Οι πρώην πρωθυπουργοί χρειάζονται και στον τόπο και στις παρατάξεις τους. Η συσσωρευμένη εμπειρία τους, οι διεθνείς επαφές που λογικά διατηρούν, ο υψηλός συμβολισμός και η αξία του λόγου τους σε ένα κομμάτι της κοινωνίας που κάποτε τους έφερε στο ανώτερο πολιτικό αξίωμα, είναι πολύτιμες ιδιότητες που τους διαχωρίζουν ουσιαστικά από τη μάζα των υπόλοιπων πολιτικών που είχαν μια μικρομεσαία καριέρα. Με μια προϋπόθεση όμως. Οτι οι ίδιοι οι πρώην πρωθυπουργοί επιφυλάσσουν στον εαυτό τους αυτό τον υψηλό και σεβαστό ρόλο, χωρίς να αυτοϋποβιβάζονται στην πίστα των βετεράνων υπουργίσκων που ψάχνουν υστερικά για επιβεβαίωση της πολιτικής τους ύπαρξης.
Οι σοβαροί πρώην πρωθυπουργοί συνειδητοποιούν πρώτα εντός τους ότι η ιστορική τους ευκαιρία εξαντλήθηκε τα χρόνια που άσκησαν πρωθυπουργική εξουσία. Όταν σηκωθούν από την πολυθρόνα του Μαξίμου, πρέπει να γνωρίζουν πως ό,τι έκαναν, έκαναν. Πλέον μπορούν να λειτουργούν επικουρικά, συμβουλευτικά, συμβολικά, ρυθμιστικά ίσως, ή εγγυητικά, πάντως όχι εξουσιαστικά. Η συνειδητοποίηση ότι άλλοι πια κάνουν κουμάντο είναι η εγγύησή τους ότι δεν θα παρεκτραπούν.
Κάποιοι επιλέγουν να σιωπήσουν εντελώς και να γράψουν τα απομνημονεύματά τους, άλλοι να μιλούν σπάνια και μόνο για μείζονα ζητήματα που αφορούν τον τόπο ή την παράταξή τους, αλλά δίχως να εμπλέκονται σε στενές πολιτικές ή εσωκομματικές διαμάχες.
Οπότε, τι θέλει τέλος πάντων ο Αντώνης Σαμαράς;
Να συγκυβερνά με τον Κυριάκο;
Δεν γίνεται.
Να φύγει από τον ρόλο του πρώην πρωθυπουργού και προέδρου της ΝΔ και να μεταβληθεί σε ηγετίσκο μικρής ομάδας δήθεν τουρκοφάγων εντός της ΝΔ;
Λέω δήθεν, διότι όποιος είναι πραγματικός τουρκοφάγος, καταπίνει τους Τούρκους όταν έχει την αρχηγία αυτός, ώστε να πάρει και όλη την δόξα, όχι όταν είναι στο περιθώριο και μιλά εκ του ασφαλούς.
Εκτός κι αν δεν θέλει να το παίξει τουρκοφάγος, αλλά απλώς ακροδεξιός και το αναδεικνύει μέσω της δημόσιας διαφωνίας του για τις διερευνητικές.
Εν τοιαύτη περιπτώσει, κακώς βασανίζουμε το πληκτρολόγιό μας γράφοντας κείμενα, δεν αξίζει τον κόπο, καθώς ο άνθρωπος αυτός αποφάσισε από πρώην πρωθυπουργός να μεταμορφωθεί σε οπαδό του Κυριάκου Βελόπουλου.
Λέει ότι με τον πειρατή δεν συζητάς και ότι ρίχνεις όλο το βάρος σου στην αποτροπή. Εντάξει, αλλά εγώ βλέπω να αγοράζει όπλα αυτός που κάθεται στο τραπέζι των διερευνητικών, αντί να λαδώνει αυτά που του παρέδωσε ο τουρκοφάγος της αποτροπής.
Θα μου πείτε ότι εκείνος έπεσε μέσα στην περίοδο της οικονομικής κρίσης και δεν είχε λεφτά. Σωστά, ενώ ο Κυριάκος έπεσε...
στην περίοδο που δένουν τους σκύλους με τα λουκάνικα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου