Εχει πολιτική ευθύνη η Λίνα Μενδώνη για την υπόθεση Λιγνάδη;
Από τη στιγμή που η ίδια δηλώνει ότι εξαπατήθηκε, παραδέχεται ότι κάπου έχασε την επαφή με την πραγματικότητα. Οι υπουργοί είναι για να υπηρετούν το δημόσιο συμφέρον, όχι για να πιάνονται κορόιδα.
Η υπουργός όφειλε να απομακρύνει τον καλλιτεχνικό διευθυντή τη στιγμή που οσμίστηκε την πρώτη φήμη στον αέρα.
Θα ήταν μία επιλογή με ρίσκο στην περίπτωση που ο Λιγνάδης έβγαινε καθαρός. Ομως μιλάμε για τόσο ειδεχθή εγκλήματα, που κάθε ρίσκο θα ήταν θεμιτό και αποδεκτό. Αν μάλιστα κάποιος πιάσει λέξη προς λέξη το νήμα των δηλώσεών της, θα μπορούσε να ισχυριστεί, έστω προσχηματικά, ότι και τα περί επικινδυνότητας του ανδρός ήταν άστοχα πριν αποφανθεί σχετικά η Δικαιοσύνη. Ομως, εντάξει, είναι τέτοιος ο χαρακτήρας των εγκλημάτων που σηκώνει και μία λέξη παραπάνω.
Υπάρχει πολιτική ευθύνη για την επιλογή του Λιγνάδη στη συγκεκριμένη θέση;
Θα υπήρχε, αν στην Ελλάδα κάναμε vetting, δηλαδή σχολιαστικό έλεγχο, ενίοτε και με αθέμιτα μέσα, στο παρελθόν κάθε υποψηφίου. Πριν διορίσεις τον Λιγνάδη, ζητάς από την ΕΥΠ ή την Ασφάλεια να σου φέρουν μία έκθεση για το ποιόν του. Στην Ελλάδα δεν γίνονται αυτά τα πράγματα. Ευτυχώς. Ο Λιγνάδης αξιολογήθηκε βάσει καλλιτεχνικής διαδρομής και προσόντων.
Τώρα κάποιοι φωνάζουν ότι ήταν μία κακή επιλογή και μουρμουρίζουν για την «πιάτσα» που ήξερε. Μα, αν γνώριζαν, γιατί δεν μίλησαν όταν επελέγη;
Υπήρξε επιχείρηση συγκάλυψης, όπως γράφει και η «Αυγή»;
Αστειότητες. Ποιος βρίσκεται μπροστά σε τέτοια υπόθεση και προσπαθεί να την κουκουλώσει;
Πρώτον, αυτά τα πράγματα δεν κουκουλώνονται –ακόμα και αν η Δικαιοσύνη δεν έψαχνε την υπόθεση, υπάρχουν οι καταγγελίες που βουίζουν σαν μελίσσι.
Δεύτερον, κανένας δεν είναι τόσο ηλίθιος.
Η υπουργός δύναται να ελεγχθεί για αφέλεια, επειδή «εξαπατήθηκε», όχι για δόλο. Και η αφέλεια δεν λειτουργεί ως ελαφρυντικό όταν πρόκειται για υπουργό –κάθε άλλο.
Υπάρχει κύκλωμα παιδεραστών που συνδέεται με τη Νέα Δημοκρατία, όπως εμμέσως ισχυρίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ ακόμα και διά του αρχηγού του;
Μπορεί να υπάρχει και κύκλωμα σατανιστών. Αλλά πριν ο Τσίπρας εξελιχθεί σε ηγέτη του τοπικού παραρτήματος QAnon, οφείλει να μας δείξει κάτι και σίγουρα όχι τις αναρτήσεις (που τώρα σβήνονται) για την εμπλοκή ΜΚΟ στην οποία συμμετέχει συγγενής του Πρωθυπουργού.
Εχει το σεξουαλικό έγκλημα ή η κακοποίηση κομματική ταυτότητα;
Ανοησίες. Χυδαίες ανοησίες.
Διαβάζω στα social τη σύνδεση του Λιγνάδη με τη ΝΔ και των Κιμούλη, Χαϊκάλη με τον ΣΥΡΙΖΑ με διαλόγους που έχουν να κάνουν με τη βαρύτητα των πράξεων για τις οποίες ελέγχονται. Ετσι όπως εξελίσσεται αυτή η κουβέντα, θα καταλήξει σε...
ένα ανούσιο ξεκατίνιασμα.
Θα ακούγονται τα περί κυκλώματος παιδεραστών με κομματικό πρόσημο ή για κακοποίηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ και δεν θα ακούγονται οι φωνές των θυμάτων.
Αλλά, εν τέλει, ποιος νοιάζεται εδώ για τα θύματα;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου