ΥΠΑΡΚΤΟΣ ΑΡΙΣΤΕΡΟΚΑΘΑΡΜΑΤΟΠΛΗΚΤΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ: Χωρίς όραμα οι λαοί παρακμάζουν

 

Μόνο θυμηδία προκαλούν απόψεις του είδους ότι η Επανάσταση ήταν φιλελεύθερη ή ταξική.

Για να γίνει αντιληπτό το τι ακριβώς εννοούν οι εμπνευστές των απόψεων αυτών, στην μεν πρώτη περίπτωση πρέπει να θεωρήσουμε ότι οι εξεγερμένοι Έλληνες κράδαιναν τα έργα του Λοκ και του Χόμπς όταν ρίχνονταν στη μάχη και στη δεύτερη η πληθώρα των προλετάριων Ελλήνων και Τούρκων εξεγέρθηκαν απο κοινού κατά των κοτζαμπάσηδων και των τούρκων αφεντάδων αναζητώντας τον Μάρξ πριν ακόμη εμφανιστεί.

 

Η Επανάσταση ήταν Εθνικοαπελευθερωτική. Και αυτό δεν χρειάζεται να το επιβεβαιώσουν όλοι οι σοβαροί ιστορικοί είτε ανήκουν στη μια είτε στην άλλη ιδεολογική πλευρά.Όταν υφίστασαι τετρακόσια χρόνια δουλείας, εκείνο που επιθυμείς είναι να διώξεις το τύραννο από το κεφάλι σου.

 

Εξεγέρθηκε, λοιπόν, μια δράκα ανθρώπων που είχε συνείδηση ότι ήταν Έλληνες, κληρονόμοι του κλασικού πολιτισμού.

 

Το πως αυτή η συνείδηση ενεργοποιήθηκε είναι μια μεγάλη ιστορία. Αλλά υπήρχε. Υπήρχε ένας λαός με συνείδηση συνέχειας απο την αρχαία εποχή, με αίσθηση φυλετικής καταγωγής, γλώσσας και πολιτισμού.

 

Αυτοί οι άνθρωποι ακόμη και αν αργότερα ονομάσθηκαν Ρωμαίοι παρέμειναν Έλληνες.

 

Αυτήν την γλώσσα και την εθνική συνείδηση στο Βυζάντιο την διαφύλαξαν η Εκκλησία και οι λόγιοί του. Έστω και αν επι Βυζαντίου αναδύθηκε η πρώτη αντίθεση μεταξύ των δύο κέντρων του ελληνισμού: της Αθήνας και της Κωνσταντινούπολης. Με την Αθήνα να επιδιώκει την ενότητα των ελληνοφώνων και την Κωνσταντινούπολη την ενότητα των χριστιανών.

 

Στην ιστορία των λαών υπάρχουν στιγμές δόξας και μεγαλείου, υπάρχουν και στιγμές παρακμής και καταστροφής.

 

Ο ελληνικός λαός τα βίωσε όλα.

 

Σήμερα, με αφορμή τα 200 χρόνια απο την Εθνικοαπελευθερωτική Επανάσταση του 1821 ας δούμε απο που ερχόμαστε και που βρισκόμαστε. Ας διατρέξουμε την μακρά πορεία μας.

 

Δεν είναι κολακευτική η θέση μας.

 

Η συγκρότηση μιας δίκαιης, ανοικτής πολιτείας βασισμένης στην πνευματική παρακαταθήκη του αρχαίου, του βυζαντινού και του σύγχρονου ελληνισμού και...

 

 η απόφασή μας να υπερασπιστούμε ό,τι συγκροτεί σήμερα την ελληνική πολιτεία, που αποκτήθηκε με θυσίες και αίμα, αλλά και η αποφασιστικότητά μας να απελευθερώσουμε τμήματα του ελληνισμού εκτός ελληνικής επικράτειας ας δώσουν ένα σύγχρονο όραμα.

 

Χωρίς οράματα δεν επιβιώνουν οι λαοί. 

Παρακμάζουν.

 

 

Editorial των ΑΝΙΧΝΕΥΣΕΩΝ