Toυ Βασίλη Αγγελικόπουλου
Πριν από πολλά χρόνια έτυχε να γνωρίσω | –και να μου αφήσει τραύμα– | μια νυχτερινή Μέση Τεχνική Σχολή, | κάπου στα κάτω Πατήσια, που έφερε το όνομα αρχαίου θεού. | Φοιτούσαν εκεί εργατόπαιδα, που όλη μέρα σκοτώνονταν σε συνεργεία και οικοδομές, | στα οποία δίδασκαν κυρίως Θρησκευτικά – τα ιερά άμφια λ.χ., | και Ελληνικά – το ούτος, αύτη, τούτον, όχι το αυτός, αυτή, αυτό. | Από Εργαστηριακά, τους εκπαίδευαν | –σ’ ένα άθλιο υπόγειο, τα εργαστήρια και καλά– | πώς να λιμάρουν ένα λαμάκι στερεωμένο σε μέγγενη. | Κορόιδευαν δηλαδή παιδιά που κάθε βράδυ υπέφεραν το Τίποτα για να πάρουν στο τέλος ένα «χαρτί» απαραίτητο, όπως νόμιζαν, για να βελτιώσουν τη ζωή τους. |
Απ’ ό,τι μάθαινα ως συντάκτης θεμάτων Παιδείας, μερικά χρόνια αργότερα, ουσιώδεις διαφορές δεν υπήρχαν στην Τεχνική – Επαγγελματική Εκπαίδευση των Ελλήνων. | Κι απ’ ό,τι μου λένε φίλοι εκπαιδευτικοί που υπηρέτησαν σε δημόσια τεχνικά – επαγγελματικά σχολεία σε πρόσφατα χρόνια, | τεχνική ή επαγγελματική εκπαίδευση που να ανταποκρίνεται στις προσδοκίες των φοιτούντων και στις ανάγκες της κοινωνίας μας ουδέποτε, στην ουσία, έχει υπάρξει σ’ αυτή τη χώρα. |
Τώρα, το τι συμβαίνει στον τομέα αυτόν της εκπαίδευσης σε άλλες, αναπτυγμένες και πλούσιες, ευρωπαϊκές χώρες, | είναι γνωστό. | Εκεί γύρω στο 70% των νέων στρέφονται και σπουδάζουν σε τέτοιες σχολές, | ενώ σ’ εμάς το ίδιο και μεγαλύτερο ποσοστό επιζητεί θέση στα πανεπιστήμια | – που την «επιτυγχάνει» πια και με λευκές κόλλες. | Εχουμε φτάσει στο σημείο παντοίες επιχειρήσεις να αναζητούν και να μη βρίσκουν τεχνίτες. | Κατά τα άλλα, η ανεργία θερίζει. |
Μας μάραναν τόσες δεκαετίες οι αλλαγές στις ταμπέλες των σχολών | –Μέσες Τεχνικές Σχολές σε Τεχνικά Επαγγελματικά Λύκεια | ή από ΚΑΤΕΕ σε ΤΕΙ κι από ΤΕΙ σε «ΑΕΙ»– | χωρίς ποτέ επί της ουσίας να έχει ξεπεραστεί το λιμάρισμα στο λαμάκι. | Από τα μεγαλύτερα εγκλήματα της ελληνικής εκπαίδευσης – κι όπως την έχουν καταντήσει άφρονες κυβερνήσεις και αφρίζουσες ηγεσίες καιροσκοπικών κομμάτων της εκάστοτε αντιπολίτευσης. | Τον δε «αγώνα» των φιλολαϊκών υποτίθεται αριστερών κομμάτων «για μια καλύτερη εκπαίδευση» τον κρίνει ήδη η μεταπολιτευτική Ιστορία και αισχύνεται για λογαριασμό τους. |
Και μόνο αυτό αν κατορθώσει να βάλει σ’ ένα δημιουργικό δρόμο η κυβέρνηση Μητσοτάκη με τον νόμο που φέρνει στη Βουλή | και με την πρόθεσή της να τον χρηματοδοτήσει γενναία, | θα έχει καταφέρει να μείνει στα χρονικά. | Δεν είναι απλό ζήτημα, | ούτε αγνοεί κανείς και τη ροπή της κοινωνίας μας στα Υψηλά και Μεγάλα | – πτυχία ΑΕΙ, άχρηστα για πολλούς από τους κατόχους τους. | Είναι πολλά τα εμπόδια, | αλλά επιτέλους· κάτι ν’ αλλάξει στον καίριο αυτόν τομέα. | Την «Πρόοδο» πολλοί πιπίλησαν, | και μερικοί συνεχίζουν αδιάντροπα, | αλλά καιρός πια ν’ αρχίσουμε να κλείνουμε παλιές, πυορροούσες πληγές. | Πατριωτικό καθήκον. | (Μετά συγχωρήσεως για το χουντικό «πατριωτικό»). | (Μην πω και για το νεοφιλελεύθερο «καθήκον»). |
Πού στηρίζονται οι διστακτικές, κάποιες ελπίδες που διαφαίνονται πίσω απ’ αυτές τις γραμμές | – και μάλιστα εν καιρώ φθισικών αγελάδων, χτυπημένων επιπλέον από κορωνοϊό; |
Κυρίως στο ότι...
θα εισρεύσουν αρκετά δισεκατομμύρια από την Ευρώπη, | από τα οποία ένα σημαντικό κομμάτι φαίνεται πως προτίθεται ο Μητσοτάκης να διαθέσει για τη δημιουργία | –Ιδρυση εκ βάθρων ελπίζω– | σύγχρονης, αποτελεσματικής επιτέλους Τεχνικής – Επαγγελματικής Εκπαίδευσης. | Αυτό θα βοηθήσει να ιαθούν πάμπολλα άλλα κακά σπυριά στην κοινωνία μας | – μη σου πω ακόμη και το επίπεδο των άλλων σπουδών στα πανεπιστήμια. |
Dum spiro spero. | Κι ας terreo, ως συνήθως, Ελληνων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου