Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΕΥΘΥΜΑΚΗ
Εχετε επίγνωση τι σημαίνει 60 δισ.;
Είναι 60.000 εκατομμύρια ευρώ. Για αρχίστε αύριο το πρωί να μετράτε από το 1 και υποσχεθείτε στον εαυτό σας ότι δεν θα σταματήσετε αν δεν φτάσετε στο 60.000. Ενδέχεται να έχει νυχτώσει και εσείς να μετράτε ακόμα. Σε αυτή λοιπόν την ατέλειωτη γραμμή αριθμών προσθέστε το «εκατομμύρια ευρώ», ξέροντας παράλληλα ότι ένας εργαζόμενος που παίρνει 1.000 ευρώ τον μήνα θα εισπράξει συνολικά 1.000.000 ευρώ αν δουλεύει επί 71 συνεχή χρόνια (με 14 μισθούς τον χρόνο).
Μιλάμε φυσικά για το Ταμείο Ανάκαμψης και το σχέδιο «Ελλάδα 2.0» που εγκρίθηκε μετ’ επαίνων από τις Βρυξέλλες. Ηταν, λέει, το καλύτερο και πληρέστερο σχέδιο που κατατέθηκε απ’ όλες τις ευρωπαϊκές χώρες (για φαντάσου!).
Το στρογγυλεύουμε προς τα πάνω στα 60 δισ., στην πραγματικότητα όμως ο προϋπολογισμός του μιλά για 57,46 δισ. από τα οποία τα 30,9 είναι ευρωπαϊκό χρήμα και τα υπόλοιπα θα προέλθουν από κινητοποίηση άλλων επενδυτικών πόρων.
Ας μη χαθούμε σε λεπτομέρειες για τα ποσοστά δανεισμού, επιδοτήσεων, καθαρά ιδιωτικών επενδύσεων και άλλων, σημασία έχει ότι μαζεύονται σχεδόν 60 δισ. να πέσουν στην ελληνική οικονομία μέσα στην επόμενη πενταετία. Για να έχουμε μια τάξη μεγέθους, αν όλο αυτό το χρήμα απορροφηθεί στην ελληνική οικονομία, τότε θεωρητικώς κάθε φυσικό πρόσωπο μέσα στη χώρα (από τον τελευταίο αιωνόβιο γέροντα, μέχρι το πιο πρόσφατο νεογέννητό μας) θα επενδύσει από 60.000 ευρώ.
Το νούμερο είναι ασύλληπτο. Αρκεί άλλωστε να κατεβάσει κανείς το pdf με τις 2.000 σελίδες που κατατέθηκαν στις Βρυξέλλες (και εγκρίθηκαν πανηγυρικά), για να αντιληφθεί ότι εκεί μέσα περιγράφεται μια άλλη Ελλάδα. Ο κατάλογος των έργων και των δράσεων είναι τόσο μεγάλος, πολύπλευρος και προωθημένος, που μοιάζει περισσότερο με βιβλίο κάποιου Ελληνα Ιουλίου Βερν από το μέλλον, παρά με υλοποιήσιμο πρόγραμμα του μίζερου παρόντος μας. Εχει τα πάντα: Από οδικά δίκτυα μέχρι ηλεκτρική διασύνδεση όλης της νησιωτικής χώρας, από περιαστικές αναδασώσεις μέχρι αναμόρφωση όλων των νοσοκομείων, από δίκτυα 5G παντού μέχρι «εξοικονομώ» για χιλιάδες κατοικίες και κτίρια του Δημοσίου, από αντιπλημμυρικά έργα μέχρι απολιγνιτοποίηση, από ηλεκτροκίνητους στόλους αυτοκινήτων, μέχρι ψηφιοποίηση των αρχείων και των δράσεων του Δημοσίου, από ευκολίες πρόσβασης των ΑΜΕΑ στους αρχαιολογικούς χώρους, μέχρι την κατασκευή καλωδίων και προϊόντων ιατρικού εξοπλισμού, από την αναβάθμιση των εφοριών μέχρι ανάπτυξη διαστημικής τηλεπικοινωνιακής τεχνολογίας, από τον εκσυγχρονισμό των δικαστηρίων, μέχρι την υπογειοποίηση των δικτύων της ΔΕΗ, από πανελλαδικής εμβέλειας ενεργειακές αποθήκες, μέχρι την αναμόρφωση του Τατοΐου και του ΟΑΚΑ.
Και ποιος θα τα κάνει όλα αυτά, θα ρωτήσετε, και μάλιστα σε χρόνο dt; Διότι για το ελληνικό Δημόσιο, πέντε μόλις χρόνια για έργα 60 δισ. μπορεί να θεωρηθούν συνώνυμα του εφιάλτη ή του ανεκδότου, έτσι που έχει μάθει να δουλεύει. Οι δημόσιοι υπάλληλοι που μπαίνουν στις επιτροπές και τις υποεπιτροπές για να προχωρήσουν οι φάκελοι των έργων, έχουν όλα τα χούγια, τις ανησυχίες και τους προβληματισμούς του κόσμου, εκτός από έναν. Να τρέξουν τη δουλειά για να μη χαθούν τα λεφτά. Είναι το τελευταίο που τους ενδιαφέρει, αυτό το μακροσκοπικό μακροοικονομικό θέμα δεν ανήκει στη σφαίρα των στενών «αρμοδιοτήτων» τους.
Αυτοί...
έχουν μάθει σ’ έναν ρυθμό ο οποίος (εκτός σπανίων περιπτώσεων) δεν πολυχαλά τη ζαχαρένια τους και «φυλάει τον κώλο τους» μετά συγχωρήσεως. Ολα τα υπόλοιπα έπονται, κάτω από την ομπρέλα του γενικού συνθήματος «γιαβάς-γιαβάς».
Ενα μικρό παραδειγματάκι αρκεί. Για να γίνει η αναδάσωση του μισού εκατομμυρίου στρεμμάτων την περίοδο 2022-26 (εξαιρετικά σοβαρή δράση λόγω κλιματικής αλλαγής και ανάγκης μείωσης των ρύπων της χώρας σύμφωνα με τις διεθνείς συμβάσεις), θα έπρεπε ήδη να έχουν φυτευτεί στα φυτώρια τα πρώτα 5.000.000 δενδρύλλια (από το 30.000.000 συνολικά). Μόνο έτσι θα είναι έτοιμα το 2022 να μπουν στο χώμα. Αυτή τη στιγμή τα δασαρχεία ψάχνουν τις εκτάσεις που θα αναδασωθούν, ώστε μετά να αποφασίσουν τι είδους δενδρύλλια θα βάλουν σε κάθε σημείο, μετά να ανακατασκευάσουν τα διαλυμένα κρατικά φυτώρια, μετά να προσλάβουν δημοσίους υπαλλήλους (πόσο χρόνο αλήθεια θέλει μόνο αυτό;) για να τα δουλέψουν, μετά οι νεοπροσληφθέντες να φυτέψουν εκατομμύρια δεντράκια και μετά να περιμένουν ενάμιση χρόνο ώστε να είναι έτοιμα προς αναδάσωση. Ε εγώ, λοιπόν, σας υπογράφω ότι αν η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Περιβάλλοντος δεν πατήσει γκάζι, τραβώντας παραλλήλως αυτιά, έτσι που πάμε, ούτε τα 30 από τα 300 εκατ. ευρώ που αναγράφονται στον προϋπολογισμό αυτής της δράσης δεν θα απορροφηθούν.
Ετσι λέει η αριθμητική. Με ταχύτητα 50 χιλιομέτρων, δεν γίνεται να φθάσουμε από την Αθήνα στη Θεσσαλονίκη σε τρεις ώρες, σε όσα επίσημα χαρτιά κι αν το γράψουμε και όσες εύφημες μνείες κι αν έχει πάρει από τις Βρυξέλλες το σχέδιό μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου