ΔΙΕΘΝΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗ: Για τη Γενοκτονία των Αρμενίων

 Το χαστούκι της αναγνώρισης της Γενοκτονίας των Αρμενίων δεν το έφαγε ο Ερντογάν. Το δέχτηκε η Τουρκία

    Από τον Παναγιώτη Λιάκο

Η στράκα στο μάγουλο του μορφώματος που σήμερα αποκαλείται τουρκικό κράτος ήχησε σε Ανατολή και Δύση. 

Το ζάλισμα και ο πόνος από το βαρύ πολιτικό και ιστορικό πλήγμα δεν πρόκειται να περάσουν. Αντιθέτως, με την πάροδο του χρόνου θα επιδεινώνονται.

Ακόμα κι όταν πέσει ο νεοσουλτάνος, αυτό που σήμερα γνωρίζουμε ως «Τουρκία» θα βρίσκει πάντοτε μπροστά της την αναγνώριση της γενοκτονίας από τις ΗΠΑ, αλλά και τον Καναδά (και ο πρωθυπουργός Τριντό σε ομιλία του αναφέρθηκε ρητά στη Γενοκτονία των Αρμενίων). Αυτή η υπόθεση ανοίγει διάπλατα τις πύλες για να περάσουν στο εγγύς ή στο απώτερο μέλλον οι αναγνωρίσεις των γενοκτονιών των Ελλήνων του Πόντου και της Μικρασίας, των Ασσυρίων και άλλων λαών, φυλών και εθνοτήτων που ζουν εγκλωβισμένοι στο τεχνητά διογκωμένο τουρκικό κράτος.

Η υπόθεση της αναγνώρισης των γενοκτονιών που έχουν διαπράξει οι Τούρκοι δεν είναι κάτι που αφορά μόνο το παρελθόν. Αγγίζει το παρόν και πρόκειται να διαμορφώσει το μέλλον. Από τη στιγμή που η παγκόσμια κοινότητα αναγνωρίζει ως ιστορικό γεγονός τη διάπραξη μιας γενοκτονίας, η οντότητα που δαχτυλοδείχνεται ως ένοχη πρέπει να ακολουθήσει ένα συγκεκριμένο μοτίβο συμπεριφοράς για να μη θεωρηθεί, τελικά, εγκληματικό κράτος.

Αυτό που συνέβη προχθές πρέπει να… πιστωθεί στον υπερβολικά ορμητικό και μάλλον απερίσκεπτο πρόεδρο της Τουρκίας, ο οποίος θα κληθεί κάποτε να λογοδοτήσει στον λαό του για τα πεπραγμένα του.  

Δεν πρέπει να θεωρείται… τυχαία η απειλή που εκτόξευσε εναντίον του Ερντογάν ο βουλευτής του Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος Ενγκίν Αλτάι, ο οποίος είπε από τηλεοράσεως ότι ο νυν πρόεδρος της Τουρκίας μπορεί να έχει το τέλος του Αντνάν Μεντερές, του πρωθυπουργού που κατέληξε στην κρεμάλα.

Τέτοιου είδους ιστορίες είναι διδακτικές∙ ειδικά για τους ηγέτες. Πρέπει πάντοτε να γνωρίζουν ότι...

 

 έρχονται και παρέρχονται με χαρακτηριστική ευκολία.

Ακόμα κι αν οι «έρωτές» τους με τον λαό είναι έντονοι, σφοδροί και φαντάζουν ανίκητοι και αιώνιοι, ξεθωριάζουν στις πρώτες αναποδιές και αλλάζουν πόλωση (από θετικά συναισθήματα σε αρνητικά) σε χρόνο μηδέν.