Του ΠΑΝΑΓΗ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΥ
Δεν χρειάζεται να προσθέσω τίποτα σε όσα έχουν ειπωθεί. Πρόκειται περί παραδειγματικού βασανισμού.
Είναι πράξη ανώτατου εκφοβισμού και ταπεινωσης για όλους τους καθηγητές και τους φοιτητές. Διότι και αυτοί θίγονται, και η δική τους ταυτότητα ευτελίζεται και αποδομείται.
Είναι προφανές ότι πρέπει να απαιτήσουμε μια καθοριστική παρέμβαση του κράτους δικαίου μπροστά στην επέκταση της φυσικής κατάστασης όπου νόμος είναι οι μηδενιστικές απολαύσεις του κάθε ισχυρού, της κάθε ψυχοπαθολογικής μικρο-ομάδας που γλεντάει και εκτελεί το σχέδιο της ακύρωσης της δημοκρατίας.
Όμως αυτή η εικόνα δεν πρέπει να κρυφτεί από τα μάτια μας, ακόμα και αν πράγματι αντιμετωπιστεί όπως του αρμόζει το συγκεκριμένο γεγονός. Έχει μέσα την όλα όσα μας εξαιρούν από τον λελογισμένο πολιτικό αγώνα, από την δημοκρατική αντιπαράθεση και μας οδηγούν στην βαναυσότητα.
Τέντιμποισμός, άλντομόρο, ναζισμός, πολιτιστική επανάσταση του Μάο, ΚΚΚ, όλα αυτά μαζί είναι μέσα στην εικόνα.
Η ταμπέλα, ο σχεδόν σπασμένος αυχένας, κορυφαίο σύμβολο της κάμψης της ηθικής προσωπικότητας του ατόμου, η χρήση του σώματος του Άλλου ως πεδίου προβολής της δικής μας θέσης μα και κάτι ακόμα που στα μάτια μου είναι ό τι πιο εφιαλτικό.
Τα χέρια τους. Τα ΄χερια τους που ακουμπάνε τον σβέρκο του. Δεν ασκούν βία, έχουν δαμάσει τον άνθρωπο, τον έχουν υποτάξει και πλέον είναι έρμαιο των χεριών τους. Τον καθοδηγούν διότι είναι ανύμπορος, έχει παραδοθεί, είναι χωρίς βούληση.
Όχι μόνον αυτό όμως.
Τον αγγίζουν σχεδόν τρυφερά και εκεί οφείελται η ανατριχίλα.
Το κάνουν όλοι οι δήμιοι αυτό. Πρώτα ξεπερνούν την οργή και τη βία, τοποθετούνται στην ουδετερότητα της καθοδήγησης του σώματος και μέσα σε αυτό απολαμβάνουν εν τέλει ένα ύστατο χάδι.
Αυτή η φωτογραφία παραπέμπει σε...
μια δυνητική θανατική εκτέλεση.
Είναι μια ομοιοματική θανάτωση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου