Πότε και κυρίως πώς αποφασίζεις να πεζοδρομήσεις το κέντρο μιας πρωτεύουσας;
Οταν προηγουμένως έχεις διασφαλίσει τα βασικά και κυρίως την εύκολη πρόσβαση των κατοίκων της στις εργασίες τους.
Τι σημαίνει αυτό πρακτικά;
Οτι μεταξύ άλλων αυξάνεις τη συχνότητα των δρομολογίων του μετρό, των λεωφορείων, του τραμ κι όποιων άλλων συγκοινωνιακών μέσων διαθέτεις πρόχειρα.
Μάλιστα, στο ξεκίνημα της προσπάθειας και μέχρι το νέο μέτρο να «πατηθεί», φροντίζεις ώστε η συχνότητα αυτή να πυκνώσει τόσο, ώστε οι επιβάτες τους να ξεχάσουν γρήγορα και κυρίως όσο το δυνατόν πιο ξεκούραστα την ταλαιπωρία που συνεπάγεται η αναγκαστική αλλαγή μιας συνήθειας ετών ή και δεκαετιών, δηλαδή το ΙΧ. Αλλιώς, δεν κάνεις τίποτα και περιμένεις μέχρι να αποκτήσεις αυτή τη βασική δυνατότητα.
Στο σημείο αυτό να διευκρινίσουμε κάτι: Προφανώς και βελτιώνεται η ποιότητα ζωής μας όταν πεζοδρομούνται κεντρικοί άξονες της πόλης στην οποία ζούμε. Και προφανώς γίνεται περισσότερο ελκυστική για τους τουρίστες που την επισκέπτονται. Τέλος, εννοείται ότι ο εναλλακτικός τρόπος κυκλοφορίας στον αστικό ιστό, με ποδήλατο, πατίνι ή απλώς με τα πόδια, είναι πιο υγιεινός και ενδεχομένως πιο ελκυστικός (αν και όχι πάντα, γιατί για να βρεθείς με το ποδήλατο από το Γαλάτσι στο κέντρο μεσολαβεί η Πατησίων). Ομως η καθημερινότητα μιας πόλης «περνά» μέσα κι από την προσβασιμότητά της. Και κυρίως – επαναλαμβάνουμε – μέσα από τη δυνατότητα που σου παρέχει για να πας να εργαστείς. Που αυτή κι αν είναι ανελαστική ανάγκη στις μέρες μας.
Οταν λοιπόν ένα πρωί αποδεικνύεται ότι τίποτα από τα παραπάνω δεν είναι αυτονόητο, τότε όχι απλώς το ξανασκέφτεσαι, αν είσαι αρμόδιος, αλλά «τρέχεις» για να το βελτιώσεις άμεσα. Υπό τον όρο ότι μπορείς και υπάρχει η δυνατότητα. Αλλιώς κάνεις έναν έξυπνο ελιγμό, υποχωρείς, μελετάς τα προβλήματα που εμφανίστηκαν, τα λύνεις και επιστρέφεις, πιο έτοιμος από ποτέ.
Μάλιστα, στο ξεκίνημα της προσπάθειας και μέχρι το νέο μέτρο να «πατηθεί», φροντίζεις ώστε η συχνότητα αυτή να πυκνώσει τόσο, ώστε οι επιβάτες τους να ξεχάσουν γρήγορα και κυρίως όσο το δυνατόν πιο ξεκούραστα την ταλαιπωρία που συνεπάγεται η αναγκαστική αλλαγή μιας συνήθειας ετών ή και δεκαετιών, δηλαδή το ΙΧ. Αλλιώς, δεν κάνεις τίποτα και περιμένεις μέχρι να αποκτήσεις αυτή τη βασική δυνατότητα.
Στο σημείο αυτό να διευκρινίσουμε κάτι: Προφανώς και βελτιώνεται η ποιότητα ζωής μας όταν πεζοδρομούνται κεντρικοί άξονες της πόλης στην οποία ζούμε. Και προφανώς γίνεται περισσότερο ελκυστική για τους τουρίστες που την επισκέπτονται. Τέλος, εννοείται ότι ο εναλλακτικός τρόπος κυκλοφορίας στον αστικό ιστό, με ποδήλατο, πατίνι ή απλώς με τα πόδια, είναι πιο υγιεινός και ενδεχομένως πιο ελκυστικός (αν και όχι πάντα, γιατί για να βρεθείς με το ποδήλατο από το Γαλάτσι στο κέντρο μεσολαβεί η Πατησίων). Ομως η καθημερινότητα μιας πόλης «περνά» μέσα κι από την προσβασιμότητά της. Και κυρίως – επαναλαμβάνουμε – μέσα από τη δυνατότητα που σου παρέχει για να πας να εργαστείς. Που αυτή κι αν είναι ανελαστική ανάγκη στις μέρες μας.
Οταν λοιπόν ένα πρωί αποδεικνύεται ότι τίποτα από τα παραπάνω δεν είναι αυτονόητο, τότε όχι απλώς το ξανασκέφτεσαι, αν είσαι αρμόδιος, αλλά «τρέχεις» για να το βελτιώσεις άμεσα. Υπό τον όρο ότι μπορείς και υπάρχει η δυνατότητα. Αλλιώς κάνεις έναν έξυπνο ελιγμό, υποχωρείς, μελετάς τα προβλήματα που εμφανίστηκαν, τα λύνεις και επιστρέφεις, πιο έτοιμος από ποτέ.
Δεν χρειάζεται δηλαδή να λειτουργείς με τη λογική του γαλατικού χωριού:
Δευτέρα πρωί, με 250 απεργούς να διαδηλώνουν στο κέντρο της πόλης, πάνω στις λιγοστές λωρίδες κυκλοφορίας που έχουν απομείνει ανοικτές και με χιλιάδες ΙΧ στοιβαγμένα να περιμένουν στωικά να πάνε στον προορισμό τους, να αναρωτιέσαι «γιατί φωνάζουν» και να συμβουλεύεις «κάντε υπομονή».
Δευτέρα πρωί, με 250 απεργούς να διαδηλώνουν στο κέντρο της πόλης, πάνω στις λιγοστές λωρίδες κυκλοφορίας που έχουν απομείνει ανοικτές και με χιλιάδες ΙΧ στοιβαγμένα να περιμένουν στωικά να πάνε στον προορισμό τους, να αναρωτιέσαι «γιατί φωνάζουν» και να συμβουλεύεις «κάντε υπομονή».
Συμφωνούμε ότι το θέμα δεν είναι να ανακυκλώνουμε αρνητικές σκέψεις αλλά να βελτιωνόμαστε.
Πώς όμως;
Βρίσκοντας λύσεις. Δεν είναι απαραίτητο το μικρό γαλατικό χωριό να γίνεται...
πιο «γραφικό».
Αρκετά είναι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου