αρχές, σώματα και υπηρεσίες ελέγχου με υπερπλήρες προσωπικό και επαρκές νομικό πλαίσιο, που μπορεί να ελέγξει αποτελεσματικά οριζόντια και κάθετα τα πάντα. Στη θεωρία παίρνουμε άριστα, στην πράξη όμως το σύστημα δεν μπορεί να ελέγξει αυτεπάγγελτα ούτε τους καταμετρητές, που προσποιούνται ότι κάνουν καταμετρήσεις της κατανάλωσης της ενέργειας και ύδατος, που από το αποτέλεσμα αποδεικνύονται εικονικές.
Για να λειτουργήσει υποτυπωδώς ένα κρατικό σύστημα επιθεώρησης και ελέγχου πρέπει να υπάρχει συνεχής έλεγχος των υπηρεσιών μετά συνεπειών για τους υπευθύνους σε κάθε επίπεδο, όχι μόνο για τους αναλώσιμους.
Στη χώρα μας, όμως...
δεν υπάρχουν υπεύθυνοι για την ανάληψη ευθυνών, αλλά μόνο για την παροχή επιδομάτων υπεύθυνης θέσεως.
Φοβάμαι, ότι το παράδειγμα του Υπουργού κ. Χατζηδάκη, για την αναζήτηση πειθαρχικών ευθυνών στον ΕΦΚΑ όσο δεν θα βρίσκει μιμητές και μάλιστα για υπηρεσίες με ισχυρή συνδικαλιστική παρουσία αλλά και προς αποφυγή του πολιτικού κόστους, τα προβλήματα σε βάρος των πολιτών θα συνεχίζονται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου