ΥΠΑΡΚΤΟΣ ΣΟΥΡΓΕΛΟΞΕΦΤΙΛΑΡΟΠΛΗΚΤΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ: Τα καθήκοντα του παλιμπαιδισμού

Toυ ΤΑΚΗ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΥ

Δεν έχουν αντίρρηση να κάνουν το εμβόλιο. Τους ενόχλησε ο τρόπος. Οχι το αυταρχικό ύφος της νοσηλεύτριας που απαίτησε να γυμνώσουν το αριστερό τους μπράτσο. Ενοχλήθηκαν επειδή το αρχηγείο του σώματος τους ειδοποίησε ότι το εμβόλιο είναι υποχρεωτικό και όσοι δεν το κάνουν θα μετατεθούν σε άλλη υπηρεσία. 

Μια ομάδα συμπολιτών μας, οι οποίοι εργάζονται σε μια υπηρεσία με στρατιωτική δομή, ενοχλήθηκαν επειδή οι επικεφαλής τους τούς έδωσαν εντολή και καταπίεσαν την ελεύθερη βούλησή τους.  

Θα αναφέρω απλώς τη δική μου άποψη περί υποχρεωτικού εμβολιασμού. Και θα εκφράσω την απορία μου για ποιον λόγο το μέτρο δεν επεκτείνεται, επιτέλους, και στους υγειονομικούς και στο ιατρικό προσωπικό. 

Για ποιον λόγο η κυβέρνηση περιμένει τον Σεπτέμβριο για να αποφασίσει; 

Φοβάται τους συνδικαλιστές ή μήπως την άποψη περί αντισυνταγματικότητας που εκφράζουν ορισμένοι συνταγματολόγοι; 

Δυστυχώς ή ευτυχώς, δεν ψηφίσαμε τους ελλογιμότατους καθηγητές για να διαχειρισθούν τα προβλήματά μας. Την ευθύνη τη φέρει ακέραια η κυβέρνηση. 

Το ενδιαφέρον, όμως, με την αντίδραση του προέδρου των πυροσβεστών θεωρώ ότι έγκειται στην παιδικότητα του επιχειρήματος. Το παιδί δεν πρέπει να το πιέζεις. Δεν πρέπει να του επιβάλλεις. Πρέπει να του αφήνεις χώρο για να αποφασίζει μόνο του. Δεν πρέπει να του επιβάλεις την ιδέα ότι η γη είναι στρογγυλή επειδή όσοι πιστεύουν ότι είναι επίπεδη είναι απλώς ηλίθιοι. Γενικά δεν πρέπει να του λες πρέπει.
 
Και έτσι, όταν το παιδί μεγαλώσει και γίνει πυροσβέστης ή νοσηλευτής, θα έχει αναπτύξει την ευθυκρισία που του επιτρέπει να επιλέξει το σωστό. Ως γνωστόν, η φιλοσοφική αυτή θεωρία εφαρμόζεται δεκαετίες τώρα στην εκπαίδευση του Δυτικού Κόσμου με θεαματικά αποτελέσματα. Στις κοινωνίες η κριτική σκέψη καλπάζει. Παρ’ ημίν, δε, έχει φθάσει σε σημείο να επηρεάζει ακόμη και την πιο απλή καθημερινότητά μας. Ας πούμε βρίσκεσαι μπροστά στο κόκκινο φανάρι και ενώ το ανελεύθερο μυαλό σταματάει αυτομάτως χωρίς να το σκεφτεί, το δικό σου αποφασίζει ελεύθερα αν θέλει να σταματήσει ή να προσπεράσει την απαγόρευση ως απαράδεκτη.
 
«Παλιμπαιδισμός» ή «νηπιοποίηση». Διαλέγετε και παίρνετε. 

Εγώ προτιμώ τον όρο «παλιμπαιδισμός», μια ψυχική παρόρμηση που σε κάνει να απαλλάσσεις τον εαυτό σου από κάθε ευθύνη με απώτερο στόχο να φθάσεις στην αθωότητα του πρωτόπλαστου.  

Στην περίπτωση της αντίδρασης των πυροσβεστών, το βάρος της ευθύνης ταυτίζεται με το βάρος της πειθαρχίας και της ενδεχόμενης τιμωρίας. Δεν έχω αντίρρηση ότι είναι από τους πιο σκληρά εργαζόμενους συμπολίτες μας και ότι διακινδυνεύουν τη ζωή τους για να υπηρετήσουν το καθήκον τους. Γι’ αυτό ...

 

 μόνο με τον συρμό του παλιμπαιδισμού μπορώ να ερμηνεύσω την αντίδρασή τους.