ΠΡΟΣΕΞΤΕ ΤΟ...
Του Hal Brands / Bloomberg
Δεν είναι βεβαίως μυστικό ότι η Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας χτίζει ένα κράτος υψηλής τεχνολογίας παρακολουθήσεων των πολιτών στο εσωτερικό της, με την ελπίδα να επιτύχει έναν άνευ προηγουμένου έλεγχο του τι κάνει και τι λέει ο πληθυσμός της.
Ωστόσο, οι φιλοδοξίες του ΚΚ Κίνας για πολιτικό έλεγχο δεν τελειώνουν στα σύνορά της χώρας του. Εδώ και χρόνια, το Πεκίνο διεξάγει μια θρασεία εκστρατεία προκειμένου να θέσει όρια στον πολιτικό λόγο όχι μόνον εντός Κίνας, αλλά και σε άλλες χώρες ανά τον κόσμο.
Η εκστρατεία αυτή, με τη σειρά της, μαρτυρεί το μείγμα υπερ-ανασφάλειας και υπερ-αποφασιστικότητας που καθοδηγεί την Κίνα του Xi Jinping και θέτει μια βαθιά στρατηγική πρόκληση για τον δημοκρατικό κόσμο.
Για τους Κινέζους ηγέτες, η γλώσσα είναι δύναμη και η ικανότητα διαμόρφωσης του τρόπου με τον οποίο ο κόσμος μιλά για την Κίνα είναι κρίσιμη για την εσωτερική ασφάλεια του καθεστώτος και τη διεθνή επιρροή του.
Εδώ και δεκαετίες, το Κινέζικο Κομμουνιστικό Κόμμα ανησυχεί ότι η κριτική από το εξωτερικό για την ανελεύθερη εξουσία του και τις συστηματικές παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων εκ μέρους του ενδέχεται να ενισχύσει τα "ανατρεπτικά στοιχεία" εντός της κινεζικής κοινωνίας.
Καθώς η Κίνα έχει γίνει πιο φιλόδοξη από γεωπολιτική άποψη, οι ηγέτες της έχουν καταλάβει ότι μια τέτοια κριτική εμποδίζει επίσης το Πεκίνο να κερδίσει το παγκόσμιο κύρος και τον σεβασμό που επιθυμεί.
Το κόμμα έχει αρχίσει, έτσι, να δίνει έμφαση στη "δύναμη του λόγου" στις διεθνείς σχέσεις - στην ιδέα, όπως γράφει ο Nadege Rolland του Εθνικού Γραφείου Ασιατικών Ερευνών των ΗΠΑ, ότι "όποιος εξουσιάζει τις λέξεις, κυβερνά τον κόσμο". Και καθώς οι δυνατότητες επιβολής καταναγκασμού από πλευράς του Πεκίνου έχουν μεγαλώσει μαζί με την οικονομική του δύναμη, το ΚΚΚ κάνει ολοένα και μεγαλύτερη χρήση των νέων δυνατοτήτων του προκειμένου να διαμορφώσει το τι μπορούν ή δεν μπορούν να λένε άνθρωποι που ζουν πολύ πέρα από τα σύνορα της Κίνας για το πώς η κυβέρνησή της διαχειρίζεται τις υποθέσεις της.
Τον Ιούνιο, η Zoom Video Communications λογόκρινε - ύστερα από το αίτημα των κινεζικών αρχών - διαδικτυακές συζητήσεις για τη σφαγή της πλατείας Τιενανμέν το 1989.
Δεν είναι βεβαίως μυστικό ότι η Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας χτίζει ένα κράτος υψηλής τεχνολογίας παρακολουθήσεων των πολιτών στο εσωτερικό της, με την ελπίδα να επιτύχει έναν άνευ προηγουμένου έλεγχο του τι κάνει και τι λέει ο πληθυσμός της.
Ωστόσο, οι φιλοδοξίες του ΚΚ Κίνας για πολιτικό έλεγχο δεν τελειώνουν στα σύνορά της χώρας του. Εδώ και χρόνια, το Πεκίνο διεξάγει μια θρασεία εκστρατεία προκειμένου να θέσει όρια στον πολιτικό λόγο όχι μόνον εντός Κίνας, αλλά και σε άλλες χώρες ανά τον κόσμο.
Η εκστρατεία αυτή, με τη σειρά της, μαρτυρεί το μείγμα υπερ-ανασφάλειας και υπερ-αποφασιστικότητας που καθοδηγεί την Κίνα του Xi Jinping και θέτει μια βαθιά στρατηγική πρόκληση για τον δημοκρατικό κόσμο.
Για τους Κινέζους ηγέτες, η γλώσσα είναι δύναμη και η ικανότητα διαμόρφωσης του τρόπου με τον οποίο ο κόσμος μιλά για την Κίνα είναι κρίσιμη για την εσωτερική ασφάλεια του καθεστώτος και τη διεθνή επιρροή του.
Εδώ και δεκαετίες, το Κινέζικο Κομμουνιστικό Κόμμα ανησυχεί ότι η κριτική από το εξωτερικό για την ανελεύθερη εξουσία του και τις συστηματικές παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων εκ μέρους του ενδέχεται να ενισχύσει τα "ανατρεπτικά στοιχεία" εντός της κινεζικής κοινωνίας.
Καθώς η Κίνα έχει γίνει πιο φιλόδοξη από γεωπολιτική άποψη, οι ηγέτες της έχουν καταλάβει ότι μια τέτοια κριτική εμποδίζει επίσης το Πεκίνο να κερδίσει το παγκόσμιο κύρος και τον σεβασμό που επιθυμεί.
Το κόμμα έχει αρχίσει, έτσι, να δίνει έμφαση στη "δύναμη του λόγου" στις διεθνείς σχέσεις - στην ιδέα, όπως γράφει ο Nadege Rolland του Εθνικού Γραφείου Ασιατικών Ερευνών των ΗΠΑ, ότι "όποιος εξουσιάζει τις λέξεις, κυβερνά τον κόσμο". Και καθώς οι δυνατότητες επιβολής καταναγκασμού από πλευράς του Πεκίνου έχουν μεγαλώσει μαζί με την οικονομική του δύναμη, το ΚΚΚ κάνει ολοένα και μεγαλύτερη χρήση των νέων δυνατοτήτων του προκειμένου να διαμορφώσει το τι μπορούν ή δεν μπορούν να λένε άνθρωποι που ζουν πολύ πέρα από τα σύνορα της Κίνας για το πώς η κυβέρνησή της διαχειρίζεται τις υποθέσεις της.
Τον Ιούνιο, η Zoom Video Communications λογόκρινε - ύστερα από το αίτημα των κινεζικών αρχών - διαδικτυακές συζητήσεις για τη σφαγή της πλατείας Τιενανμέν το 1989.
Όταν ένας υπάλληλος της Marriott International έκανε like σε ένα tweet για το Θιβέτ το οποίο το ΚΚΚ θεώρησε ζημιογόνο για τα συμφέροντά του το 2018, το Πεκίνο έκανε παράπονα και ο υπάλληλος απολύθηκε.
Την ίδια ώρα, το ΚΚΚ εξανάγκαζε διεθνείς αεροπορικές εταιρείες να αρχίσουν να αναφέρονται στην Ταϊβάν ως τμήμα της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας στους ιστοτόπους τους, απειλώντας να περιορίσει την πρόσβασή τους στην κινεζική αγορά εάν εκείνες δεν συμμορφώνονταν.
Την ίδια ώρα, το ΚΚΚ εξανάγκαζε διεθνείς αεροπορικές εταιρείες να αρχίσουν να αναφέρονται στην Ταϊβάν ως τμήμα της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας στους ιστοτόπους τους, απειλώντας να περιορίσει την πρόσβασή τους στην κινεζική αγορά εάν εκείνες δεν συμμορφώνονταν.
Η λίστα μεγαλώνει συνεχώς και ακατάπαυστα.
Πράκτορες της κινεζικής κυβέρνησης έχουν εργαστεί για να εμποδίσουν τους Ουιγούρους στην Ευρώπη να ευαισθητοποιήσουν την κοινή γνώμη για την καταστολή βιομηχανικής κλίμακας στην επαρχία Σιντζιάνγκ της δυτικής Κίνας.
Το κινεζικό κράτος έχει χρησιμοποιήσει ένα μείγμα οικονομικής γενναιοδωρίας και διπλωματικού εκφοβισμού για να αποτρέψει ξένες χώρες - συμπεριλαμβανομένων των χωρών στις οποίες οι μουσουλμάνοι αποτελούν την πλειονότητα του πληθυσμού - από το να καταγγείλουν την κακομεταχείριση από το καθεστώς του Πεκίνου του πληθυσμού των μουσουλμάνων Κινέζων πολιτών.
Οι κινεζικές υπηρεσίες ασφαλείας προσπάθησαν να επιβάλουν "σιωπητήριο" σε Κινέζους αντιφρονούντες στην Αυστραλία και σε άλλες δημοκρατικές χώρες, παρενοχλώντας ή και απειλώντας ανοικτά τις οικογένειές τους πίσω στην Κίνα.
Εδώ και χρόνια, το Πεκίνο έχει λάβει σειρά μέτρων σε επίπεδο εμπορικών σχέσεων, επενδύσεων και άλλων οικονομικών δεσμών προκειμένου να τιμωρήσει χώρες - στην Ωκεανία, τη Σκανδιναβία και αλλού - που τολμούν να ασκούν κριτική στις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ή στην συμπεριφορά της Κίνας στο πεδίο της εξωτερικής πολιτικής.
Αυτές είναι μόνον οι περιπτώσεις στις οποίες το Πεκίνο έπρεπε να καταφύγει σε ανοικτό εξαναγκασμό προκειμένου να καταστείλει ή να τιμωρήσει εκείνο τον λόγο διεθνώς τον οποίο θεωρεί προσβλητικό για το ίδιο. Υπάρχουν πιθανότατα πολλές ακόμη περιπτώσεις στις οποίες η σιωπηρή απειλή κυρώσεων αναγκάζει χώρες ή εταιρείες να κάνουν την λογοκριτική δουλειά του Πεκίνου για λογαριασμό του.
Το Πεκίνο, μάλιστα, εξάγει τώρα τις ίδιες προηγμένες τεχνολογίες παρακολούθησης που χρησιμοποιεί στην Κίνα, επιτρέποντας σε ανελεύθερα καθεστώτα από τη Λατινική Αμερική έως την υποσαχάρια Αφρική να περιορίζουν με μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα τον λόγο και την ακτιβιστική δραστηριότητα των πολιτών τους.
Ως σύνολο, τα παραπάνω παραδείγματα προσφέρουν μια ανησυχητική υπενθύμιση ότι...
Οι κινεζικές υπηρεσίες ασφαλείας προσπάθησαν να επιβάλουν "σιωπητήριο" σε Κινέζους αντιφρονούντες στην Αυστραλία και σε άλλες δημοκρατικές χώρες, παρενοχλώντας ή και απειλώντας ανοικτά τις οικογένειές τους πίσω στην Κίνα.
Εδώ και χρόνια, το Πεκίνο έχει λάβει σειρά μέτρων σε επίπεδο εμπορικών σχέσεων, επενδύσεων και άλλων οικονομικών δεσμών προκειμένου να τιμωρήσει χώρες - στην Ωκεανία, τη Σκανδιναβία και αλλού - που τολμούν να ασκούν κριτική στις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ή στην συμπεριφορά της Κίνας στο πεδίο της εξωτερικής πολιτικής.
Αυτές είναι μόνον οι περιπτώσεις στις οποίες το Πεκίνο έπρεπε να καταφύγει σε ανοικτό εξαναγκασμό προκειμένου να καταστείλει ή να τιμωρήσει εκείνο τον λόγο διεθνώς τον οποίο θεωρεί προσβλητικό για το ίδιο. Υπάρχουν πιθανότατα πολλές ακόμη περιπτώσεις στις οποίες η σιωπηρή απειλή κυρώσεων αναγκάζει χώρες ή εταιρείες να κάνουν την λογοκριτική δουλειά του Πεκίνου για λογαριασμό του.
Το Πεκίνο, μάλιστα, εξάγει τώρα τις ίδιες προηγμένες τεχνολογίες παρακολούθησης που χρησιμοποιεί στην Κίνα, επιτρέποντας σε ανελεύθερα καθεστώτα από τη Λατινική Αμερική έως την υποσαχάρια Αφρική να περιορίζουν με μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα τον λόγο και την ακτιβιστική δραστηριότητα των πολιτών τους.
Ως σύνολο, τα παραπάνω παραδείγματα προσφέρουν μια ανησυχητική υπενθύμιση ότι...
ένας κόσμος ο οποίος σχηματοποιείται από το νέο ειδικό βάρος της κινεζικής δύναμης θα είναι ένας κόσμος που θα διαμορφώνεται στη βάση των πολιτικών αρχών και αξιών του ΚΚΚ. Αποκαλύπτουν επίσης τη στρατηγικού χαρακτήρα σχιζοφρένεια που τροφοδοτεί τη συμπεριφορά της Κίνας.
Δεν υπάρχει καλύτερο παράδειγμα για τον ασίγαστο φόβο τον οποίο αισθάνονται οι Κινέζοι ηγέτες για την ασφάλεια του ίδιου τους του καθεστώτος από την πεποίθησή τους ότι tweets που γράφονται και δηλώσεις που γίνονται από μεμονωμένα άτομα στην άλλη άκρη του πλανήτη θα μπορούσαν να θέσουν σε κίνδυνο την εσωτερική ευστάθεια και τη διπλωματική νομιμοποίηση του κράτους τους. Δεν υπάρχει καλύτερο παράδειγμα της πολύ αδύναμης εμπιστοσύνης που αισθάνεται το κινεζικό καθεστώς σήμερα από την πεποίθηση των ηγετών του ότι μπορούν και πρέπει να θέτουν τα όρια του πολιτικού λόγου στις δημοκρατικές κοινωνίες.
Από όλα τα προβλήματα τα οποία προκαλεί μια αναδυόμενη Κίνα, αυτό πιθανόν να είναι το πιο "ύπουλο". Εάν οι πολίτες ή οι ηγέτες του δημοκρατικού κόσμου αποτρέπονται από το να μιλούν ειλικρινά για το τι είναι το ΚΚ Κίνας και τι κάνει στον λαό του, ο δημοκρατικός κόσμος θα έχει μικρή επιτυχία στην αντιμετώπιση της πιο συνολικής απειλής την οποία θέτει το Πεκίνο σε άλλους τομείς.
Τα βήματα τα οποία οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους έχουν κάνει δείχνουν γενικά να κινούνται προς μια εποικοδομητική στρατηγική: συνεχίζουν να μιλούν έντονα κατά της κινεζικής καταστολής, καθιστώντας σαφές ότι δεν είναι αποδεκτό Κινέζοι διπλωμάτες να εκφοβίζουν αντιφρονούντες ή άλλους υπερπόντιους επικριτές του κινεζικού καθεστώτος, ενώ παρέχουν μεγαλύτερη υποστήριξη σε δεξαμενές σκέψεις (think tanks) και ΜΚΟ οι οποίες σκιαγραφούν λεπτομερώς την συμπεριφορά του Πεκίνου.
Η απόφαση της κυβέρνησης Τραμπ να αρχίσει την επιβολή κυρώσεων σε εταιρείες που συμβάλλουν στη διεισδυτική επιτήρηση και τις παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων της Κίνας στο Σιντζιάνγκ είναι επίσης αξιοπρόσεκτες. Ομοίως, η προθυμία γερουσιαστών, όπως ο Josh Hawley, να αναδεικνύουν τις εταιρείες που υποτάσσονται τη γραμμή του Πεκίνου μπορεί επίσης να αποδειχθεί αποτελεσματική. Ο Hawley, μαζί με τους γερουσιαστές Marco Rubio και Ted Cruz και άλλους Αμερικανούς ομοσπονδιακούς βουλευτές και γερουσιαστές, υπέστησαν κυρώσεις τη Δευτέρα από την Κίνα επειδή "συμπεριφέρθηκαν εξωφρενικά άσχημα σε θέματα που σχετίζονται με το Χονγκ Κονγκ".
Το πιο κρίσιμο στοιχείο, ωστόσο, οποιασδήποτε επιτυχημένης στρατηγικής μπορεί τελικά να είναι η ολοένα και μεγαλύτερη ενίσχυση της αλληλεγγύης στο εσωτερικό του δημοκρατικού κόσμου. Όσο πιο ενωμένο είναι το μέτωπο το οποίο παρουσιάζουν οι δημοκρατίες, τόσο μικρότερη ικανότητα θα έχει το Πεκίνο να παίζει το παιχνίδι του "διαίρει και βασίλευε".
Ομοίως, η περαιτέρω οικοδόμηση επάνω σε ήδη υφιστάμενες δημοκρατικές εταιρικές σχέσεις - όπως η διευρυμένη G-7 την οποία πρότεινε ο Μπόρις Τζόνσον της Βρετανίας - θα μπορούσε να χρησιμεύσει ως αντιστάθμισμα στην τεχνολογική κυριαρχία της Κίνας.
Τέλος, ενώ μια ολόπλευρη οικονομική αποσύνδεση από την Κίνα εξακολουθεί να είναι λάθος, η μείωση της εξάρτησης των δημοκρατικών κοινωνιών και των οντοτήτων του ιδιωτικού τομέα από το κινεζικό χρήμα και τις κινεζικές αγορές αποτελεί στρατηγική ανάγκη. Και ο μόνος τρόπος μετριασμού του κόστους αυτής της προσέγγισης - όπως φαίνεται να έχουν καταλάβει το Ηνωμένο Βασίλειο και ορισμένοι ακόμη σύμμαχοι - είναι η ταυτόχρονη προώθηση του μεγαλύτερου συντονισμού και ολοκλήρωσης μεταξύ ομοειδών χωρών.
Αυτή μπορεί να μοιάζει μια φιλόδοξη ατζέντα εν μέσω αδελφοκτόνων εμπορικών αντιπαραθέσεων και δηλητηριωδών πολιτικών διαφορών μεταξύ των κορυφαίων δημοκρατιών του κόσμου.
Η εναλλακτική λύση, ωστόσο, είναι να στέκονται και να παρακολουθούν άπραγες, ενώ η Κίνα θα διαδίδει και θα "κανονικοποιεί" τις ανελεύθερες νόρμες της σε όλο τον κόσμο.
Δεν υπάρχει καλύτερο παράδειγμα για τον ασίγαστο φόβο τον οποίο αισθάνονται οι Κινέζοι ηγέτες για την ασφάλεια του ίδιου τους του καθεστώτος από την πεποίθησή τους ότι tweets που γράφονται και δηλώσεις που γίνονται από μεμονωμένα άτομα στην άλλη άκρη του πλανήτη θα μπορούσαν να θέσουν σε κίνδυνο την εσωτερική ευστάθεια και τη διπλωματική νομιμοποίηση του κράτους τους. Δεν υπάρχει καλύτερο παράδειγμα της πολύ αδύναμης εμπιστοσύνης που αισθάνεται το κινεζικό καθεστώς σήμερα από την πεποίθηση των ηγετών του ότι μπορούν και πρέπει να θέτουν τα όρια του πολιτικού λόγου στις δημοκρατικές κοινωνίες.
Από όλα τα προβλήματα τα οποία προκαλεί μια αναδυόμενη Κίνα, αυτό πιθανόν να είναι το πιο "ύπουλο". Εάν οι πολίτες ή οι ηγέτες του δημοκρατικού κόσμου αποτρέπονται από το να μιλούν ειλικρινά για το τι είναι το ΚΚ Κίνας και τι κάνει στον λαό του, ο δημοκρατικός κόσμος θα έχει μικρή επιτυχία στην αντιμετώπιση της πιο συνολικής απειλής την οποία θέτει το Πεκίνο σε άλλους τομείς.
Τα βήματα τα οποία οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους έχουν κάνει δείχνουν γενικά να κινούνται προς μια εποικοδομητική στρατηγική: συνεχίζουν να μιλούν έντονα κατά της κινεζικής καταστολής, καθιστώντας σαφές ότι δεν είναι αποδεκτό Κινέζοι διπλωμάτες να εκφοβίζουν αντιφρονούντες ή άλλους υπερπόντιους επικριτές του κινεζικού καθεστώτος, ενώ παρέχουν μεγαλύτερη υποστήριξη σε δεξαμενές σκέψεις (think tanks) και ΜΚΟ οι οποίες σκιαγραφούν λεπτομερώς την συμπεριφορά του Πεκίνου.
Η απόφαση της κυβέρνησης Τραμπ να αρχίσει την επιβολή κυρώσεων σε εταιρείες που συμβάλλουν στη διεισδυτική επιτήρηση και τις παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων της Κίνας στο Σιντζιάνγκ είναι επίσης αξιοπρόσεκτες. Ομοίως, η προθυμία γερουσιαστών, όπως ο Josh Hawley, να αναδεικνύουν τις εταιρείες που υποτάσσονται τη γραμμή του Πεκίνου μπορεί επίσης να αποδειχθεί αποτελεσματική. Ο Hawley, μαζί με τους γερουσιαστές Marco Rubio και Ted Cruz και άλλους Αμερικανούς ομοσπονδιακούς βουλευτές και γερουσιαστές, υπέστησαν κυρώσεις τη Δευτέρα από την Κίνα επειδή "συμπεριφέρθηκαν εξωφρενικά άσχημα σε θέματα που σχετίζονται με το Χονγκ Κονγκ".
Το πιο κρίσιμο στοιχείο, ωστόσο, οποιασδήποτε επιτυχημένης στρατηγικής μπορεί τελικά να είναι η ολοένα και μεγαλύτερη ενίσχυση της αλληλεγγύης στο εσωτερικό του δημοκρατικού κόσμου. Όσο πιο ενωμένο είναι το μέτωπο το οποίο παρουσιάζουν οι δημοκρατίες, τόσο μικρότερη ικανότητα θα έχει το Πεκίνο να παίζει το παιχνίδι του "διαίρει και βασίλευε".
Ομοίως, η περαιτέρω οικοδόμηση επάνω σε ήδη υφιστάμενες δημοκρατικές εταιρικές σχέσεις - όπως η διευρυμένη G-7 την οποία πρότεινε ο Μπόρις Τζόνσον της Βρετανίας - θα μπορούσε να χρησιμεύσει ως αντιστάθμισμα στην τεχνολογική κυριαρχία της Κίνας.
Τέλος, ενώ μια ολόπλευρη οικονομική αποσύνδεση από την Κίνα εξακολουθεί να είναι λάθος, η μείωση της εξάρτησης των δημοκρατικών κοινωνιών και των οντοτήτων του ιδιωτικού τομέα από το κινεζικό χρήμα και τις κινεζικές αγορές αποτελεί στρατηγική ανάγκη. Και ο μόνος τρόπος μετριασμού του κόστους αυτής της προσέγγισης - όπως φαίνεται να έχουν καταλάβει το Ηνωμένο Βασίλειο και ορισμένοι ακόμη σύμμαχοι - είναι η ταυτόχρονη προώθηση του μεγαλύτερου συντονισμού και ολοκλήρωσης μεταξύ ομοειδών χωρών.
Αυτή μπορεί να μοιάζει μια φιλόδοξη ατζέντα εν μέσω αδελφοκτόνων εμπορικών αντιπαραθέσεων και δηλητηριωδών πολιτικών διαφορών μεταξύ των κορυφαίων δημοκρατιών του κόσμου.
Η εναλλακτική λύση, ωστόσο, είναι να στέκονται και να παρακολουθούν άπραγες, ενώ η Κίνα θα διαδίδει και θα "κανονικοποιεί" τις ανελεύθερες νόρμες της σε όλο τον κόσμο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου