Δύο είναι οι στρατηγικές επιδιώξεις του Ερντογάν.
Η πρώτη είναι να καταστήσει την Τουρκία παγκόσμια δύναμη
Η δεύτερη να καθιερωθεί στην παγκόσμια συλλογική συνείδηση ως ένας ιστορικός ηγέτης ισοδύναμος, αν όχι σπουδαιότερος, του Κεμάλ Ατατούρκ.
Ο πρώτος στόχος σήμερα επιτυγχάνεται μέσω της εγχώριας παραγωγής στρατηγικών αμυντικών συστημάτων, ώστε η Τουρκία να απεξαρτηθεί από τις ξένες παρεμβάσεις και τους εκβιασμούς.
Η δεύτερη επιδίωξη του Ερντογάν είναι η αναθεώρηση της Συνθήκης της Λωζάννης και να ανακτήσει η Τουρκία τον γεωγραφικό χώρο που απώλεσε η Οθωμανική Αυτοκρατορία πριν από έναν αιώνα.
Με δεδομένο το γεγονός ότι ο τουρκικός λαός δεν έχει ακόμα ξεπεράσει το ψυχολογικό τραύμα που προκάλεσε η μικρασιατική εκστρατεία, η δεύτερη επιδίωξη του Ερντογάν δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί παρά μόνο με την ταπείνωση και την εξουδετέρωση του Ελληνισμού, κατά προτίμηση πριν από το 2023, που η Τουρκία θα εορτάσει τα 100 χρόνια της τουρκικής δημοκρατίας.
Παρά τις διεξοδικές αναλύσεις των τουρκικών προθέσεων και την προσπάθεια κατανόησης της πολιτικής της, το ελληνικό πολιτικό σύστημα και οι ελίτ δεν μπόρεσαν κατ’ ελάχιστον να αντιληφθούν και να περιγράψουν με σαφήνεια τους στρατηγικούς στόχους του Ερντογάν, όπως επίσης δεν αντιλήφθηκαν ότι η επιδίωξη του Ερντογάν να καταστήσει την Τουρκία παγκόσμια δύναμη συνεπάγεται την αναπόφευκτη σύγκρουση με τη Γαλλία.
Πράγματι, εκτός της επιχειρούμενης τουρκικής διείσδυσης στον Λίβανο και στη Συρία, χώρες τις οποίες η Γαλλία θεωρεί ότι ανήκουν στη δική της σφαίρα επιρροής, η Τουρκία επιχειρεί να ελέγξει την Υποσαχάρια Αφρική, αφενός μέσω της παρουσίας της στη Λιβύη και αφετέρου μέσω στρατηγικών συμμαχιών με την Αλγερία, την Τυνησία και τη Σομαλία. Όμως, η Βόρειος Αφρική είναι πιο σημαντική για την ασφάλεια της Γαλλίας από την ανατολική Μεσόγειο, επειδή στη Γαλλία για κάθε τρεις ηλεκτρικούς λαμπτήρες που ανάβουν, ο ένας φωτοβολεί με το ουράνιο που οι γαλλικές κρατικές εταιρίες εξορίσουν από τα μεταλλεία του Νίγηρα, νότια της Λιβύης.
Επίσης, παρότι η Τουρκία έχει αναπτύξει βαλλιστική τεχνολογία και έχει εξελιχθεί σε παγκόσμια δύναμη στην κατασκευή εξοπλισμένων UAV, ο Ερντογάν δεν θα μπορέσει ποτέ να εκπληρώσει το όνειρο της «παγκόσμιας ισχύος», εάν η Τουρκία αποτύχει να αποκτήσει πυρηνικά όπλα. Παρά την τεχνογνωσία που η Τουρκία λαμβάνει από το Πακιστάν για την κατασκευή ατομικών όπλων, η Τουρκία χρειάζεται και το ουράνιο, καθώς και άλλα στρατηγικά μέταλλα από την Αφρική, που σήμερα εξορύσσονται για τη γαλλική ισχύ και τη βιομηχανία. Χωρίς αυτά είναι αδύνατον να ενεργοποιηθεί ένα ατομικό όπλο.
Η Γαλλία, λοιπόν, είναι αναγκασμένη να εξουδετερώσει τα τουρκικά στρατηγικά σχέδια στην ανατολική Μεσόγειο επειδή η Τουρκία, με όπλο το Ισλάμ και την οικονομική βοήθεια που παρέχει στις χώρες νοτίως της Λιβύης, επιχειρεί να διεισδύσει στην Αφρική, ώστε να εκτοπιστεί η Γαλλία από την περιοχή. Επιπροσθέτως, ο τουρκικός έλεγχος της ανατολικής Μεσογείου, του Αιγαίου και της Λιβύης θα ενοποιήσει τον τεράστιο γεωγραφικό χώρο μεταξύ της κεντρικής Ασίας και της Αφρικής υπό τον έλεγχο της Τουρκίας (και της Γερμανίας) και συνεπώς η Γαλλία δεν έχει άλλη επιλογή από το να τοποθετηθεί δυναμικά απέναντι στην Τουρκία, εάν φυσικά δεν επιθυμεί να απολέσει τον έλεγχο των γεωστρατηγικών θέσεών της στην Αφρική.
Ακόμα και αν οι ελληνικές ελίτ είχαν αντιληφθεί τους τουρκικούς σχεδιασμούς για την ενοποίηση Ασίας και Αφρικής και συνεπώς δεν «αυτίζοντο» διαρκώς με «την ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας», ώστε να θεωρούν ότι κατέχουν ένα διαπραγματευτικό μέσο ελέγχου της στάσης της Τουρκίας, είναι αμφίβολο εάν θα ήταν διατεθειμένες να εξουδετερώσουν τους τουρκικούς σχεδιασμούς μέσω μιας αμυντικής συμμαχίας με τη Γαλλία.
Το πολιτικό σύστημα από την εποχή του Σημίτη είχε αποφασίσει...
να παραδώσει την ανατολική Μεσόγειο και το ανατολικό Αιγαίο στην Τουρκία και παράλληλα να επιδιώξει τη φινλανδοποίηση της χώρας μας στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ώστε να μπορέσει να παραμείνει στην εξουσία για όσο το δυνατόν περισσότερο χρόνο.
Η ακύρωση της αγοράς στρατηγικών όπλων από τη Γαλλία, π.χ. των φρεγατών Bel@ra, με την παρέμβαση της Γερμανίας και η υπαναχώρηση της Ελλάδας από την υπογραφή μιας αμυντικής συμμαχίας με τη Γαλλία, η οποία θα εξυπηρετούσε τα μακροχρόνια και στρατηγικά συμφέροντα των δύο χωρών, σε συνδυασμό με την ανυπαρξία θέλησης υπεράσπισης του εθνικού εδάφους, έχουν καταστήσει τη χώρα μας αναξιόπιστο σύμμαχο έναντι των χωρών της περιοχής, ώστε δεν θα πρέπει να εκπλαγούμε εάν μελλοντικά το Ισραήλ και η Αίγυπτος αναγκαστούν να επαναπροσδιορίσουν τη στάση τους στην περιοχή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου