Toυ ΣΤΕΦΑΝΟΥ ΚΑΣΙΜΑΤΗ
Για τον Δημήτρη Κουφοντίνα η ανθρώπινη ζωή ήταν πάντα ένα μέσον για την επίτευξη των σκοπών του – ένα εργαλείο, σύμφωνα με την ορολογία της μόδας.
Στο παρελθόν, για το οποίο και καταδικάστηκε, επρόκειτο πάντα για τη ζωή των άλλων, των «ταξικών εχθρών», όπως έκριναν αυτός και οι φίλοι του.
Τώρα, το εργαλείο είναι η δική του ζωή, με την οποία εκβιάζει την πολιτεία, ζητώντας να εκτίσει την ποινή του με τους όρους του. Εκεί όπου θέλει ο ίδιος και τον βολεύει, στον Κορυδαλλό. Περί αυτού πρόκειται.
Αν ο Κουφοντίνας χάσει τη ζωή του, δεν χωρεί αμφιβολία ότι για κάποιους θα γίνει ήρωας και σύμβολο. Δικαιολογημένα από τη σκοπιά του, διότι έτσι θα έχει κλείσει τον κύκλο της «επανάστασής» του μαχόμενος, όπως αρμόζει σε αγωνιστές, όχι σαν γραφικό γεροντάκι που λέει ιστορίες στο καφενείο. Θα μπορεί να ελπίζει ότι το έργο της ζωής του, δηλαδή η εγκληματική δράση της 17Ν, δεν πήγε χαμένο, με την έννοια ότι αφήνει στους ομοϊδεάτες του ένα παράδειγμα αξεπέραστο.
Το ερώτημα είναι σε ποιους το αφήνει.
Ποιους, δηλαδή, θα εμπνεύσει το παράδειγμα του Κουφοντίνα, αν πεθάνει αρνούμενος να τραφεί;
Η επιρροή του δεν φαντάζομαι ότι θα ξεπεράσει τον σημερινό, περιθωριακό χώρο μιας παρανοϊκής Αριστεράς που ψάχνει την επανάσταση και η οποία πάντα αντιμετωπιζόταν με ανοχή.
Δεν θα τολμήσει ο ΣΥΡΙΖΑ να ηρωοποιήσει τον Κουφοντίνα, επειδή κατ’ αρχάς είναι η δική του συνοχή που απειλείται από τον ενδεχόμενο θάνατό του.
Από την άλλη πλευρά, αν δηλαδή η κυβέρνηση ενδώσει στην απαίτηση του Κουφοντίνα, όλη η ατζέντα της για αποκατάσταση της έννομης τάξης καταρρέει.
Αν σήμερα ο Κουφοντίνας πετύχει την εξαίρεσή του, επειδή εκβιάζει με τη ζωή του, αύριο ποιος εμποδίζει τον οποιονδήποτε κρατούμενο να μιμηθεί το παράδειγμά του;
Θα είναι αστείο, αν υποχωρήσει η κυβέρνηση, να περιμένει έπειτα ότι θα εμπνεύσει τον σεβασμό η πανεπιστημιακή αστυνομία.
Η ζωή του Κουφοντίνα...
οπωσδήποτε έχει την ίδια αξία με τη ζωή του καθενός από τα δεκατρία θύματά του. Ομως ο μόνος που την απειλεί είναι ο ίδιος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου