Του Γιάννη Πανούση
Καθηγητή Εγκληματολογίας, πρώην υπουργού Προστασίας του Πολίτη επί κυβέρνησης του τσίρκου-ΣΥΡΙΖΑ
Υπάρχουν τρία είδη τυράννων: ο τύραννος που δυναστεύει το σώμα (Πρίγκιπας),ο τύραννος που δυναστεύει την ψυχή (Πάπας) κι ο τύραννος που δυναστεύει και την ψυχή και το σώμα (Πλήθος)
Υπάρχουν τρία είδη τυράννων: ο τύραννος που δυναστεύει το σώμα (Πρίγκιπας),ο τύραννος που δυναστεύει την ψυχή (Πάπας) κι ο τύραννος που δυναστεύει και την ψυχή και το σώμα (Πλήθος)
Oscar Wilde, Η ψυχή του ανθρώπου στο Σοσιαλισμό
Ο λαϊκισμός δεν υπο-κλέπτει μόνον από τον λαό τη νομιμοποίηση για πολιτικές αποκλίσεις, αλλά έχει επεκταθεί και σε άλλες δράσεις.
Ο λαϊκισμός δεν υπο-κλέπτει μόνον από τον λαό τη νομιμοποίηση για πολιτικές αποκλίσεις, αλλά έχει επεκταθεί και σε άλλες δράσεις.
Μία μορφή π.χ λαϊκισμού, πέραν του πολιτικού, αποτελεί η τάχα/δήθεν πνευματική/διανοητική/συγγραφική αποστασιοποίηση από το ψέμα. Eίναι όμως έτσι τα πράγματα;
1.”Μικροί" πανεπιστημιακοί/ακαδημαϊκοί αξιωματούχοι
Υπήρξαν καλοί επιστήμονες αλλά κακοί διαχειριστές της πανεπιστημιακής εξουσίας. Υπήρξαν καλοί πρυτάνεις αλλά μέτριοι επιστήμονες. Υπήρξαν ανεξάρτητοι ή κομματικά πιόνια. Υπήρξαν οραματιστές αλλά και μωροφιλόδοξοι. Υπήρξαν έντιμοι ή και λιγότερο "διαυγείς”.
Σε κάθε περίπτωση ο primus inter pares των ΑΕΙ παραμένει για τους φοιτητές και την κοινή γνώμη ένα πρότυπο επιτυχίας και αξίας. Έτσι -και με τη συνδρομή των ΜΜΕ- πολλοί καταφέρνουν να κρύβουν την ηθική τους γύμνια και τη μικρότητά τους.
Βέβαια ο χρόνος της θητείας περνάει γρήγορα και ό,τι κι αν αποκόμισαν από το ψεύτικο προσωπείο τους (νόμιμα ή όχι και τόσο), όσες ιδέες άλλων κι αν σφετερίστηκαν, όση κατάχρηση εξουσίας κι αν έκαναν, κάποια στιγμή τελειώνει η κλεψύδρα κι αρχίζει ο φόβος των (ενδεχόμενων) αποκαλύψεων. Όσα κόλπα κι αν χρησιμοποιήσουν πρέπει να καταλάβουν ότι η Ιστορία μετράει το μπόι τους χωρίς ενδιαμέσους (πολιτικούς ή επιχειρηματίες).
2. Δίβουλοι διανοούμενοι
Όπως είναι παγκοίνως γνωστό οι μη-διανοούμενοι στρατεύονται σε ιδανικά (ως ένας από/για όλους), ενώ οι "διανοούμενοι” αμφιταλαντεύονται (ως ένας από ένιους). Πολλοί υπηρετούν την ουτοπική πολιτική, άλλοι την επιστημονική "επαναστατικότητα”, μερικοί υποκύπτουν στην τυχαιότητα των περιστάσεων και των καταστάσεων (sic).
Οι περισσότεροι όμως διανοούμενοι στην Ελλάδα, πέραν του γεγονότος ότι "κρύβονται” στα δύσκολα για να "μη λερώσουν τα χέρια τους” (ή, για να μην πάρουν θέση που θα τους εκθέσει), κατά βάση είναι "κυβερνητικοί”, είναι δηλαδή πάντοτε με το μέρος της εκάστοτε εξουσίας (άλλοτε λόγω φόβου, άλλοτε λόγω φιλοδοξιών, άλλοτε λόγω ανταμοιβών). Οπότε έχει ενδιαφέρον να μελετήσει κάποιος πολιτικός επιστήμονας ποιοί και πότε υπογράφουν κείμενα (συμπαράστασης ή αντίστασης) κατά την τελευταία 50ετία (για να μην πάμε πιο πίσω και μπλέξουν οι γραμμές τους).
3. Διαπλεκόμενες γραφίδες
Έχουν γραφτεί πολλά για την ελευθερία γνώμης και έκφρασης. ΄Εχουν γραφτεί περισσότερα για την ελευθεροτυπία και για το δικαίωμα πληροφόρησης του κοινού, καθώς και για την ηθική των ΜΜΕ.
Τελευταία γράφονται και λέγονται πάμπολα για "πληρωμένους κονδυλοφόρους”.
1.”Μικροί" πανεπιστημιακοί/ακαδημαϊκοί αξιωματούχοι
Υπήρξαν καλοί επιστήμονες αλλά κακοί διαχειριστές της πανεπιστημιακής εξουσίας. Υπήρξαν καλοί πρυτάνεις αλλά μέτριοι επιστήμονες. Υπήρξαν ανεξάρτητοι ή κομματικά πιόνια. Υπήρξαν οραματιστές αλλά και μωροφιλόδοξοι. Υπήρξαν έντιμοι ή και λιγότερο "διαυγείς”.
Σε κάθε περίπτωση ο primus inter pares των ΑΕΙ παραμένει για τους φοιτητές και την κοινή γνώμη ένα πρότυπο επιτυχίας και αξίας. Έτσι -και με τη συνδρομή των ΜΜΕ- πολλοί καταφέρνουν να κρύβουν την ηθική τους γύμνια και τη μικρότητά τους.
Βέβαια ο χρόνος της θητείας περνάει γρήγορα και ό,τι κι αν αποκόμισαν από το ψεύτικο προσωπείο τους (νόμιμα ή όχι και τόσο), όσες ιδέες άλλων κι αν σφετερίστηκαν, όση κατάχρηση εξουσίας κι αν έκαναν, κάποια στιγμή τελειώνει η κλεψύδρα κι αρχίζει ο φόβος των (ενδεχόμενων) αποκαλύψεων. Όσα κόλπα κι αν χρησιμοποιήσουν πρέπει να καταλάβουν ότι η Ιστορία μετράει το μπόι τους χωρίς ενδιαμέσους (πολιτικούς ή επιχειρηματίες).
2. Δίβουλοι διανοούμενοι
Όπως είναι παγκοίνως γνωστό οι μη-διανοούμενοι στρατεύονται σε ιδανικά (ως ένας από/για όλους), ενώ οι "διανοούμενοι” αμφιταλαντεύονται (ως ένας από ένιους). Πολλοί υπηρετούν την ουτοπική πολιτική, άλλοι την επιστημονική "επαναστατικότητα”, μερικοί υποκύπτουν στην τυχαιότητα των περιστάσεων και των καταστάσεων (sic).
Οι περισσότεροι όμως διανοούμενοι στην Ελλάδα, πέραν του γεγονότος ότι "κρύβονται” στα δύσκολα για να "μη λερώσουν τα χέρια τους” (ή, για να μην πάρουν θέση που θα τους εκθέσει), κατά βάση είναι "κυβερνητικοί”, είναι δηλαδή πάντοτε με το μέρος της εκάστοτε εξουσίας (άλλοτε λόγω φόβου, άλλοτε λόγω φιλοδοξιών, άλλοτε λόγω ανταμοιβών). Οπότε έχει ενδιαφέρον να μελετήσει κάποιος πολιτικός επιστήμονας ποιοί και πότε υπογράφουν κείμενα (συμπαράστασης ή αντίστασης) κατά την τελευταία 50ετία (για να μην πάμε πιο πίσω και μπλέξουν οι γραμμές τους).
3. Διαπλεκόμενες γραφίδες
Έχουν γραφτεί πολλά για την ελευθερία γνώμης και έκφρασης. ΄Εχουν γραφτεί περισσότερα για την ελευθεροτυπία και για το δικαίωμα πληροφόρησης του κοινού, καθώς και για την ηθική των ΜΜΕ.
Τελευταία γράφονται και λέγονται πάμπολα για "πληρωμένους κονδυλοφόρους”.
Οποία υποκρισία των τιμητών!
Το πολιτικό σύστημα, αφού έχει εδώ και καιρό εκχωρήσει μέρος της δημοκρατικής νομιμοποίησης στους ιδιοκτήτες των media, προκειμένου να στηθούν μηχανισμοί διαπλοκής, μόλις τα πράγματα δεν βολεύουν (π.χ δημοσκοπήσεις) αλλάζει ρότα. Ορισμένα κόμματα αρχίζουν τις αμφισβητήσεις, δηλαδή απορρίπτουν αυτό που οι ίδιοι έχουν ενεργοποιήσει αλλά τους γύρισε μπούμερανγκ.
Προφανώς υπάρχουν "εντεταλμένοι” δημοσιογράφοι. Προφανώς όμως υπάρχουν και πολιτικοί εγγεγραμμένοι σε pay rolls επιχειρηματιών.
Άρα προς τί όλη αυτή η κωμωδία κάθαρσης, την οποία ουδείς τολμάει;
Ηθικό συμπέρασμα:
Το πολιτικό σύστημα, αφού έχει εδώ και καιρό εκχωρήσει μέρος της δημοκρατικής νομιμοποίησης στους ιδιοκτήτες των media, προκειμένου να στηθούν μηχανισμοί διαπλοκής, μόλις τα πράγματα δεν βολεύουν (π.χ δημοσκοπήσεις) αλλάζει ρότα. Ορισμένα κόμματα αρχίζουν τις αμφισβητήσεις, δηλαδή απορρίπτουν αυτό που οι ίδιοι έχουν ενεργοποιήσει αλλά τους γύρισε μπούμερανγκ.
Προφανώς υπάρχουν "εντεταλμένοι” δημοσιογράφοι. Προφανώς όμως υπάρχουν και πολιτικοί εγγεγραμμένοι σε pay rolls επιχειρηματιών.
Άρα προς τί όλη αυτή η κωμωδία κάθαρσης, την οποία ουδείς τολμάει;
Ηθικό συμπέρασμα:
Σε όλους τους χώρους υπήρχαν και υπάρχουν οι καθαροί και οι μη-καθαροί, οι έντιμοι και οι μη-έντιμοι, οι ειλικρινείς και οι μη-ειλικρινείς. ΠΡΟΣΟΧΗ όμως σε εκείνους που κραυγάζουν πως αυτοί είναι οι αθώοι, γιατί συνήθως το κάνουν για να κρύψουν ένοχες σιωπές (την περίοδο όπου όφειλαν να μιλήσουν).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου