ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ - ΠΙΣΤΗ - ΚΟΙΝΩΝΙΑ: Από τη Σταύρωση στην Ανάσταση

Για πολλά μιλούν στις χριστιανικές εορτές, αλλά συνήθως παραλείπουν το βασικότερο όλων: τον Χριστό. 

 Ο νικητής του θανάτου στον αποπροσανατολισμένο δημόσιο λόγο δεν μνημονεύεται, δεν δοξάζεται, οι περισσότεροι τηρούν μια στάση λες και δεν υπάρχει – και σ’ αυτό το επικίνδυνο μηδενιστικό μονοπάτι επιδιώκουν να παρασύρουν πολλούς.

Βασικό ζήτημα στα ΜΜΕ είναι το κόστος του αρνιού, η ένταση του ξεφαντώματος στις εορταστικές συνάξεις, τα κούφια λόγια των ψηφοθήρων πολιτικών, η αυστηρότητα των διωκτικών Αρχών στην τήρηση των παραδοσιακών… έκτακτων μέτρων. 

Λησμονούν ότι όλα τούτα είναι δευτερεύοντα μπροστά στο μέγα γεγονός της Αναστάσεως. Αυτήν προτιμούν να την αμφισβητούν για να δείχνουν «έξυπνοι» και «μοντέρνοι».

Στη χώρα μας αλλά και σε άλλες του αποκαλούμενου «δυτικού» κόσμου το κατεστημένο σύστημα εξουσίας χαρακτηρίζει «ντεμοντέ» και «αναχρονιστικό» να πιστεύει κάποιος στην Ανάσταση του Χριστού.  

Η σχετικοποίηση της πίστης και η αναγωγή όλων των θεμελιωδών πεποιθήσεών μας, των ιερών κειμένων, των παραδόσεων σε ασαφείς «συμβολισμούς» είναι ένα από τα πολλά τρικ που χρησιμοποιούνται από κύκλους οι οποίοι επιδιώκουν τον θρησκευτικό αποχρωματισμό μας. Αυτό δεν πλήττει μόνο τον ψυχικό κόσμο μας, αλλά η μουντάδα και η απελπισία της απόστασης από τον Θεό πλήττουν και το υλικό πεδίο.

Ο κόσμος γύρω μας είναι γεμάτος ατέλειες, δοκιμασίες, οδύνες και πάθη, αλλά εντός μας όλα φωτίζονται όταν είναι εγγύς ο Κύριος. Οι άγιες ημέρες της Μεγαλοβδομάδας είναι διδακτικές και για την εξέλιξή τους. Ο Χριστός μπήκε στα Ιεροσόλυμα με «ωσαννά», τα οποία πολύ γρήγορα μετατράπηκαν σε «άρον άρον σταύρωσον αυτόν». Ακολούθησαν το αδιάκοπο βασανιστήριο, η χλεύη, η εγκατάλειψη από τους μαθητές, τους γνωστούς, τους φίλους, ο Σταυρός και ο θάνατος – και στο τέλος της διαδρομής η Ανάσταση. Η ανθρώπινη διαδρομή είναι κοινή με εκείνην του Κυρίου ως τον θάνατο.  

Η Ανάσταση γίνεται εφικτή μόνο μέσω Εκείνου.  

Χωρίς Θεό δεν υπάρχει διαφυγή από τον θάνατο, δεν υπάρχει καν ζωή. Χωρίς αγάπη για τον πλησίον και υποταγή τού εγώ στο εμείς, αλληλεγγύη και βοήθεια στον ανήμπορο δεν υπάρχει κοινωνία αλλά άθροισμα προσώπων και αγέλη, η οποία είναι έτοιμη να αλληλοσπαραχτεί.  

Η αδικία που βλέπουμε να θριαμβεύει αποτελεί μια από τις πολλές αποδείξεις για την απάρνηση του Χριστού από τους ισχυρούς και την υποταγή τους στην απατηλή ισχύ της ύλης.

Να θυμηθούμε ξανά τον Χριστό, να ανοίξουμε τις πύλες της συνείδησής μας για να περάσει, να κάνουμε το θέλημά Του και όλα θα πάνε καλά.  

Ο Χριστός...

 

 αναστήθηκε και μαζί Του μπορούμε κι εμείς οι Έλληνες να ξαναβρούμε τον δρόμο μας, που οδηγεί σ’ ένα καλύτερο μέλλον για την πατρίδα.

Καλή Ανάσταση σε όλες και όλους!

Editorial της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ