Από τον Γιώργο Χαρβαλιά
Αρκεί μια βόλτα στο υποβαθμισμένο κέντρο της Αθήνας για να σε πείσει ότι ολόκληρες συνοικίες της πόλης τελούν υπό κατάληψη.
Υπάρχουν δρόμοι και πλατείες όπου δεν διανοείται να πατήσει το πόδι του Ελληνας. Οικοδομικά τετράγωνα περιορισμένης πρόσβασης. Πραγματικές «no go zones», έξω από τα όρια και τη δικαιοδοσία του συμβατικού κράτους.
Εκεί η ζωή κυλάει σε ένα παράλληλο σύμπαν.
Υπάρχουν δρόμοι και πλατείες όπου δεν διανοείται να πατήσει το πόδι του Ελληνας. Οικοδομικά τετράγωνα περιορισμένης πρόσβασης. Πραγματικές «no go zones», έξω από τα όρια και τη δικαιοδοσία του συμβατικού κράτους.
Εκεί η ζωή κυλάει σε ένα παράλληλο σύμπαν.
Αλλόκοτες φυλές έχουν καταλάβει τις γειτονιές και στήνουν τα δικά τους γκέτο, με τους δικούς τους κανόνες νομαδικής συνύπαρξης, έξω από κάθε αναφορά στην ελληνική κοινωνική πραγματικότητα. Το λευκό ως απόχρωση επιδερμίδας κάτω από την Ομόνοια σπανίζει, εκτός από κάποιους Αφγανούς, το new entry της πιάτσας, με έντονα μογγολικά χαρακτηριστικά. Η μαντίλα όμως περισσεύει. Γυναίκα χωρίς καλυμμένο το κεφάλι πολύ δύσκολα μπορεί να διασχίσει τις υπό κατάληψη οδούς.
Κάποιοι μπορεί να βρίσκουν το θέαμα μέχρι και χαριτωμένο. Γραφικό. Συναντάται, λένε, σε σχεδόν όλες τις μεγάλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες. Μόνο που ξεχνούν ότι αυτές οι χώρες στις οποίες αναφέρονται απλά λούζονται τα επίχειρα της αποικιοκρατικής πολιτικής τους. Άρμεξαν τον Τρίτο Κόσμο επί αιώνες, στήριξαν τις οικονομίες τους με το κλεμμένο βιος των ιθαγενών και επιχείρησαν να… εξαγάγουν πολιτισμό.
Ε, σε αυτό το τελευταίο δεν τα κατάφεραν, γι’ αυτό και σήμερα οι απόγονοι τρίτης και τέταρτης γενιάς των κατακτημένων και λεηλατημένων αποικιών, έποικοι πλέον οι ίδιοι στην Ευρώπη, ριζοσπαστικοποιούνται, επαναστατούν και τα κάνουν λίμπα.
Στην Ελλάδα, όμως, τι δουλειά έχουν οι Πακιστανοί, οι Αλγερινοί και οι Σομαλοί;
Κάποιοι μπορεί να βρίσκουν το θέαμα μέχρι και χαριτωμένο. Γραφικό. Συναντάται, λένε, σε σχεδόν όλες τις μεγάλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες. Μόνο που ξεχνούν ότι αυτές οι χώρες στις οποίες αναφέρονται απλά λούζονται τα επίχειρα της αποικιοκρατικής πολιτικής τους. Άρμεξαν τον Τρίτο Κόσμο επί αιώνες, στήριξαν τις οικονομίες τους με το κλεμμένο βιος των ιθαγενών και επιχείρησαν να… εξαγάγουν πολιτισμό.
Ε, σε αυτό το τελευταίο δεν τα κατάφεραν, γι’ αυτό και σήμερα οι απόγονοι τρίτης και τέταρτης γενιάς των κατακτημένων και λεηλατημένων αποικιών, έποικοι πλέον οι ίδιοι στην Ευρώπη, ριζοσπαστικοποιούνται, επαναστατούν και τα κάνουν λίμπα.
Στην Ελλάδα, όμως, τι δουλειά έχουν οι Πακιστανοί, οι Αλγερινοί και οι Σομαλοί;
Είδαμε και πάθαμε να αφομοιώσουμε το μεταναστευτικό ρεύμα της δεκαετίας του ’90 από τις όμορες βαλκανικές χώρες, με προεξάρχουσα την Αλβανία, πραγματικό πρωταθλητή στην εξαγωγή εγκληματικότητας. Στους Ασιάτες και τους Αφρικανούς τι ακριβώς χρωστάμε για να αναζητούν στην πατρίδα μας το οικογενειακό μέλλον τους;
Ένα λοιπόν βασικό επιχείρημα για μια διαφορετική «πολιτική ασύλου» είναι ότι η Ελλάδα δεν υπήρξε ποτέ στη νεότερη Ιστορία της αποικιοκρατική δύναμη. Δεν ταλαιπώρησε λαούς για να ταλαιπωρείται σήμερα από αυτούς.
Ένα λοιπόν βασικό επιχείρημα για μια διαφορετική «πολιτική ασύλου» είναι ότι η Ελλάδα δεν υπήρξε ποτέ στη νεότερη Ιστορία της αποικιοκρατική δύναμη. Δεν ταλαιπώρησε λαούς για να ταλαιπωρείται σήμερα από αυτούς.
Εν ολίγοις, δεν χρωστάμε ούτε χάρη και δεν ψάχνουμε εξιλέωση. Το μαγαζί φράκαρε, δεν χωράει άλλους.
Πόσοι είναι, στ’ αλήθεια, αυτοί οι εισβολείς που έχουν καταλάβει μεγάλο τμήμα του αστικού κέντρου;
Πόσοι είναι, στ’ αλήθεια, αυτοί οι εισβολείς που έχουν καταλάβει μεγάλο τμήμα του αστικού κέντρου;
Είναι μόνο οι αιτούντες άσυλο και όσοι τελούν σε καθεστώς διεθνούς προστασίας; Δηλαδή καμιά εκατοστή χιλιάδες, σύμφωνα με τους κυβερνητικούς ισχυρισμούς; Ούτε για αστείο!
Ο εποικισμός των αλλοθρήσκων βαστάει τουλάχιστον μία 15ετία. Κάποιοι από τους απρόσκλητους επισκέπτες ζουν ως «πρόσφυγες», κάποιοι άλλοι παρασιτούν λαθραία και οι παλιότεροι έχουν βρει τον τρόπο να βγάζουν το ψωμί τους στήνοντας παραμάγαζα για τους ομοεθνείς τους ή και νοικοκυρεμένες επιχειρήσεις, μικρά παντοπωλεία, κουρεία, καταστήματα με ηλεκτρονικά και ψιλικατζίδικα με φανταχτερές επιγραφές σε ακατάληπτες αραβικές γλώσσες.
Ξαναρωτάω όμως: Πόσοι είναι όλοι αυτοί που κυκλοφορούν στην υποσαχάρια ζώνη της Ομόνοιας κάθε μέρα; Κάποιες εκατοντάδες χιλιάδες; Ένα εκατομμύριο; Παραπάνω;
Ο εποικισμός των αλλοθρήσκων βαστάει τουλάχιστον μία 15ετία. Κάποιοι από τους απρόσκλητους επισκέπτες ζουν ως «πρόσφυγες», κάποιοι άλλοι παρασιτούν λαθραία και οι παλιότεροι έχουν βρει τον τρόπο να βγάζουν το ψωμί τους στήνοντας παραμάγαζα για τους ομοεθνείς τους ή και νοικοκυρεμένες επιχειρήσεις, μικρά παντοπωλεία, κουρεία, καταστήματα με ηλεκτρονικά και ψιλικατζίδικα με φανταχτερές επιγραφές σε ακατάληπτες αραβικές γλώσσες.
Ξαναρωτάω όμως: Πόσοι είναι όλοι αυτοί που κυκλοφορούν στην υποσαχάρια ζώνη της Ομόνοιας κάθε μέρα; Κάποιες εκατοντάδες χιλιάδες; Ένα εκατομμύριο; Παραπάνω;
Ουδείς γνωρίζει και ουδείς ενδιαφέρεται να μάθει.
Και τι γίνεται με τους καινούργιους; Αυτούς που στοιβάζονται στα νησιά και στην ενδοχώρα περιμένοντας να κριθεί η τύχη τους από τις «επιτροπές ασύλου»;
Και τι γίνεται με τους καινούργιους; Αυτούς που στοιβάζονται στα νησιά και στην ενδοχώρα περιμένοντας να κριθεί η τύχη τους από τις «επιτροπές ασύλου»;
Θα σας πω λοιπόν εγώ τι γίνεται: Όλοι μα όλοι ανεξαιρέτως παραμένουν στη χώρα! Για να καταλήξουν κάποια στιγμή στα γκέτο της Μενάνδρου.
Αυτοί μεν που παίρνουν το πολυπόθητο άσυλο (περίπου οι μισοί από τους αιτούντες) έχουν πλέον και με τη βούλα άδεια παραμονής στη χώρα. Αν δεν τους βολέψουν κάποια ΜΚΟ, οι υπηρεσίες του ΟΗΕ και τα συναφή κυκλώματα, απλά περιφέρονται ελεύθερα στην πρωτεύουσα, πότε καταλαμβάνοντας την πλατεία Βικτωρίας και πότε διασκορπιζόμενοι στις γνωστές ζώνες-άβατα.
Για όσους απορρίπτεται η αίτηση, και πάλι χαράς Ευαγγέλια. Ο Μηταράκης φροντίζει για τη μεταφορά τους στην ενδοχώρα και από κει και πέρα τους αφήνει στην τύχη τους. Ούτε κρατούνται υπό περιορισμό ούτε, βεβαίως, απελαύνονται στην Τουρκία ή στις χώρες προέλευσής τους.
Τα νούμερα προς το παρόν είναι σχετικά ελέγξιμα. Προσέξτε όμως: Η λεγόμενη αποσυμφόρηση (μαϊμού) των νησιών το τελευταίο τρίμηνο, που μας έπιασε ζαλισμένους η πανδημία, εξαντλήθηκε στη μεταφορά περίπου 2.000-3.000 μεταναστών από τα τρία νησιά «αιχμής» στην ενδοχώρα. Στο μεταξύ, μόνο το πρώτο 15νθήμερο του Ιουνίου πέρασαν στη Λέσβο 185 νέοι λαθροέποικοι από τα μικρασιατικά παράλια. Και αυτό παρά τη συνεχιζόμενη κρίση κορωνοϊού στην Τουρκία και τις ενισχυμένες περιπολίες του Ελληνικού Λιμενικού.
Αντιλαμβάνεται κανείς ότι η κυβερνητική πολιτική στο Μεταναστευτικό είναι στην κυριολεξία μια τρύπα στο νερό. «Φύγε εσύ, έλα εσύ». Και όποιος μπαίνει παράνομα στη χώρα, δικαιούται δεν δικαιούται άσυλο, μας μένει αμανάτι. Γιατί, όπως λέει η κυρία Αντιγόνη Λυμπεράκη, της Solidarity Now, του Soros, «Η μίζερη κοινωνική πολιτική παράγει μεγαλύτερο κόστος και δημιουργεί αντιθέσεις…Άρα πρέπει να ξοδεύεις σε Αστυνομία και καταστολή. Όσο καλύτερα συμβιώσουμε με αυτούς τους ανθρώπους τόσο μεγαλύτερη θα είναι η ευημερία για όλους».
Σωστά. Μόνο που σε λίγο...
Αυτοί μεν που παίρνουν το πολυπόθητο άσυλο (περίπου οι μισοί από τους αιτούντες) έχουν πλέον και με τη βούλα άδεια παραμονής στη χώρα. Αν δεν τους βολέψουν κάποια ΜΚΟ, οι υπηρεσίες του ΟΗΕ και τα συναφή κυκλώματα, απλά περιφέρονται ελεύθερα στην πρωτεύουσα, πότε καταλαμβάνοντας την πλατεία Βικτωρίας και πότε διασκορπιζόμενοι στις γνωστές ζώνες-άβατα.
Για όσους απορρίπτεται η αίτηση, και πάλι χαράς Ευαγγέλια. Ο Μηταράκης φροντίζει για τη μεταφορά τους στην ενδοχώρα και από κει και πέρα τους αφήνει στην τύχη τους. Ούτε κρατούνται υπό περιορισμό ούτε, βεβαίως, απελαύνονται στην Τουρκία ή στις χώρες προέλευσής τους.
Τα νούμερα προς το παρόν είναι σχετικά ελέγξιμα. Προσέξτε όμως: Η λεγόμενη αποσυμφόρηση (μαϊμού) των νησιών το τελευταίο τρίμηνο, που μας έπιασε ζαλισμένους η πανδημία, εξαντλήθηκε στη μεταφορά περίπου 2.000-3.000 μεταναστών από τα τρία νησιά «αιχμής» στην ενδοχώρα. Στο μεταξύ, μόνο το πρώτο 15νθήμερο του Ιουνίου πέρασαν στη Λέσβο 185 νέοι λαθροέποικοι από τα μικρασιατικά παράλια. Και αυτό παρά τη συνεχιζόμενη κρίση κορωνοϊού στην Τουρκία και τις ενισχυμένες περιπολίες του Ελληνικού Λιμενικού.
Αντιλαμβάνεται κανείς ότι η κυβερνητική πολιτική στο Μεταναστευτικό είναι στην κυριολεξία μια τρύπα στο νερό. «Φύγε εσύ, έλα εσύ». Και όποιος μπαίνει παράνομα στη χώρα, δικαιούται δεν δικαιούται άσυλο, μας μένει αμανάτι. Γιατί, όπως λέει η κυρία Αντιγόνη Λυμπεράκη, της Solidarity Now, του Soros, «Η μίζερη κοινωνική πολιτική παράγει μεγαλύτερο κόστος και δημιουργεί αντιθέσεις…Άρα πρέπει να ξοδεύεις σε Αστυνομία και καταστολή. Όσο καλύτερα συμβιώσουμε με αυτούς τους ανθρώπους τόσο μεγαλύτερη θα είναι η ευημερία για όλους».
Σωστά. Μόνο που σε λίγο...
«αυτοί οι άνθρωποι», οι καλοί, δεν θα χωράνε στην ανακαινισμένη Ομόνοια του χαζοβιόλη δημάρχου και θα θέλουν να επεκταθούν λίγο πιο δίπλα. Προς τον… Μεγάλο Περίπατο.
Μακάρι να έφταναν και στο σπίτι της Λυμπεράκη, να τους καλοδεχτεί, αλλά δεν το βλέπω. Θα έρθουν να εγκατασταθούν στις γειτονιές των απλών ανθρώπων της καθημερινότητας. Των Ελλήνων που αργοσβήνουν…
Μακάρι να έφταναν και στο σπίτι της Λυμπεράκη, να τους καλοδεχτεί, αλλά δεν το βλέπω. Θα έρθουν να εγκατασταθούν στις γειτονιές των απλών ανθρώπων της καθημερινότητας. Των Ελλήνων που αργοσβήνουν…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου