ΥΠΑΡΚΤΟΣ ΝουΔοΣΥΡΙΖΑίικα ΛΑΘΡΟΜΑΧΜΟΥΤΑΡΟΠΛΗΚΤΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ: Θρησκευτικές ανισότητες

Γράφει η ΕΛΕΝΗ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ

Διδάκτωρ Διδακτικής Γλωσσών και Πολιτισμών του Πανεπιστημίου Paris III – Sorbonne Nouvelle

 

 Η ανέγερση και η λειτουργία ενός ορθόδοξου ναού ακολουθούν τους κανόνες και τις προδιαγραφές που έχει θέσει η Εκκλησία της Ελλάδος Δεν έχουμε παρά να κοιτάξουμε τους ναούς στις ενορίες για να κατανοήσουμε πόσο αυστηρά είναι τα κριτήρια και ποιες είναι οι προδιαγραφές για τη δημιουργία μιας ορθόδοξης εκκλησίας. Οι πιστοί μπορούν επίσης να μετατρέψουν ιδιωτικούς χώρους σε ιερούς ναούς, αποκλειστικά για τους ίδιους και τις οικογένειές τους. Σε περίπτωση όμως που ένας ιδιωτικός χώρος αποδοθεί σε δημόσια λατρεία σε χριστιανούς, τότε η Αστυνομία θα τον σφραγίσει και η Εκκλησία έχει δικαίωμα να τον απαλλοτριώσει υπέρ της πλησιέστερης ενορίας. Δεν μπορεί να υπάρχει Εκκλησία για τους χριστιανούς σε κάθε τετράγωνο, σε κάθε πολυκατοικία, σε κάθε γειτονιά.

Οι ενορίες έχουν προνοήσει να οικοδομήσουν μεγάλους ναούς σε κεντρικές πλατείες, οι οποίοι είναι χώροι συγκέντρωσης πιστών, τηρώντας την ευταξία και την ευσέβεια προς το Θείο.

Σε αντίθεση με την ορθόδοξη εκκλησία, η οποία για να λειτουργήσει υπόκειται σε αυστηρούς χωροταξικούς περιορισμούς, τα τζαμιά, οι χώροι λατρείας άλλων θρησκειών λειτουργούν κυριολεκτικώς όπου να ’ναι. Υπόγεια, ισόγεια, αποθήκες, μαγαζιά, δώματα, διαμερίσματα μετατρέπονται σε χώρους μουσουλμανικής ή άλλης λατρείας, αναστατώνοντας τους ενοίκους των κτιρίων και τους κατοίκους της γειτονιάς. Συμβάλλουν δε σημαντικά στην γκετοποίηση και την υποβάθμιση ολόκληρων συνοικιών. Οι χώροι αυτοί λαμβάνουν άδεια από το υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων, το οποίο ζητά μόνο τις χρήσεις γης και όχι τον χαρακτηρισμό του χώρου στον κανονισμό της πολυκατοικίας. Με τον τρόπο αυτόν, χώροι που χαρακτηρίζονται ως καταστήματα, αποθήκες, κατοικίες παίρνουν άδεια από το υπουργείο ως τζαμιά.

Και ενώ ο χριστιανός δεν μπορεί να κάνει το σπίτι του εκκλησία, το μαγαζί του, την αποθήκη του, και καλώς βέβαια, για λόγους σεβασμού και ευταξίας, ο μουσουλμάνος ή κάτι άλλες αφροαμερικανικές εκκλησίες έχουν την άνεση να ιδρύουν χώρους λατρείας για τη θρησκεία τους ακόμη και σε κάθε πολυκατοικία, κάθε όροφο, κάθε διαμέρισμα, αν το επιθυμήσουν.
 

Αρκεί να υπάρχει ένας ποιμένας με ένα ποίμνιο των πέντε ατόμων, και η «εκκλησία» είναι έτοιμη να λειτουργήσει.

Πριν από την Ευρωπαϊκή Ένωση, για να δοθεί άδεια το ποίμνιο έπρεπε να αποτελείται από τουλάχιστον 50 οικογένειες, όχι απλά άτομα, οι οποίες δήλωναν διεύθυνση που επικύρωνε το αστυνομικό τμήμα ύστερα από επαλήθευση. Πενήντα οικογένειες φτιάχνουν μια θρησκευτική κοινότητα, πέντε άτομα φτιάχνουν μια παρέα. Δεν μπορεί η ίδρυση τζαμιών και λοιπών χώρων λατρείας να γίνεται με κανόνες ίδρυσης καφενείου.

  

Και δεν μπορεί...

 

 οι γειτονιές μας να μην έχουν σε κάθε τετράγωνο εκκλησία, αλλά να έχουν τζαμί, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την πληθυσμιακή τους αλλοίωση και την γκετοποίησή τους.