Η Ελλάδα ως καρικατούρα του εαυτού της, ως ένα τουριστικό θέρετρο, μπορεί να αποτελέσει το φέρετρο του ελληνικού πολιτισμού
Από τον Παναγιώτη Λιάκο
Σάββατο μεσημέρι της 25ης Ιουλίου 2020. Στη φωτογραφία βλέπουμε μια άποψη από την οδό Αποστόλου Παύλου στο Θησείο, η οποία ουσιαστικά αποτελεί προέκταση της Διονυσίου Αρεοπαγίτου. Το εντυπωσιακό με τη λήψη είναι το υπέροχα αδειανό από τουρίστες τοπίο, σ’ έναν δρόμο που «αγκαλιάζει» την Ακρόπολη και αποτελεί έναν από τους δημοφιλέστερους προορισμούς του πλανήτη!
Βρισκόμαστε στα τέλη Ιουλίου και η Αθήνα δεν έχει πλημμυρίσει από την απίστευτη ανθρωπομάζα που την εξουθενώνει, την μπουκώνει με φτηνό χρήμα και μειώνει δραματικά το ακαθάριστο εθνικό προϊόν αξιοπρέπειας.
Από τον Παναγιώτη Λιάκο
Σάββατο μεσημέρι της 25ης Ιουλίου 2020. Στη φωτογραφία βλέπουμε μια άποψη από την οδό Αποστόλου Παύλου στο Θησείο, η οποία ουσιαστικά αποτελεί προέκταση της Διονυσίου Αρεοπαγίτου. Το εντυπωσιακό με τη λήψη είναι το υπέροχα αδειανό από τουρίστες τοπίο, σ’ έναν δρόμο που «αγκαλιάζει» την Ακρόπολη και αποτελεί έναν από τους δημοφιλέστερους προορισμούς του πλανήτη!
Βρισκόμαστε στα τέλη Ιουλίου και η Αθήνα δεν έχει πλημμυρίσει από την απίστευτη ανθρωπομάζα που την εξουθενώνει, την μπουκώνει με φτηνό χρήμα και μειώνει δραματικά το ακαθάριστο εθνικό προϊόν αξιοπρέπειας.
Οι μεταπολεμικοί -πλην Αλεξάνδρου Παπάγου- ηγέτες πόνταραν στα εύκολα για να πάρουν για λογαριασμό του έθνους κάτι λιγότερο από το τίποτα. Επένδυσαν φιλοδοξίες, σχεδιασμούς και πολιτικά προγράμματα στο ντοπαρισμένο «άλογο» της ανάπτυξης του τουρισμού. Προσανατόλισαν την οικονομία (και το χειρότερο: την κυρίαρχη εθνική ιδεολογία) στην ταχύτητα και στη δεξιότητα αλλαγής πανωσέντονων στα κρεβάτια των δωματίων των ξενοδοχείων και στο καλό μνημονικό και στη δεξιότητα των σερβιτόρων στην παράδοση κάθε παραγγελίας.
Δημιούργησαν έναν ανθρωπότυπο κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσίν τους. Όπως εκείνοι, που υποθέτουμε ότι εξουσιάζουν, είναι φιλήκοοι των ξένων, έτσι προώθησαν και λάνσαραν την ανάγκη ύπαρξης Ελληνέζων που προορίζονται για υπηρέτες των τουριστών.
Φοβήθηκαν ότι αν δημιουργείτο αναντιστοιχία μεταξύ της κοινωνικής τάσης και της δικής τους φυσικής ροπής, η ετερόφωτη εξουσία τους θα χανόταν γρήγορα. Πρέπει η ψυχή του λαού να μαρκάρεται με τα στίγματα των κυβερνώντων, αλλιώς θα εξεγερθεί.
Επιπλέον, οι μεγάλες δυνάμεις που θέλουν καθαρό το πεδίο στην περιοχή ώστε να αναπτύσσουν εύκολα τις στρατηγικές τους και να εφαρμόζουν ανεμπόδιστα τη μεσογειακή πολιτική τους είναι απίθανο να θέλουν μία Ελλάδα ισχυρή, ελεύθερη και ανεξάρτητη.
Γι’ αυτό και επιδιώχθηκε πάση θυσία να τεντωθεί, να ξεχειλωθεί και να φτάσει στα ακρότατα όριά της η τουριστική φρενίτιδα.
Φοβήθηκαν ότι αν δημιουργείτο αναντιστοιχία μεταξύ της κοινωνικής τάσης και της δικής τους φυσικής ροπής, η ετερόφωτη εξουσία τους θα χανόταν γρήγορα. Πρέπει η ψυχή του λαού να μαρκάρεται με τα στίγματα των κυβερνώντων, αλλιώς θα εξεγερθεί.
Επιπλέον, οι μεγάλες δυνάμεις που θέλουν καθαρό το πεδίο στην περιοχή ώστε να αναπτύσσουν εύκολα τις στρατηγικές τους και να εφαρμόζουν ανεμπόδιστα τη μεσογειακή πολιτική τους είναι απίθανο να θέλουν μία Ελλάδα ισχυρή, ελεύθερη και ανεξάρτητη.
Γι’ αυτό και επιδιώχθηκε πάση θυσία να τεντωθεί, να ξεχειλωθεί και να φτάσει στα ακρότατα όριά της η τουριστική φρενίτιδα.
Η αποδοχή τουριστικού συναλλάγματος είναι παγκόσμια πρακτική. Ωστόσο, στην Ελλάδα αυτό...
ξεπέρασε κάθε μέτρο και αποτέλεσε μια οικτρή καρικατούρα… ιδεώδους.
H κριτική στην τουριστικοποίηση της Ελλάδας μπορεί να μην αρέσει στην πολιτική ελίτ που προγραμμάτισε την οικονομία να στηρίζεται στους βουλιμικούς για «εμπειρίες» και απολαύσεις παραθεριστές, αλλά είναι χρήσιμη – όπως είναι χρήσιμη κάθε δυσάρεστη αλήθεια. Ο τουρισμός, έτσι όπως έχει επικρατήσει να γίνεται στην Ελλάδα, είναι σαν ανορθογραφία σε ιστορικής σημασίας κείμενο· μια ανορθογραφία που… αβγατίζει και επιδεινώνεται και καταλήγει να καθορίζει το σπουδαίο κείμενο. Η τουριστική φρενίτιδα θυμίζει και λεκέ σε ρούχο επίσημο, που εξαπλώνεται και κάνει το ένδυμα να μοιάζει με κουρέλι.
Ιδού τι έμενε στον νου από μια βόλτα στο κέντρο της Αθήνας όταν καταλαμβανόταν από τις ορδές των αυτοφωτογραφιζόμενων αλλοδαπών επισκεπτών:
Ιδού τι έμενε στον νου από μια βόλτα στο κέντρο της Αθήνας όταν καταλαμβανόταν από τις ορδές των αυτοφωτογραφιζόμενων αλλοδαπών επισκεπτών:
Η εικόνα των κραχτών στις ταβέρνες, στις καφετέριες, στα σουβλατζίδικα που κοιτούν κλεφτά δεξιά και αριστερά για τον επόμενο πελάτη, το βεβιασμένο χαμόγελο, οι γρήγορες, άγαρμπες χειρονομίες και οι παλάμες στραμμένες προς τα μέσα να κατευθύνουν στο εσωτερικό του μαγαζιού· μια αστραπιαία συνεννόηση μέσα σε μια χλαπαταγή.
Ο αδιάκοπος θόρυβος, το απίθανο βουητό της πολυκοσμίας να πολιορκεί την καρδιά της Αθήνας και να φτάνει έως το ιερό της Παλλάδας Αθήνας – και εκεί τουρίστες που χαχανίζουν και σπαθίζουν τον αέρα του Ιερού Βράχου με τα σελφοκόνταρα. Δεν πήγαν εκεί για να δουν και να νιώσουν, αλλά για να τους δουν, να τους ζηλέψουν οι γνωστοί τους, που θα θαυμάσουν την αγορασμένη «ελληνική εμπειρία». Τελικά, κάνουν χιλιάδες χιλιόμετρα για να βγουν φωτογραφίες και να τις κρεμάσουν στα διαδικτυακά τσιγκέλια.
Ο τρόπος που ποζάρουν στις αρχαιότητες αυτοί που αποκαλούμε τουρίστες θυμίζει το στιλ που έχουν οι κυνηγοί όταν φωτογραφίζονται καθισμένοι πάνω στο σκοτωμένο λιοντάρι, δίπλα στην καμηλοπάρδαλη που τρέχουνε αίματα από τα ρουθούνια της.
Ο αδιάκοπος θόρυβος, το απίθανο βουητό της πολυκοσμίας να πολιορκεί την καρδιά της Αθήνας και να φτάνει έως το ιερό της Παλλάδας Αθήνας – και εκεί τουρίστες που χαχανίζουν και σπαθίζουν τον αέρα του Ιερού Βράχου με τα σελφοκόνταρα. Δεν πήγαν εκεί για να δουν και να νιώσουν, αλλά για να τους δουν, να τους ζηλέψουν οι γνωστοί τους, που θα θαυμάσουν την αγορασμένη «ελληνική εμπειρία». Τελικά, κάνουν χιλιάδες χιλιόμετρα για να βγουν φωτογραφίες και να τις κρεμάσουν στα διαδικτυακά τσιγκέλια.
Ο τρόπος που ποζάρουν στις αρχαιότητες αυτοί που αποκαλούμε τουρίστες θυμίζει το στιλ που έχουν οι κυνηγοί όταν φωτογραφίζονται καθισμένοι πάνω στο σκοτωμένο λιοντάρι, δίπλα στην καμηλοπάρδαλη που τρέχουνε αίματα από τα ρουθούνια της.
Ο,τι πολυτιμότερο και αγιότερο υπάρχει μέσα στην καρδιά μας ξεπουλιέται για γελοίες πόζες και φτηνό εντυπωσιασμό.
Κι αυτά τα χάχανα, πόσο τρυπούν τα αυτιά τα φάλτσα από τις φωνασκίες των ειρηνικών κατακτητών με τα πέδιλα και τα σορτσάκια και το -σε γενικές γραμμές- κακόγουστο ντύσιμο…
Κι αυτά τα χάχανα, πόσο τρυπούν τα αυτιά τα φάλτσα από τις φωνασκίες των ειρηνικών κατακτητών με τα πέδιλα και τα σορτσάκια και το -σε γενικές γραμμές- κακόγουστο ντύσιμο…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου