(...) Το άλλο θέμα των ημερών, είναι η υπόθεση Κουφοντίνα. Οπου κυβέρνηση και αντιπολίτευση διασταυρώνουν τα ξίφη τους για τον λεβέντη αυτόν, που με το πιστόλι στο χέρι σκότωσε 11 ανθρώπους και με τη συνδρομή του οι ημίτρελοι της 17 Νοέμβρη σκότωσαν άλλους 14.
Για ένα άτομο δηλαδή που όχι μόνο αμετανόητο είναι, αλλά και προκάλεσε τεράστια ζημιά στον τόπο, σχεδόν επί τρεις δεκαετίες, κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση δεν καταφέρνουν να ομονοήσουν. Για το τι είναι ο Κουφοντίνας και ποιο ακριβώς είναι το αίτημα για το οποίο εκβιάζει τη συντεταγμένη πολιτεία με την απεργία πείνας του.
Επειδή λοιπόν θεωρώ ότι λίγο-πολύ έχει χαθεί η μπάλα, θα αναφέρω μερικά πράγματα, για να καταλάβουμε όλοι περί τίνος πρόκειται. Σύμφωνοι; Σύμφωνοι.
Ο Κουφοντίνας λοιπόν είναι ένας κατά συρροή δολοφόνος, ο οποίος στο όνομα μιας ιδεοληψίας την οποία υπηρετούσε αυτός και μερικοί άλλοι βλαμμένοι σαν κι αυτόν, σκότωσε αθώους ανθρώπους. Δικάστηκε και καταδικάστηκε.
Τώρα κάνει απεργία πείνας γιατί δεν θέλει να είναι φυλακισμένος στις φυλακές του Δομοκού, αλλά στις φυλακές Κορυδαλλού, όπου είναι φυλακισμένοι και οι φίλοι του.
Και ερχόμαστε στο επίμαχο: Υπάρχει χώρα στον κόσμο (όχι πολλές, μία να μου αναφέρει κάποιος) όπου καταδικασμένος και μάλιστα για ειδεχθή, κατά συρροή, εγκλήματα, έχει το δικαίωμα να διαλέξει τη φυλακή που κρατείται; Την ποιότητα του κελιού του; Το στρώμα στο οποίο θα κοιμάται;
ΔΕΝ υπάρχει.
Μόνο στην Ελλάδα αναπτύσσονται αυτές οι γελοίες θεωρίες.
Διάβασα ας πούμε, τη δήλωση 888 (τι αριθμός!) νομικών, που τάσσονται υπέρ του αιτήματος Κουφοντίνα. Μπορεί κάποιος από τους δικηγόρους αυτούς να μας υποδείξει έναν πελάτη του, που πήγε φυλακή, αλλά πριν οδηγηθεί σε αυτή να εξέφρασε προτίμηση για το πού θέλει να πάει; Εναν, όχι πολλούς.
Τι παραμύθια είναι αυτά. Και σε ποιους τα λένε; Γιατί πρέπει να μας περνάνε για βλάκες για να λένε κάτι τέτοια..
Προσωπικά θέλω να ελπίζω ότι η πολιτεία θα κάνει αυτό που πρέπει, και αυτό που πρέπει υπαγορεύεται από τους νόμους – κανείς δεν μπορεί να εκβιάζει με την ίδια του τη ζωή. Κανείς. Και κανείς επίσης δεν μπορεί να μιλάει για λογαριασμό του. Ούτε προς τη μια ούτε προς την άλλη πλευρά. Γιατί άκουσα, πως μια ορισμένη πλευρά, συστήνει στον Κουφοντίνα να επιμείνει «ως το τέλος», διότι με τον τρόπο αυτόν, οι άλλοι θα κάνουν πίσω, και άρα αυτός θα μεταβληθεί σε «γνήσιο λαϊκό ηγέτη».
Υπάρχουν και κάποιοι ακόμη πιο ιταμοί: που παρακαλάνε να πεθάνει ο Κουφοντίνας εμμένοντας στην άθλια επιλογή του, για να καεί η Αθήνα από τους μπαχαλάκηδες – προκειμένου να τιμηθεί ο «ήρωας» -, να παρέμβει η Αστυνομία για να αποτρέψει τις καταστροφές, και μέσα από το μπάχαλο που θα προκληθεί να έχουμε κάτι αντίστοιχο με τα «Δεκεμβριανά» του 2008. Οι άρρωστοι αυτοί, που έχουν γνωστή πολιτική ταυτότητα, δεν διστάζουν να εξωτερικεύσουν τις αναλύσεις τους για να αποδείξουν πόσο ευάλωτο είναι το πολιτικό κλίμα, και η καταγραφόμενη από τις δημοσκοπήσεις κυριαρχία Μητσοτάκη.
Πρώην κυβερνητικό στέλεχος, που «τίμησε» με την παρουσία του τις κυβερνήσεις ΣΥΡΙΖΑ, έλεγε σχετικά σε κολλητό μου ότι «αν κάνει το λάθος η κυβέρνηση και αφήσει τον Κουφοντίνα να πεθάνει, θα προκληθεί τέτοιος σεισμός που θα πάνε περίπατο και το προβάδισμα της ΝουΔου και η ηγεσία Μητσοτάκη».
Υπενθυμίζω και σε αυτόν, και σε όσους σκέφτονται ανάλογα, ότι...
η μακαρίτισσα η Θάτσερ, που είχε να αντιμετωπίσει κάτι ανάλογο με έναν δολοφόνο του ΙRΑ ονόματι Μπόμπι Σαντς, όχι μόνο δεν έκανε πίσω, αλλά είχε και την κοινωνία μαζί της που της έλεγε, μην κάνεις πίσω!
Και δεν έκανε.
Διότι μια οργανωμένη πολιτεία δεν υποκύπτει ποτέ στους εκβιασμούς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου