ΥΠΑΡΚΤΟΣ ΑΡΙΣΤΕΡΟΚΗΦΗΝΟΑΓΡΑΜΜΑΡΟΠΛΗΚΤΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ: Τα παιδιά κάτω στον κάμπο

ΤΗΣ ΠΕΠΗΣ ΡΑΓΚΟΥΣΗ

Θυμήθηκα αυτό το τραγούδι του Μάνου Χατζιδάκι, που του άρεσε μάλιστα να το τραγουδά ο ίδιος. «Τα παιδιά κάτω στον κάμπο» λοιπόν, αφού έκαναν σημεία και τέρατα, κυνηγήσαν τους αστούς και πετσοκόψαν τα κεφάλια από εχθρούς κι από πιστούς, τελικά «...δεν έχουν μνήμη / τους προγόνους τους πουλούν / και ό,τι αρπάξουν δεν θα μείνει / γιατί ευθύς μελαγχολούν».

Το θυμήθηκα με αφορμή το κίνημα #foitites_enantia_stin_exetastiki που ξεχύθηκε προχθές, 3 Ιούνη όπως έγραφε η αφίσα του, στις κεντρικές πλατείες των μεγάλων πόλεων για να κατοχυρωθούν τα μαθήματα του εξαμήνου χωρίς εξετάσεις. «Δεν φταίμε εμείς για την πανδημία» λένε τα παιδιά, ότι έχουν άγχος, φόβο και αγωνία λένε, «να μην πληρώσουν οι φοιτητές όλη αυτή την κατάσταση» λένε, ότι δεν έχουν σύνδεση στο Διαδίκτυο λένε.  

Δεν μπορώ να φανταστώ εκπρόσωπο του «ρωμαλέου φοιτητικού κινήματος» - όπως το έλεγε ο πρώην υπουργός Παιδείας Κώστας Γαβρόγλου - που δεν έχει σύνδεση με το Διαδίκτυο, πολύ περισσότερο όταν στα συνθήματά του χρησιμοποιεί hashtag, τη «σημαία» του Instagram. Αλλά δεν είναι αυτό το θέμα.

Σκέφτομαι αυτά τα παιδιά που ταμπουρώνονται πίσω από το «δεν φταίμε εμείς», λες και τα παιδιά της Κατοχής που, μεταπολεμικά, έφτιαξαν μια καινούργια Ελλάδα έφταιγαν για τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο - πόσο θλιβερό να αποστασιοποιείσαι από τις προκλήσεις της γενιάς σου. 

Που θέλουν να προχωρήσουν στις σπουδές τους χωρίς να περάσουν από στοιχειώδη αξιολόγηση. 

Που θέλουν να πάρουν ένα πτυχίο το οποίο δεν θα ανταποκρίνεται στις γνώσεις τους. Να το κάνουν τι, εκτός από μια αναφορά στο βιογραφικό τους που θα τους εξασφαλίσει μια θέση στο Δημόσιο;  

Ε, πώς να μη μελαγχολούν, όπως λέει ο Χατζιδάκις, όχι μόνο διότι «ό,τι αρπάζεις δεν μένει», αλλά και επειδή, αν και τόσο νέοι, είναι τόσο γέροι.

Το χειρότερο όμως, το πιο, ουσιαστικά, μελαγχολικό, ήταν...

 το πανό των φοιτητών του ΑΠΘ στο οποίο έγραφε «Να περαστούν τα μαθήματα χωρίς εξετάσεις». 

Τι ελληνικά είναι αυτό το «περαστούν»; 

Πού το έχουν ακούσει; 

Δεν τους προβλημάτισε καθώς το έγραφαν; 

Δεν σκέφτηκαν κάποια άλλη πιθανή εκφορά του νοήματός τους;

Κυκλοφορεί εδώ και μέρες και υιοθετείται θριαμβευτικά από τους συνήθεις υπόπτους το κείμενο μιας αρθογράφου της «Guardian», στο οποίο ισχυρίζεται - με το «ακλόνητο τεκμήριο» της προσωπικής γνώμης - πως όταν διορθώνεις τα λεκτικά λάθη κάποιου είσαι και κάπως φασιστούλης και λίγο υπονομευτής και θέλεις να του επιβληθείς κοινωνικά. 

Το λέγαμε για αστείο, κάποιοι προσπαθούν, ματαίως ευτυχώς, να το επιβάλουν ως δεδομένο. Το να μιλάς σωστά είναι, περίπου, αστική εμμονή. Οι λέξεις όμως, οι σωστές λέξεις, είναι οι πρόγονοί μας. Και πώς το είπε ο Χατζιδάκις; «Τους προγόνους τους πουλούν».