Η μεγάλη (και κοινωνική πλειοψηφία) των αδαών περί την ιστορία δεν έχει την παραμικρή ιδέα για το πώς είναι η σκλαβιά σε μια χώρα. Συνήθως φαντάζονται ότι οι κατά καιρούς σκλαβωτές "μπαίνοντας" σε μια χώρα δηλώνουν απερίφραστα τις κατακτητικές τους διαθέσεις. Νομίζουν ότι λεηλατούν και καταπιέζουν ανοικτά τον πληθυσμό της χώρας που κατέλαβαν.
Κάνουν λάθος. Όλοι οι στρατοί κατοχής και όλοι οι σκλαβωτές είπαν και λένε πολύ διαφορετικά πράγματα.
Για να μην πάμε μακριά, στην ιστορία, και μένοντας μόνο στον 20ο αιώνα ας αναλογιστούμε τους Ρώσους Μπολσεβίκους και τους Γερμανούς Ναζί.
Οι πρώτοι διακήρυξαν ότι "απελευθερώνουν" τους Ρώσους κατ’ αρχήν και τον κόσμο ολόκληρο (ως πρόθεση τουλάχιστον) από τα δεσμά της εκμετάλλευσης και ότι τον οδηγούν στην ουτοπική κομμουνιστική "ελευθερία". Τα Γκούλαγκ, οι μαζικοί φόνοι, η "εξαφάνιση" κάθε διαφωνούντα και η απόλυτη σκλαβιά ως προς την ελευθερία του λόγου ήταν απλώς κάποια ασήμαντα θεματάκια.
Οι Ναζί κατακτητές της Ευρώπης δήλωσαν ότι απελευθερώνουν τους λαούς από την "εκφυλισμένη αστική δημοκρατία" παραδίδοντας τους λαούς στην "ελευθερία" του καθαρού αίματος, του "εθνικο-Σοσιαλισμού". Στην Ελλάδα όταν ήρθαν δεν διακήρυξαν καμιά σκλαβιά. Αντιθέτως είπαν ότι έρχονται ως φίλοι και δεν βρήκαν λίγους "συμμάχους" που τους στήριξαν στον αγώνα εναντίον των εκφυλισμένων αστών...
Να αναφερθεί εδώ, και εντελώς παρενθετικά, ότι αντίθετα οι προασπιστές των ΙΔΕΩΝ της ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ουδέποτε πρόβαλλαν ανόητες μεγαλοστομίες κατανοώντας ότι η ΑΝΘΡΩΠΙΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ δεν μπορεί παρά να είναι περιορισμένη και σχετική. Είτε στην Αρχαία Ελλάδα, που μπορούμε να θεωρήσουμε ως λίκνο του ελεύθερου πολίτη, είτε στους φιλοσόφους της νεωτερικότητας (B. Spinoza, J. Lock, Α. Smith, κ.α.) ή ακόμη και τους μεγάλους "πατέρες" του έθνους στις ΗΠΑ βλέπουμε να αντιλαμβάνονται το πεπερασμένο και σχετικό της ελευθερίας του ανθρώπου.
Για τον λόγο αυτό και ουδέποτε οι φιλελεύθεροι μίλησαν για ουτοπικούς παραδείσους και τέλειες κοινωνίες που είναι αδύνατον να υπάρξουν. Άλλωστε τόσο η λογική όσο και η ιστορική εμπειρία πιστοποιεί το αδύνατο των ουτοπικών σοσιαλιστικών παραδείσων που πάντα αποδεικνύονται φρικτοί εφιάλτες ΣΚΛΑΒΙΑΣ...
Σήμερα όμως, για να επανέλθουμε, στη χώρα της Φαιδράς Πορτοκαλέας ή του Σοβιετικού Ελλαδιστάν η βαριά σκλαβιά που κυριαρχεί φτιασιδώνεται και παίρνει άλλα ονόματα. Εύηχα, "όμορφα", "κοινωνικά" και σοσιαλιστικά ταυτόχρονα έτσι ώστε να μην αναγνωρίζεται ως σκλαβιά αλλά να προβάλλεται ως τάχα ελευθερία και δικαιοσύνη.
Ας δούμε ορισμένα από τα ονόματα που παίρνει η απέραντη σκλαβιά στη Χώρα της Φαιδράς Πορτοκαλέας. Ονόματα που αναφέρονται σε ιδεολογικές αντιλήψεις αλλά και θεσμικές πρακτικές στην Ελληνική κοινωνία.
"Κοινωνική Αλληλεγγύη", Κρατικά Οριζόμενος κατώτατος Μισθός, "Εισφορά Αλληλεγγύης”, Κλιμακωτή φορολογία (την περιγράφει και ο Μαρξ στο "Κομμουνιστικό Μανιφέστο"), "Τέλος επιτηδεύματος" (φυσικά δεν υπάρχει "τέλος κρατικού υπαλλήλου"), Επιδόματα Κοινωνικής Αλληλεγγύης (ποιος τα πληρώνει άραγε;), "Δωρεάν" Γεύματα για τους μαθητές, "Αξιοπρεπείς" συντάξεις για τους Κρατικούς (τους λένε και δημόσιους) Υπαλλήλους, "Δωρεάν" Κρατική "Παιδεία" και "Δωρεάν" Κρατική "Υγεία", Κρατική (τη λένε και Δημόσια) Ραδιοφωνία Τηλεόραση.
Θα μπορούσε να προστεθούν πολλά ακόμη αλλά ας αναφερθεί εδώ και κάτι ευτελές. Αναφέρομαι στα "δικαιώματα" των κατοικιδίων τα οποία επιβάλλουν οι κολεκτιβιστές σε συνεργασία με του κρατιστές δια της νομοθεσίας. Έτσι σήμερα αν κάποιος διώξει-αγριέψει κάποιο κατοικίδιο είναι σχεδόν δολοφόνος. Όταν οι "φιλόζωοι" αφήνουν τα "αποπατήματα" των κατοικιδίων στους δρόμους βρωμίζοντας και υποβαθμίζοντας τους χώρους και επιβάλλοντας τη βρωμιά απλώς υποπίπτουν σε αμελητέο πταίσμα...
Όμως τα πράγματα δεν σταματούν εδώ.
Το γνωστό και πολύ γνώριμο πια "Lockdown” που έχουν επιβάλλει οι κρατιστές και φυσικά αποδέχονται οι κολεκτιβιστές τι είναι αν δεν είναι σκλαβιά; Η υποχρεωτική χρήση μάσκας για το καλό μας, που το ξέρει η πολιτική ηγεσία, και δεν το αντιλαμβανόμαστε εμείς; Η απαγόρευση των μετακινήσεων για λόγους δημόσιας υγείας τι είναι;
Και εύλογα θα τεθεί το ερώτημα:
-Μα αλήθεια, όλα αυτά είναι σκλαβιά;
Δυστυχώς εδώ έχουμε φθάσει. Όλοι οι σκλαβωτικοί θεσμοί, αντιλήψεις και πρακτικές να έχουν καθαγιαστεί και φτιασιδωθεί ώστε να μην φαίνεται η σκλαβιά που επιβάλλουν. Λίγο να το ψάξει κανένας θα διαπιστώσει πώς όλα όσα αναφέρονται παραπάνω είναι η απέραντη και αβάσταχτη σκλαβιά που επιβάλλουν κρατιστές και κολεκτιβιστές και την οποία υφίστανται οι πραγματικά εργαζόμενοι πολίτες.
Είναι η σκλαβιά που δεν επιτρέπει στους ανθρώπους να διεκδικήσουν τα όνειρά τους να αγωνιστούν για να προκόψουν και να πετύχουν σε μια κοινωνία ελευθεριών και πλούτου. Σε μια κοινωνία που η επιτυχία είναι ζητούμενη αλλά και η αποτυχία θεμιτή… αλλά με δεύτερες και τρίτες ευκαιρίες.
Και ποιοι είναι οι Σκλαβωτές;
Μα προφανώς όλοι αυτοί που "ωφελούνται" από όλους αυτούς τους θεσμούς τις παροχές και τις διευκολύνσεις που το κράτος παρέχει στους δικούς του.
Είναι το πολιτικό προσωπικό (η υψηλή ηγεσία των σκλαωβωτών) και οι λογής λογής και πολυπληθείς κομματάνθρωποι που κυριαρχούν στην Ελληνική κοινωνία.
Είναι οι περισπούδαστοι ακαδημαϊκοί που υποστηρίζουν τα "δικαιώματα" του κουφοντίνα…
Είναι και όλοι αυτοί που έχουν εξοικειωθεί με τις κρατικές παροχές της φτώχειας και της μιζέριας που περιμένουν από το κράτος…
Είναι και όλοι αυτοί που μισούν το κράτος και λατρεύουν τις κρατικές (τις λένε και "κοινωνικές" παροχές). Παροχές που προέρχονται από τη λεηλασία των πραγματικά εργαζομένων παραγωγών.
Είναι αυτοί που χωρίς να κάνουν τίποτα ζητούν τα πάντα… από το κράτος βέβαια…
Κανείς δεν αμφιβάλλει ότι όλοι αυτοί είναι η μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία.
Αυτή που εκλέγει κυβερνήσεις κα ζητά παροχές.
Υπάρχει όμως ένα πρόβλημα για όλους αυτούς. Από πού θα τα πάρουν (λεηλατήσουν) για να τα καρπωθούν;
Μια πηγή υπάρχει μόνο.
Οι...
σκλαβωμένοι δημιουργικοί πολίτες που "πρέπει" να εργάζονται σκληρά για να υπηρετούν τα προνόμια και τις προσόδους των σκλαβωτών.
Και ποιοι είναι οι Σκλαβωμένοι πολίτες;
Μα αυτοί που παράγουν εμπορεύσιμα προϊόντα και υπηρεσίες. Αξίες δηλαδή που άλλοι θέλουν να αγοράσουν. Και είναι η αφαίμαξη-λεηλασία αυτών που τροφοδοτεί το "μεγάλο κοινωνικό" κράτος για το οποίο πληρώνουν και το οποίο δεν τους επιτρέπει να αναπνεύσουν… (θυμάστε το I can’t breath…)
Μέσα σ’ αυτό τον ζόφο της σκλαβιάς δυστυχώς ελάχιστες φωνές αντιστέκονται και ακόμη λιγότερες αναδεικνύουν την ανήθικη βάση όλων των λεηλασιών και της σκλαβιάς που επιβάλλονται.
Εδώ βρίσκεται και το πρόβλημα της ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΗΣ ΜΑΧΗΣ. Οι ΙΔΕΕΣ της ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ εδώ και χρόνια δεν έχουν ανθρώπους να τις υπερασπιστούν και να τις υμνήσουν.
Κατά τούτο και Η ΕΥΘΥΝΗ ΤΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ των ΣΚΛΑΒΩΜΕΝΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ ΕΙΝΑΙ ΤΕΡΑΣΤΙΑ. Αν αυτοί δεν κινητοποιηθούν για να αναδείξουν τη λεηλασία και τη ΣΚΛΑΒΙΑ που υφίστανται και αν δεν διεκδικήσουν τις ελευθερίες που είναι απαραίτητες για να προχωρήσουν οι ίδιοι αλλά και η κοινωνία τότε υπάρχει ένα μεγάλο πρόβλημα. Και όσο οι ίδιοι αποδέχονται την κατάσταση της Σκλαβιάς ως μια παγιωμένη και αναπόδραστη πραγματικότητα είναι άξιοι της τύχης τους.
Για τους τελευταίους, μάλιστα, ειπώθηκαν και τα πολύ γνωστά λόγια του Α. Κάλβου:
Ὅσοι τὸ χάλκεον χέρι
βαρὺ τοῦ φόβου αἰσθάνονται,
ζυγὸν δουλείας, ἂς ἔχωσι·
θέλει ἀρετὴν καὶ τόλμην ἡ ἐλευθερία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου