Editorial των ΑΝΙΧΝΕΥΣΕΩΝ
Στις συνόδους κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης καταναλώνεται πολύ μελάνι, ενέργεια και φαιά ουσία για να βρεθεί ένας κοινός τόπος και να συνταχθεί το κείμενο της απόφασης.
Τη σημασία του κειμένου αυτού (που συντάσσεται μετά απο πολύ κόπο) την αντιλαμβάνεστε όλοι απο τον τρόπο που επιδρά στον Ερντογάν.
Μάλιστα, μερικές χώρες που ο πρωθυπουργός ή πρόεδρός τους συμφώνησαν στο κείμενο, καλούν στις πρωτεύουσές τους, ας πούμε τον τούρκο πρέσβη, αν το περιεχόμενο αφορά την Τουρκία και εξηγούν πως επι της ουσίας η απόφαση δεν έχει γι αυτούς καμιά σημασία αλλά συμφώνησαν επειδή επέμενε, ας πούμε η Ελλάδα η οποία έπρεπε να την “πουλήσει” (την απόφαση) στο εσωτερικό της.
Αυτή είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση.
Στο προφανές ερώτημα γιατί τα γράφεις αυτά, θέλεις να φύγουμε απο την Ένωση, η απάντησή μου είναι: ΟΧΙ.
Αλλά να περιορίσουμε τις προσδοκίες μας.
Εστιάζονται σε τρείς άξονες.
Ο πρώτος είναι θεσμικός. Αν δεν μπαίναμε στην Ε.Ε. θεσμικά η Ελλάδα, ακόμη, μπορεί να ήταν ένα μετεμφυλιακό κράτος.Τη σημασία του εκδημοκρατισμού των θεσμών δεν την αντιλαμβάνονται οι νεότεροι γιατί δεν έζησαν το αστυνομικό κράτος ή τις μετεμφυλιακές δομές του.Η αλλαγή τους ήταν μια τεράστια επιτυχία και αυτό οφείλεται όχι, τόσο, στους πολιτικούς ηγέτες της Ελλάδας όσο στις πιέσεις της Ε.Ε.
Ο δεύτερος είναι η οικονομία. Αν η χώρα και η ηγεσία της κινούνταν έξυπνα σήμερα μπορεί να είχαμε μια αξιόλογη οικονομική παρουσία. Δεν το έκαναν. Όποιος μπαίνει στην πολιτική έχει δύο φιλοδοξίες. Να πλουτίσει και να επανεκλεγεί.
Ο τρίτος άξονας είναι το δικαίωμα που δίνεται στις χώρες να προασπίσουν συμφέροντά τους στις περιπτώσεις εισόδου στην Ένωση νέων χωρών. Το δικαίωμα αυτό το είχε μέχρι σήμερα, απο το 1981, και η Ελλάδα αλλά το αξιοποίησε ελάχιστα. Ορισμένες φορές λειτούργησε, δυστυχώς, και ως μπούμεραγκ. Το έχει η χώρα στην περίπτωση της αίτησης εισόδου της Αλβανίας. Η Αθήνα αντιμετωπίζει τα Τίρανα περισσότερο ικετευτικά. Και οι κυβερνήσεις της γειτονικής χώρας προσβέλουν περισσότερο στην Άγκυρα παρά στην ελληνική πρωτεύουσα. Το λιγότερο δείχνει μια πολιτική και διπλωματική ανικανότητα της Ελλάδας. Απολαύστε την και χειροκροτήστε.
Κάτι δεν πάει καλά στο Βασίλειο της Δανιμαρκίας. Κάτι πολύ σοβαρό.
Απο την Ε.Ε., λοιπόν, καλόν είναι να μειώσουμε τις προσδοκίες μας και να μην ακούμε τους προπαγανδιστικούς μηχανισμούς της κυβέρνησης για κυρώσεις, απαγορεύσεις όπλων κλπ στην Τουρκία.
Εν κατακλείδι είμαστε στην ίδια Ένωση με χώρες που οι ηγέτες μας βρίσκονται, για να αλλάξουν περιβάλλον, στις Βρυξέλλες ή στις πρωτεύουσες χωρών, συμφωνούν σε ορισμένα πράγματα τα οποία δεν εφαρμόζονται και σε ζητήματα ασφαλείας μπορεί οι ίδιοι ηγέτες με τους οποίους είσαι στην ίδια Ένωση να υποστηρίζουν τις κινήσεις κάποιου που υποβλέπει την εδαφική σου ακεραιότητα. Έχετε ακούσει πιο ανατριχιαστικό ανέκδοτο.
Πάντως, επειδή πολλοί δεν καταλαβαίνουν τι διαβάζουν, δεν προτείνω να φύγουμε απο την Ε.Ε.
Να εκμεταλλευτούμε ό,τι μπορούμε. Απλώς δεν είναι πολλά ούτε ουσιώδη αυτά που μπορούμε να εκμεταλλευτούμε.
Αλλά τον ζήτουλα οι ισχυροί έτσι τον αντιμετωπίζουν.
Φτιάξτε σοβαρή πολιτεία.
Οι συνεχείς ταπεινώσεις μας ως λαού...
συσσωρεύονται στο υποσυνείδητό μας. Και τότε, αυτά που ζήσαμε τα τελευταία χρόνια θα μοιάζουν πιάνο και γαλλικά μπροστά στα όσα θα συμβούν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου