Του Γιώργου Κράλογλου
Έπηξε στα συμβόλαια ο λαός. Συμβόλαιο με ΣΥΡΙΖΑ. Συμβόλαιο με τους βιομήχανους. Συμβόλαιο με την αγορά εργασίας. Συμβόλαιο με την Ε.Ε για 32 δισ.
Οι πολιτικές δεσμεύσεις και οι εργοδοτικές υποσχέσεις για "συμβόλαια με τον λαό", στην προσφορά, στις αμοιβές και στη "σταθερή δουλειά", δεν είναι νέο "φρούτο".
"Σαπίζει" σε όλη τη μεταπολίτευση και πέφτει κάτω από τα δέντρα των ονείρων και των οραμάτων...
Οράματα για "στριμωξίδι" επενδυτών στη χώρα, για νέα "τζάκια" που θα αλλάξουν το κατεστημένο της ολιγαρχίας (στις φυλακές... είναι ακόμη κάποια "τζάκια") και για "φιλεύσπλαχνες" πολυεθνικές που θα έφερναν στην Ελλάδα, οι σοσιαλιστές, ή οι εκσυγχρονιστές, ή οι αριστεροί της δίκαιης ανάπτυξης... ή οι φιλελεύθεροι με τους νεοφιλελεύθερους (όπου κάτσει...).
"Συμβόλαιο με τον λαό" λοιπόν. Το σάπιο φρούτο (του 1980-2015) που επανέρχεται, το 2020, ως "σανός" νέας εσοδείας πακεταρισμένος από πολιτικά προγράμματα, από επιχειρηματικές ευαισθησίες..., και από προτάσεις "σοφών" για τη σωτηρία της οικονομίας και της υγείας..., της αγοράς εργασίας.
Δεν θέλουμε να δείχνουμε κακεντρεχείς στα σημειώματά μας από τη στήλη. Αποφεύγουμε και τις δυσπιστίες. Προσέχουμε να μην γκρινιάζουμε για να γκρινιάζουμε. Δεν μπορούμε όμως και να μη "φωτίζουμε" τα "σκιερά" μέρη της πολιτικής μας ζωής, όπως και το αυτό με τα "συμβόλαια με τον λαό".
Έχουμε και λέμε λοιπόν.
Τον Μάιο που πέρασε και ενώ ο κορονοϊός δεν μας έχει πει ακόμη πόσο "σακάτηδες" θα μας αφήσει οικονομικά (από τον Σεπτέμβριο και μετά) έσπευσε ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Αλέξης Τσίπρας με δηλώσεις του, στα μέσα ενημέρωσης του κόμματος του, να μας βεβαιώσει ότι στον ΣΥΡΙΖΑ έχουν έτοιμο νέο "κοινωνικό συμβόλαιο", στη βάση μιας νέας συμμαχίας μισθωτής εργασίας και υγιούς μικρομεσαίας επιχειρηματικότητας. Συμβόλαιο που θα έχει ως στόχο την αναδιάταξη του παραγωγικού προτύπου για μια οικονομία που θα στηρίζει τις ανάγκες των πολλών.
Προσέξτε τώρα.
Έπηξε στα συμβόλαια ο λαός. Συμβόλαιο με ΣΥΡΙΖΑ. Συμβόλαιο με τους βιομήχανους. Συμβόλαιο με την αγορά εργασίας. Συμβόλαιο με την Ε.Ε για 32 δισ.
Οι πολιτικές δεσμεύσεις και οι εργοδοτικές υποσχέσεις για "συμβόλαια με τον λαό", στην προσφορά, στις αμοιβές και στη "σταθερή δουλειά", δεν είναι νέο "φρούτο".
"Σαπίζει" σε όλη τη μεταπολίτευση και πέφτει κάτω από τα δέντρα των ονείρων και των οραμάτων...
Οράματα για "στριμωξίδι" επενδυτών στη χώρα, για νέα "τζάκια" που θα αλλάξουν το κατεστημένο της ολιγαρχίας (στις φυλακές... είναι ακόμη κάποια "τζάκια") και για "φιλεύσπλαχνες" πολυεθνικές που θα έφερναν στην Ελλάδα, οι σοσιαλιστές, ή οι εκσυγχρονιστές, ή οι αριστεροί της δίκαιης ανάπτυξης... ή οι φιλελεύθεροι με τους νεοφιλελεύθερους (όπου κάτσει...).
"Συμβόλαιο με τον λαό" λοιπόν. Το σάπιο φρούτο (του 1980-2015) που επανέρχεται, το 2020, ως "σανός" νέας εσοδείας πακεταρισμένος από πολιτικά προγράμματα, από επιχειρηματικές ευαισθησίες..., και από προτάσεις "σοφών" για τη σωτηρία της οικονομίας και της υγείας..., της αγοράς εργασίας.
Δεν θέλουμε να δείχνουμε κακεντρεχείς στα σημειώματά μας από τη στήλη. Αποφεύγουμε και τις δυσπιστίες. Προσέχουμε να μην γκρινιάζουμε για να γκρινιάζουμε. Δεν μπορούμε όμως και να μη "φωτίζουμε" τα "σκιερά" μέρη της πολιτικής μας ζωής, όπως και το αυτό με τα "συμβόλαια με τον λαό".
Έχουμε και λέμε λοιπόν.
Τον Μάιο που πέρασε και ενώ ο κορονοϊός δεν μας έχει πει ακόμη πόσο "σακάτηδες" θα μας αφήσει οικονομικά (από τον Σεπτέμβριο και μετά) έσπευσε ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Αλέξης Τσίπρας με δηλώσεις του, στα μέσα ενημέρωσης του κόμματος του, να μας βεβαιώσει ότι στον ΣΥΡΙΖΑ έχουν έτοιμο νέο "κοινωνικό συμβόλαιο", στη βάση μιας νέας συμμαχίας μισθωτής εργασίας και υγιούς μικρομεσαίας επιχειρηματικότητας. Συμβόλαιο που θα έχει ως στόχο την αναδιάταξη του παραγωγικού προτύπου για μια οικονομία που θα στηρίζει τις ανάγκες των πολλών.
Προσέξτε τώρα.
Το "κοινωνικό συμβόλαιο" που περιγράφει ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αγγίζει ούτε αυτά που έρχονται από την πανδημία, ούτε εκείνα που χάνονται από τις επιπτώσεις της πανδημίας στην οικονομία. Ωστόσο το "κοινωνικό συμβόλαιο" έχει "συνταχθεί" και αναμένεται ο λαός να το υπογράψει...
Τον Ιούνιο έχουμε τη θεσμική ετήσια γενική συνέλευση των βιομηχάνων, με τηλεδιάσκεψη, στην οποία ανάμεσα στα άλλα μαθαίνουμε πως οι βιομήχανοι, κοιτώντας μπροστά, θεωρούν ότι από τους βασικότερους στόχους τους θα είναι το χτίσιμο μιας "νέας σχέσης εμπιστοσύνης ανάμεσα στις επιχειρήσεις και την κοινωνία".Άρα δεύτερο "συμβόλαιο με τον λαό".
Τον Ιούνιο έχουμε τη θεσμική ετήσια γενική συνέλευση των βιομηχάνων, με τηλεδιάσκεψη, στην οποία ανάμεσα στα άλλα μαθαίνουμε πως οι βιομήχανοι, κοιτώντας μπροστά, θεωρούν ότι από τους βασικότερους στόχους τους θα είναι το χτίσιμο μιας "νέας σχέσης εμπιστοσύνης ανάμεσα στις επιχειρήσεις και την κοινωνία".Άρα δεύτερο "συμβόλαιο με τον λαό".
Από τη μια ο ΣΥΡΙΖΑ να αναζητά νέα συμμαχία μισθωτής εργασίας και υγιούς μικρομεσαίας επιχειρηματικότητας (ο όρος μικρομεσαίοι είναι μόνο για λαϊκισμό... αφού δεν μπορούν να μιλάνε για βιομηχανία και βιομήχανους, - αριστεροί άνθρωποι είναι, τι στα κομμάτια-). Και από την άλλη τους βιομήχανους "απολογούμενους", στον λαό, να υπόσχονται μια νέα σχέση εμπιστοσύνης ανάμεσα στις επιχειρήσεις και την κοινωνία.
Τον Ιούλιο, προχθές μάλιστα, μάθαμε ότι οι σοφοί που ανέλαβαν από την κυβέρνηση να σχηματίσουν το περιβάλλον ανάπτυξης της οικονομίας της χώρας διαπίστωσαν (σε μελέτη 150 σελίδων) ανάμεσα στα χίλια δύο αλλά, των παθογενειών της οικονομίας και της κοινωνίας, πως είναι επείγουσα ανάγκη για τη μέγιστη δυνατή κοινωνική συναίνεση με ένα "νέο συμβόλαιο μεταξύ του κόσμου της εργασίας, της παραγωγής και της πολιτικής".
Ομολογώ πως το συγκεκριμένο "συμβόλαιο με τον λαό", είναι πιο προχωρημένο από τα προηγούμενα. Τους βάζει όλους μέσα. Όλη την πολιτική σκακιέρα. Όλη την παραγωγή (όχι μόνο τη βιομηχανική ή τους μικρομεσαίους, του ΣΥΡΙΖΑ) αλλά όλο τον κόσμο εργασίας.
Δεν διευκρινίζεται βέβαια αν στο συγκεκριμένο "συμβόλαιο με τον λαό" περιλαμβάνονται και οι κρατικοί υπάλληλοι. Που είναι οι μισοί εργαζόμενοι της χώρας. Αυτό ίσως δείξει κατά την υπογραφή...
Αν σημειώσουμε, τέλος, ότι τον Αύγουστο θα ξέρουμε (για τα καλά όμως...) τι "συμβόλαια και με τον λαό" θα μας ζητήσουν να υπογράψουμε, για...
Τον Ιούλιο, προχθές μάλιστα, μάθαμε ότι οι σοφοί που ανέλαβαν από την κυβέρνηση να σχηματίσουν το περιβάλλον ανάπτυξης της οικονομίας της χώρας διαπίστωσαν (σε μελέτη 150 σελίδων) ανάμεσα στα χίλια δύο αλλά, των παθογενειών της οικονομίας και της κοινωνίας, πως είναι επείγουσα ανάγκη για τη μέγιστη δυνατή κοινωνική συναίνεση με ένα "νέο συμβόλαιο μεταξύ του κόσμου της εργασίας, της παραγωγής και της πολιτικής".
Ομολογώ πως το συγκεκριμένο "συμβόλαιο με τον λαό", είναι πιο προχωρημένο από τα προηγούμενα. Τους βάζει όλους μέσα. Όλη την πολιτική σκακιέρα. Όλη την παραγωγή (όχι μόνο τη βιομηχανική ή τους μικρομεσαίους, του ΣΥΡΙΖΑ) αλλά όλο τον κόσμο εργασίας.
Δεν διευκρινίζεται βέβαια αν στο συγκεκριμένο "συμβόλαιο με τον λαό" περιλαμβάνονται και οι κρατικοί υπάλληλοι. Που είναι οι μισοί εργαζόμενοι της χώρας. Αυτό ίσως δείξει κατά την υπογραφή...
Αν σημειώσουμε, τέλος, ότι τον Αύγουστο θα ξέρουμε (για τα καλά όμως...) τι "συμβόλαια και με τον λαό" θα μας ζητήσουν να υπογράψουμε, για...
να πάρουμε (τον Αύγουστο του 2021) τα 32 δισ. (ή όσα πάρουμε...), από την Ε.Ε, θα πρέπει ο λαός, αμέσως μετά τα μπάνια του, να αρχίσει να υπογράφει τα "συμβόλαια", με τους πολιτικούς, με τις Βρυξέλλες, με τους βιομήχανους, με τον ΣΥΡΙΖΑ … Και με όποιον άλλο διαθέτει "σανό" νέας εσοδείας...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου