Από τον Παναγιώτη Λιάκο
Φόρεσε το σοβαρό του ύφος, μια μοβ γραβάτα -χρήσιμο αξεσουάρ για κάθε σένια κηδεία-, και τράβηξε κατά Καστελόριζο μεριά για να ανακοινώσει τα ευχάριστα (ευχάριστα για όλους πλην των Ελλήνων). Μεταξύ άλλων, είπε: «Βρισκόμαστε σε μια δύσκολη πορεία, μια νέα Οδύσσεια για τον Ελληνισμό. Όμως, πλέον, ξέρουμε τον δρόμο για την Ιθάκη και έχουμε χαρτογραφήσει τα νερά. Μπροστά μας έχουμε ένα ταξίδι με απαιτήσεις από όλους μας, αλλά με μια νέα συλλογική συνείδηση και κοινή προσπάθεια θα φθάσουμε εκεί ασφαλείς, πιο σίγουροι, πιο δίκαιοι, πιο περήφανοι».
Η πραγματικότητα απέδειξε ότι για Οδύσσεια πηγαίναμε, αλλά σε «Τιτανικό» καταλήξαμε, με ολίγη από περιπέτεια Οδυσσέως – δίχως το ασφαλές τέλος της ομηρικής περιπλανήσεως. Και ο Κύκλωψ Πολύφημος μας κατάπιε, και η Κίρκη της μικροπολιτικής μάς μεταμόρφωσε σε χοίρους και η Σκύλλα μάς μασούλησε και η Χάρυβδη μάς κατάπιε και οι μνηστήρες έρχονται με λάντζες, κάθονται στα σπίτια μας και τους πληρώνουμε επιδόματα.
Ο Παπανδρέου συνέχισε το φουμάρισμα των ιθαγενών που έριξε στο μνημονιακό μπαλαούρο με τα εξής: «Ο τελικός μας στόχος, ο τελικός μας προορισμός είναι να απελευθερώσουμε την Ελλάδα από επιτηρήσεις και κηδεμονίες. Να απελευθερώσουμε τις δυνάμεις του Ελληνισμού, τον κάθε Ελληνα και Ελληνίδα από αντιλήψεις, πρακτικές και συστήματα που τον εμποδίζουν παντού, εδώ και δεκαετίες».
Δυστυχώς, οι μόνοι Έλληνες που «απελευθερώθηκαν» από τα άβολα «βραχιολάκια» του οικογενειοκρατικού τριτοκοσμισμού και της ξενοκρατίας είναι όσοι πήγαν στον άλλο κόσμο και όσοι πήγαν σε άλλη χώρα.
Οι μεν υπάγονται στον Κύριο, που είναι πάντοτε δίκαιος και ελεήμων, και οι δε κατευθείαν στους ξένους.
Κάπως έτσι...
έγιναν τα πράγματα την 23η Απριλίου 2010.
Η συνέχεια δικαίωσε τη λαϊκή ρήση «κάθε πέρσι και καλύτερα».
Περαστικά μας…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου