Ο Αντώνης Βεζυρόπουλος, ο αγαπητός "βοσκός των Ιμίων" «έφυγε» στα 94 του. Θα τον θυμόμαστε μαζί με την Κυρά της Ρώ Δέσποινα Αχλαδιώτη που πήρε την θέση της στο Πάνθεον του Ελληνισμού το 1982, τον ακρίτα της Λεβίθας Δημήτρη Καμπόσο, που άφησε την τελευταία του πνοή στις αρχές Μαρτίου του 2020 και με την Ειρήνη Κατσοτούρχη που συνεχίζει να κρατεί μόνη την ελληνική σημαία στο απομονωμένο νησί της Κινάρου.
Θα πρέπει όμως, κάθε φορά που κλίνουμε το γόνυ προ των φρουρών αυτού του αρχιπελάγους και της εθνικής ιδέας να έρχεται στο μυαλό μας η μικρότητα του ελληνικού Κράτους και των λειτουργών του, που κατά τον πλέον ανάλγητο τρόπο παραγνωρίζει τα ιδανικά και τις θυσίες και δίκην λογιστάκου, μετράει τις δεκάρες που νομίζει πως του λείπουν.
Από το 2004 σταμάτησε η επιδότηση προς τον Αντώνη Βεζυρόπουλου για τις βενζίνες μετακινήσεώς του, ώστε να διατηρεί τα λίγα κατσίκια του στις ελληνικές νησίδες. Ακόμη σήμερα το Ελεγκτικό Συνέδριο ζητεί να επιστραφούν χρήματα που του είχαν δοθεί παρατύπως, κατά την άποψη κάποιων «χαρτογιακάδων».
Βλέπουμε εδώ ανάγλυφη την απόσταση που χωρίζει το μεγαλείο κάποιων Ελλήνων, γνησίων απογόνων των μαχητών των Θερμοπυλών και της Σαλαμίνας και των υπηρετών της γραφειοκρατίας της ψωροκώσταινας.
Δεν γνωρίζουμε αν αυτοί οι ανάλγητοι λειτουργοί θα αναζητήσουν τώρα τους κληρονόμους του Βεζυρόπουλου, ή τον δήμο της Καλύμνου για να «κλείσουν» τις εκκρεμότητες στα τεφτέρια τους.
Θα πρέπει όμως, κάθε φορά που κλίνουμε το γόνυ προ των φρουρών αυτού του αρχιπελάγους και της εθνικής ιδέας να έρχεται στο μυαλό μας η μικρότητα του ελληνικού Κράτους και των λειτουργών του, που κατά τον πλέον ανάλγητο τρόπο παραγνωρίζει τα ιδανικά και τις θυσίες και δίκην λογιστάκου, μετράει τις δεκάρες που νομίζει πως του λείπουν.
Από το 2004 σταμάτησε η επιδότηση προς τον Αντώνη Βεζυρόπουλου για τις βενζίνες μετακινήσεώς του, ώστε να διατηρεί τα λίγα κατσίκια του στις ελληνικές νησίδες. Ακόμη σήμερα το Ελεγκτικό Συνέδριο ζητεί να επιστραφούν χρήματα που του είχαν δοθεί παρατύπως, κατά την άποψη κάποιων «χαρτογιακάδων».
Βλέπουμε εδώ ανάγλυφη την απόσταση που χωρίζει το μεγαλείο κάποιων Ελλήνων, γνησίων απογόνων των μαχητών των Θερμοπυλών και της Σαλαμίνας και των υπηρετών της γραφειοκρατίας της ψωροκώσταινας.
Δεν γνωρίζουμε αν αυτοί οι ανάλγητοι λειτουργοί θα αναζητήσουν τώρα τους κληρονόμους του Βεζυρόπουλου, ή τον δήμο της Καλύμνου για να «κλείσουν» τις εκκρεμότητες στα τεφτέρια τους.
Ελπίζουμε να έχουν την ευπρέπεια να...
μην προκαλέσουν περαιτέρω το Πανελλήνιο και να βρουν κάποιον τρόπο να μην δώσουν συνέχεια στην παράλογη απαίτηση που προβάλλουν ακόμη.
Αρκετά ταλαιπώρησαν τον εκλιπόντα Βεζυρόπουλο και όσους στάθηκαν στο πλευρό του. Όχι πως ο ίδιος δυσανασχέτησε. Σε πείσμα των προβλημάτων που του δημιουργούσαν, έμεινε μέχρι το τέλος της ζωής του Ακρίτας του Αιγαίου.
Παράδειγμα Έλληνα για τον οποίον έχουν ιδρυθεί τα Τάγματα των Παρασήμων Αριστείας, τα οποία σήμερον λυμαίνονται ανάξιοι άρχοντες του συμβιβασμού και της συνδιαλλαγής.
Πρόσωπα με τα οποία ο εκλιπών, όπως και η Δέσποινα Αχλαδιώτη και ο Δημήτρης Καμπόσος δεν θα ήθελαν να έχουν καμία σχέση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου