ΥΠΑΡΚΤΟΣ ΚΟΜΜΑΤΟΣΚΥΛΑΡΟ-ΠΑΡΤΑΚΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ: Το βαθύ κομματικό κράτος στη χώρα του "εξυπνότερου" λαού του κόσμου


ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ

Tης Άννας Κωνσταντινίδη
Ιστορικού- Διεθνολόγου

Το βαθύ κομματικό κράτος στην Ελλάδα, το πώς διαρθρώνεται και τα αποτελέσματα που αποφέρει στο ελλαδικό κατεστημένο, θεωρώ, ότι δεν έχουν ερευνηθεί στο εύρος και στο βάθος που αναλογούν σε μία κοινωνία, όπως είναι η δική μας… Και παρά τη διδασκαλία στις Νομικές Σχολές των μαθημάτων της Πολιτικής και Συνταγματικής Ιστορίας, όπως και στα τμήματα Πολιτικής Επιστήμης και Διεθνών Σχέσεων, αλλά και στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση (τουλάχιστον μέχρι πολύ πρόσφατα των γενικών χαρακτηριστικών της Πολιτειολογίας), δυστυχώς ο Έλληνας και για να ακριβολογούμε ο Σύγχρονος Έλληνας που δεν είναι επιφορτισμένος με την Ιστορία του πρόσφατου παρελθόντος του, δεν μπορεί ακόμα και αυτός, να αποτάξει το κομματικό από πάνω του και όλα, ακόμα και η πατριωτική συνείδηση εντρυφούν σε αυτά τα μονοπάτια που όχι μόνο διχάζουν έναν λαό με την Ιστορία αυτή που έχει, αλλά δεν μας αφήνει να τρέξουμε μπροστά για την ίδια τη χώρα μας…

Τα κόμματα αντιπροσωπεύουν και εκπροσωπούν την ελεύθερη βούληση, σκέψη και δράση και ως εκ τούτου το Πολίτευμα της Δημοκρατίας… Δυστυχώς, στην Ελλάδα, η οποία γέννησε τη Δημοκρατία και τους Θεσμούς, είναι πολύ σκληρό αυτό που θα γράψω, αλλά συνεχίζουν να εκπροσωπούν ένα κακό Κράτος, αυτό της πελατειακής σχέσης, του προσωπικού όφελους, της πρόσκαιρης κοινωνικής “ευδαιμονίας” (;;;;;) και κυρίως του διχασμού…

Ο θεσμός των πολιτικών κομμάτων είναι σχετικά πρόσφατος και χρονολογείται στις αρχές του 19ου…. Και όσον αφορά την Ελλάδα, δυστυχώς έτσι όπως οργανώθηκαν, αντιπροσώπευαν την φατριακή όσμωση των τοπικών κοινωνιών με τους Κοτσαμπάσηδες και τους προεστούς να αρνούνται, για να μην χάσουν τα συμφέροντά τους, την μετεξέλιξη της ελλαδικής κοινωνίας στα ευρωπαϊκά πρότυπα… Ο κομματισμός στην Ελλάδα, όπως έδειξε η Ιστορία της, κοινωνιολογικά εξελίχθηκε υπό το πρίσμα ενός συνονθυλεύματος τοπικών χαρακτηριστικών, ιστορικής Παράδοσης (στη βάση και μόνο ότι τα κόμματα αντιπροσώπευαν τον ιδεολογικό πλουραλισμό, μία συνθήκη που μας άφησε η αρχαία Ελλάδα, με τη μόνη διαφορά ότι οι πρόγονοί μας δεν ήταν ενταγμένοι σε κουτάκια διχασμού, όπως οι Νεοέλληνες σχημάτισαν τα κόμματά τους, αλλά ανέβαιναν στην Πνύκα και εξέφραζαν τις ιδέες τους, επιδιώκοντας να αναμορφώσουν την κοινωνία), πελατειακών συμφερόντων, με ελάχιστα ψήγματα ευρωπαϊκής, πολιτειακής κουλτούρας…

 
Οι Κοτσαμπάσηδες και προεστοί, λαμβάνοντας τη θέση του ηγέτη/άρχοντα (πιο σωστός όρος) , θεώρησαν ότι είχαν το καθήκον, μια και έπεσε η Βασιλεύουσα, να διοικήσουν το λαό (των τοπικών κοινωνιών)… Για το λόγο αυτό, ακόμα και όταν τα τρία κόμματα, το Αγγλικό, Γαλλικό και Ρωσικό εισχώρησαν στην ελλαδικη κοινωνία, και παρά το γεγονός ότι αντιπροσώπευαν τα συμφέροντα των τριών Μεγάλων Δυνάμεων στο ελλαδικό κατεστημένο, ωστόσο ακόμα και αυτά, από τους Έλληνες πολιτικούς εκπροσώπους έδειχναν ότι το τοπικιστικό στοιχείο και ο φατριανισμός που ενυπήρχε στο ελληνικό κατεστημένο, ταυτόχρονα με την Πτώση της Κων/πολης, δεν μπορούσε να μην υφίσταται μέσα σε αυτά και να μην είναι ισχυρή παράμετρος για την “επιβίωσή” τους στην Ελλάδα… Η Ελλάδα το 1824 και 1825, προτού οργανωθεί σε πολιτειακή οντότητα (όπως είχα αναφέρει και σε άλλη ανάρτηση με παρόμοιο περιεχόμενο πριν 2 μήνες) είχε ήδη δύο Εμφυλίους…

Δυστυχώς, τα κόμματα στην Ελλάδα αναπτύχθηκαν στη βάση της φατρίας, και τα χειρότερα αποτελέσματα στο πώς εξελίχθηκαν, εξαιτίας αυτού του κακού χαρακτηριστικού, το βιώσαμε όλον τον 20ο αιώνα και δυστυχώς, ενώ η εξέλιξη της Κοινωνιών βρίσκεται σε υψηλό επίπεδο, στην Ελλάδα το κακό κομματικό κατεστημένο, το βαθύ κομματικό κράτος δεν αλλάζει…

Στην Ελλάδα, δυστυχώς, εχουμε ξεχάσει να συμπεριφερόμαστε, όπως οι πρόγονοί μας που με ελεύθερο πνεύμα εξέφραζαν τις ιδέες τους, αλλά δυστυχώς είμαστε βαθειά κομματικοποιημένα όντα, χωρίς ίχνος πολιτικής συνείδησης…. Αν κάνεις κρίση στην ΝΔ είσαι Συριζαίος και αν αντιταχθείς σε υποτιθέμενα, κοινωνικά δικαιώματα, είσαι στυγνός, νεοφιλελεύθερος που επιδιώκει να απομυζήσει το λαό…

Στην Ελλάδα, εξαιτίας του βαθέος κομματικού κράτους, έχουμε μάθει να δίνουμε λευκές επιταγές και συγχωροχάρτια σε οποιοδήποτε εξυπηρετεί το προσωπικό μας συμφέρον και όχι το συμφέρον της Πατρίδας μας…. 

 Γιατί;;;;… 

Γιατί πολύ απλά...

 

 τα 400 χρόνια υπό Οθωμανική Διοίκηση ήταν πάρα πολλά με αποτέλεσμα να πάψουμε να σκεφτόμαστε στη βάση του όλου και να συμπεριφερόμαστε με γνώμονα τις καταστάσεις που δημιουργούσαν τα τοπικά, πελατειακά συμφέροντα…

Προσωπικά, δεν με αφορά, παρόλο που ψηφίζω συγκεκριμένο κομματικό σχηματισμό, ποιο πολιτικό κόμμα είναι στην εξουσία, ακόμα κι αν τη διακυβέρνηση του Κράτους μου την περίοδο που ασκώ την κριτική μου την ασκεί το πολιτικό κόμμα που ψηφίζω… Όπως λχ στα κάγκελα είμαι με τη Συμφωνία των Πρεσπών που εκχωρήθηκε το ιστορικό όνομα και η ιστορική παράδοση της Πατρίδας μου και που σκίζαμε Μνημόνια και βαρούσαμε νταούλια μέχρι που το τελευταίο Μνημόνιο που υπογράφηκε από τους ζουρνατζήδες ήταν το πιο επαχθες εξ όλων, το ίδιο στα κάγκελα είμαι που υπήρξε η συνάντηση Μητσοτάκη και Κατοχικού στην κουζίνα του ξενοδοχείου (και μάλιστα για να ευθυμήσουμε και λίγο, σε σημείο που βρίσκονται τα πιάτα, λίγο προτού βγουν στο λεγόμενο πάσο και από εκεί στο εστιατόριο)…

Εμένα ως Ελληνίδα δεν με ενδιαφέρει ποιος κάνει τι και πού ιδεολογικά ανήκει, αρκεί αυτό που πράττει να είναι επωφελές για την ίδια την Πατρίδα μου… Και δεν είναι αυτό που γράφω ιδεαλισμός, γιατί τότε δεν θα υπήρχαν ούτε ο Αβέρωφ που με το καταπίστευμα που άφησε στο Ελληνικό Κράτος αγοράστηκε το νικηφόρο καράβι των Βαλκανικών Πολέμων, ούτε ο Μπενάκης και ο Τοσίτσας και τόσοι άλλοι, αλλά ούτε και ο Μεγάλος Ιάκωβος Τσούνης…
Και όταν το κομματικό πάει να υποσκελίσει το εθνικό, απλά πρέπει να θυμόμαστε τον Μεγάλο αυτό Έλληνα, τον Ιάκωβο Τσούνη που είπε “Δίχως Πατρίδα δεν υπάρχει ούτε πλούτος ούτε δόξα”…
 

Προσωπικά δεν δίνω λευκή επιταγή σε κανένα πρόσωπο, παρά μόνο σε όσους πρόσφεραν με πράξεις στην Πατρίδα…

 
“μη παρακαλώ σας, μη λησμονάτε, τη Χώρα μου”… Οδυσσέας Ελύτης

 
“όποιος συλλογάται ελεύθερα, συλλογάται καλά ” Ρήγας Φεραίος
 




 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου