Ο Αλέξης Τσίπρας έκανε αγωγή στον Γιάννη Κουρτάκη και στον Γιώργο Παπαχρήστο. Του έθιξαν, λέει, την τιμή και την υπόληψη. Τον συκοφάντησαν για το σπίτι στα Λεγραινά.
Ο πρώην πρωθυπουργός κοστολογεί την ζημιά που του έκαναν στο ένα εκατομμύριο ευρώ. Τόσα ζητά από τους δύο συναδέλφους, τα οποία μάλιστα θα αποδώσει στον ΕΔΟΕΑΠ.
Τον ευχαριστούμε θερμά, το ταμείο μας έχει οικονομικά ζόρια. Αλλά πρέπει πρώτα να κερδίσει την αγωγή, σωστά;
Εγώ συμφωνώ ότι ο καθένας από μας δεν μπορεί να γράφει ό,τι του κατέβει για οποιονδήποτε πολίτη, είτε συνταξιούχος είναι, είτε οικοδόμος, είτε φαναρτζής, είτε πρώην πρωθυπουργός.
Από την άλλη πλευρά έχει απόλυτο δίκιο η ΕΣΗΕΑ που επιμόνως ζητά εδώ και δεκαετίες την κατάργηση του 1178/81 με τον οποίο, στο όνομα της τιμής και της υπόληψης των πολιτικών προσώπων, κάποιοι στήνουν βιομηχανία δικαστικού εκφοβισμού και οικονομικής εξόντωσης των δημοσιογράφων που τολμούν να τους κάνουν κριτική ουσίας.
Αυτά είναι τα δυο άκρα που ενίοτε τα βλέπουμε να εκδηλώνονται.
Το ένα άκρο είναι να βγάζει ο δημοσιογράφος «από την κοιλιά του» παντελώς αναληθή πράγματα και να τα πετά ως λάσπη στον πολιτικό. Εκεί ο πολιτικός μπορεί να έχει δίκιο που καταφεύγει σε ένδικα μέσα.
Το άλλο άκρο είναι ένας πολιτικός να επιδιώκει συνειδητά και συστηματικά την οικονομική ισοπέδωση όποιων δεν είναι δημοσιογραφικά φίλοι του, με μια βιομηχανία αγωγών στις οποίες ζητά εκατομμύρια. Εκεί ο δημοσιογράφος έχει δίκιο να μιλά για προσωπική του εξόντωση και για γενικότερη επίθεση κατά της ελευθερίας του Τύπου.
Αγωγές έκανε συστηματικά ο Καμμένος. Τώρα ο Τσίπρας καταφεύγει επίσης σ’ αυτή την ακραία πρακτική.
Γιατί είναι ακραία αντίδραση;
Μα διότι κατηγορεί τον Κουρτάκη και τον Παπαχρήστο για το πρώτο-πρώτο ρεπορτάζ μιας δημοσιογραφικής αποκάλυψης που κράτησε για πολύ καιρό και αποδείχτηκε όχι μόνο υπαρκτή αλλά και άκρως ενδιαφέρουσα για τους πολίτες. Τους ζητά αυτό το τερατώδες ποσό όχι για κατασκευασμένη είδηση, αλλά για μη-διασταυρωμένες πλευρές μιας υπαρκτής δημοσιογραφικής αποκάλυψης. Διότι ναι μεν δεν αγόρασε την βίλα ο Τσίπρας όπως έγραψαν αρχικά οι δυο συνάδελφοι, την νοίκιασε όμως στα μουλωχτά.
Θα μου πείτε ότι η ενοικίαση ενός σπιτιού από οποιονδήποτε δεν αποτελεί σκάνδαλο, αρκεί να το ‘χει δηλώσει στην εφορία. Ελα όμως που στην περίπτωση Τσίπρα αυτή η μετακόμιση ήταν πολιτική είδηση, καθώς ο Αλέξης είχε μετατρέψει σε πολιτικό επιχείρημα την διαμονή του στην Κυψέλη. Ηταν το λαϊκό φτωχό παιδί που η ζωή του αποδείκνυε την βιωματική του αντίθεση με την πλουτοκρατία. Ε, όταν το λαϊκό παιδί πάει από την Κυψέλη στα Λεγραινά, συμπαθάτε με αλλά είναι είδηση. Μόνος του είχε φροντίσει να την κάνει είδηση με την χρόνια ρητορική του.
Το ίδιο συνέβη και με το ποσό της ανακαίνισης του σπιτιού. Κατηγορεί τους συναδέλφους ότι δημοσίευσαν φήμες περιοίκων ότι η ανακαίνιση στοίχισε περί το ένα εκατομμύριο. Και τους κατηγορεί ότι άφησαν να εννοηθεί ότι πλήρωσε αυτό το ποσό ο ίδιος από άδηλους πόρους ή ότι του το πλήρωσε κάποια κατασκευαστική εταιρεία, γεγονός που υποδηλώνει διαπλοκή του.
Τέλος τους κατηγορεί ότι δεν δημοσίευσαν την διάψευση του. Το τελευταίο είναι αναληθές. Εγώ τις απαντήσεις του ΣΥΡΙΖΑ και του Τσίπρα τις διάβασα στα δικά τους έντυπα. Με παράλληλες απαντήσεις των εμπλεκομένων βέβαια, αλλά τις διάβασα.
Συγνώμη όμως, όσο εξωφρενικό ακούγεται το ένα εκατομμύριο που δήθεν διέθεσε ο Τσίπρας για την ανακαίνιση, άλλο τόσο εξωφρενικό δεν είναι και το εικοσαχίλιαρο που υποτίθεται ότι διέθεσε ο ιδιοκτήτης του ενοικιαζομένου για να το φτιάξει από την αρχή;
Και τέλος πάντων, ακόμα κι αυτή η λανθασμένη εικασία ότι τα λεφτά ήταν του Τσίπρα, δεν οδήγησε τελικά στην αποκάλυψη ότι ένας ιδιοκτήτης ξοδεύει σήμερα 20.000 ευρώ, για να πάρει σε τέσσερα χρόνια με δόσεις 28.800;
Δεν οδήγησε δηλαδή στην αποκάλυψη ενός οικονομικού ανορθολογισμού που είναι δεκτικός σε πολλαπλές ερμηνείες;
Είναι λογικό ο πρώην πρωθυπουργός να σηκώνει το δάκτυλο με τόση οργή, για την αρχή ενός ρεπορτάζ που κατέληξε να αποκαλύψει μια άκρως προβληματική (κατά την κοινή λογική) δική του συναλλαγή;
Οργίστηκε για την ανακρίβεια του πρώτου μέρους των ρεπορτάζ ή διότι αποκαλύφθηκε εν τέλει το δεύτερο μέρος τους;
Και, τέλος πάντων, ο Τσίπρας δεν είναι ο τελευταίος ανυπεράσπιστος ανθρωπάκος, έχει όπλα στον δημόσιο διάλογο. Αν τα επιχειρήματα του είναι επαρκή και πιστευτά, διαθέτει τις αντικειμενικές δυνατότητες να τα περάσει στον κόσμο και να υπάρξει δίκαιη κοινωνική κρίση.
Θα μου πείτε ότι παρά ταύτα, εκείνος θεωρεί τον εαυτό του θιγμένο και συκοφαντημένο.
Σύμφωνοι. Δεν μπορεί όμως να κινείται σαν να μην έχει συμβεί απολύτως τίποτα μετά την δημοσίευση των πρώτων ανακριβών πληροφοριών, ούτε να συμπεριφέρεται σαν ανυπεράσπιστος ανθρωπάκος που καταστράφηκε από τους δημοσιογράφους. Και προφανώς δεν μπορεί να ζητά ένα εκατομμύριο ευρώ, διότι το συμπέρασμα που βγαίνει αβίαστα είναι ότι...
δεν θέλει ούτε να υπερασπιστεί την υπόληψη του, ούτε να τιμωρήσει τον Κουρτάκη και τον Παπαχρήστο. Θέλει να τρομοκρατήσει τον επόμενο που θα σκεφτεί να ψάξει κάτι γι αυτόν. Τόσο απλά είναι τα πράγματα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου