Του Κώστα Στούπα
Οι οργισμένοι διαδηλωτές που γκρέμισαν τα αγάλματα μεταξύ πολλών άλλων, του Ουίνστον Τσώρτσιλ και του Τόμας Τζέφερσον ως σύμβολα του ρατσισμού, στα πλαίσια των αντιρατσιστικών διαμαρτυριών σε όλο τον κόσμο, μπορεί να τελούν υπό σύγχυση αλλά εκφράζουν την οργή που υποβόσκει σε ένα μεγάλο μέρος των δυτικών κοινωνιών.
Τελούν σε σύγχυση όσοι θεωρούν τον "πατέρα της νίκης" ρατσιστή γιατί ο Τσώρτσιλ ήταν ο πολιτικός ηγέτης που συνέβαλε όσο κανένας άλλος στη συγκρότηση της συμμαχίας εναντίον των δυνάμεων του "Άξονα" και την ήττα του ναζισμού, η πολιτική φιλοσοφία του οποίου στηριζόταν στον φυλετισμό και τον ρατσισμό.
Άγνοια προφανώς είχαν και οι διαδηλωτές που γκρέμισαν σε κάποια πόλη των ΗΠΑ το άγαλμα του τρίτου προέδρου των ΗΠΑ Τόμας Τζέφερσον.
O Τόμας Τζέφερσον εκτός από ελληνομαθής, ορθολογιστής και θαυμαστής της Γαλλικής Επανάστασης ήταν ο κύριος συντάκτης της Διακήρυξης της Ανεξαρτησίας και της παραγράφου που υποστηρίζει πως "όλοι οι άνθρωποι γεννιούνται ίσοι".
Κατά μια έννοια λοιπόν ο Τζέφερσον πριν από 150 χρόνια με τις ρηξικέλευθες για την εποχή του αντιλήψεις ήταν μεταξύ αυτών που δρομολόγησαν την κατάσταση να αποκτήσουν οι ΗΠΑ μαύρο πρόεδρο πολλές δεκαετίες αργότερα.
Είναι φανερό πως η δολοφονία ενός μαύρου από αστυνομικούς λειτούργησε σαν θρυαλλίδα να ξεσπάσει ένα κύμα οργής που υπάρχει σε μια μεγάλη μερίδα της κοινωνίας. Πάντα υπάρχουν μειοψηφικά στρώματα που είναι απογοητευμένα και θυμωμένα.
Αυτό που τροφοδοτεί την ένταση των τελευταίων ταραχών είναι η ανεκτικότητα που δείχνει ένα μεγάλο μέρος της υπόλοιπης κοινωνίας στις βίαιες διαμαρτυρίες των εξτρεμιστών.
Τούτο μάλλον συμβαίνει γιατί ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας τις τελευταίες δεκαετίες αισθάνεται πως δεν έχει το μερίδιο που του αναλογεί στην οικονομική ευημερία.
Οι βασικοί λόγοι είναι δύο.
Ο πρώτος αφορά τη δημογραφική γήρανση των δυτικών κοινωνιών. Κατά την περίοδο της οικονομικής προόδου που δημιουργεί η δημογραφική έκρηξη μιας κοινωνίας, κάθε επόμενη γενιά είναι βέβαιο πως θα ζήσει καλύτερα από την προηγούμενη. Κατά τη δημογραφική παρακμή αυτοί που παράγουν είναι λιγότεροι αναλογικά από αυτούς που καταναλώνουν, οι φόροι και τα επιδόματα αυξάνονται οι νέοι εργαζόμενοι νιώθουν πως αδικούνται.
Προσθέστε σε αυτό και τον ανταγωνισμό από τους μετανάστες και την τεχνολογία και έχετε μια ανασφαλή και θυμωμένη γενιά.
Η δεύτερο λόγος είναι η καταστρεπτική πολιτική των μηδενικών επιτοκίων και ποσοτικών χαλαρώσεων με τις οποίες κυβερνήσεις και κεντρικές τράπεζες έχουν δημιουργήσει τη μητέρα πασών των "φουσκών" τόσο στα χρηματιστήρια όσο και στις τιμές των ακινήτων.
Τα μηδενικά επιτόκια ευθύνονται για διεύρυνση των ανισοτήτων, ενώ η προσπάθεια "επιδιόρθωσης" της κατάστασης με εκτεταμένες επιδοματικές πολιτικές συμβάλλει στη δημιουργία παρασιτικών νοοτροπιών σε μεγάλα τμήματα της κοινωνίας.
Η μεγαλύτερη ζημιά που κάνει η πολιτική των μηδενικών επιτοκίων είναι στον μηχανισμό της ελεύθερης αγοράς που αποτελεί τη βάση του οικονομικού και πολιτικού ανταγωνισμού. Ο οικονομικός ανταγωνισμός είναι η ουσία του καπιταλισμού και ο πολιτικός ανταγωνισμός η ουσία της δημοκρατίας.
Η αθρόα χρηματοδότηση κρατών, επιχειρήσεων και ανέργων από τις κεντρικές τράπεζες διαβρώνει τα θεμέλια των πιο ισχυρών όπλων της Δύσης και της ευημερίας της, του καπιταλισμού και της αστικής δημοκρατίας.
Την κατάσταση περιγράφει πολύ διεξοδικά στο τελευταίο του άρθρο ο επικεφαλής οικονομολόγος της Allianz, Mohamed El-Erian.
Οι οργισμένοι διαδηλωτές που γκρέμισαν τα αγάλματα μεταξύ πολλών άλλων, του Ουίνστον Τσώρτσιλ και του Τόμας Τζέφερσον ως σύμβολα του ρατσισμού, στα πλαίσια των αντιρατσιστικών διαμαρτυριών σε όλο τον κόσμο, μπορεί να τελούν υπό σύγχυση αλλά εκφράζουν την οργή που υποβόσκει σε ένα μεγάλο μέρος των δυτικών κοινωνιών.
Τελούν σε σύγχυση όσοι θεωρούν τον "πατέρα της νίκης" ρατσιστή γιατί ο Τσώρτσιλ ήταν ο πολιτικός ηγέτης που συνέβαλε όσο κανένας άλλος στη συγκρότηση της συμμαχίας εναντίον των δυνάμεων του "Άξονα" και την ήττα του ναζισμού, η πολιτική φιλοσοφία του οποίου στηριζόταν στον φυλετισμό και τον ρατσισμό.
Άγνοια προφανώς είχαν και οι διαδηλωτές που γκρέμισαν σε κάποια πόλη των ΗΠΑ το άγαλμα του τρίτου προέδρου των ΗΠΑ Τόμας Τζέφερσον.
O Τόμας Τζέφερσον εκτός από ελληνομαθής, ορθολογιστής και θαυμαστής της Γαλλικής Επανάστασης ήταν ο κύριος συντάκτης της Διακήρυξης της Ανεξαρτησίας και της παραγράφου που υποστηρίζει πως "όλοι οι άνθρωποι γεννιούνται ίσοι".
Κατά μια έννοια λοιπόν ο Τζέφερσον πριν από 150 χρόνια με τις ρηξικέλευθες για την εποχή του αντιλήψεις ήταν μεταξύ αυτών που δρομολόγησαν την κατάσταση να αποκτήσουν οι ΗΠΑ μαύρο πρόεδρο πολλές δεκαετίες αργότερα.
Είναι φανερό πως η δολοφονία ενός μαύρου από αστυνομικούς λειτούργησε σαν θρυαλλίδα να ξεσπάσει ένα κύμα οργής που υπάρχει σε μια μεγάλη μερίδα της κοινωνίας. Πάντα υπάρχουν μειοψηφικά στρώματα που είναι απογοητευμένα και θυμωμένα.
Αυτό που τροφοδοτεί την ένταση των τελευταίων ταραχών είναι η ανεκτικότητα που δείχνει ένα μεγάλο μέρος της υπόλοιπης κοινωνίας στις βίαιες διαμαρτυρίες των εξτρεμιστών.
Τούτο μάλλον συμβαίνει γιατί ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας τις τελευταίες δεκαετίες αισθάνεται πως δεν έχει το μερίδιο που του αναλογεί στην οικονομική ευημερία.
Οι βασικοί λόγοι είναι δύο.
Ο πρώτος αφορά τη δημογραφική γήρανση των δυτικών κοινωνιών. Κατά την περίοδο της οικονομικής προόδου που δημιουργεί η δημογραφική έκρηξη μιας κοινωνίας, κάθε επόμενη γενιά είναι βέβαιο πως θα ζήσει καλύτερα από την προηγούμενη. Κατά τη δημογραφική παρακμή αυτοί που παράγουν είναι λιγότεροι αναλογικά από αυτούς που καταναλώνουν, οι φόροι και τα επιδόματα αυξάνονται οι νέοι εργαζόμενοι νιώθουν πως αδικούνται.
Προσθέστε σε αυτό και τον ανταγωνισμό από τους μετανάστες και την τεχνολογία και έχετε μια ανασφαλή και θυμωμένη γενιά.
Η δεύτερο λόγος είναι η καταστρεπτική πολιτική των μηδενικών επιτοκίων και ποσοτικών χαλαρώσεων με τις οποίες κυβερνήσεις και κεντρικές τράπεζες έχουν δημιουργήσει τη μητέρα πασών των "φουσκών" τόσο στα χρηματιστήρια όσο και στις τιμές των ακινήτων.
Τα μηδενικά επιτόκια ευθύνονται για διεύρυνση των ανισοτήτων, ενώ η προσπάθεια "επιδιόρθωσης" της κατάστασης με εκτεταμένες επιδοματικές πολιτικές συμβάλλει στη δημιουργία παρασιτικών νοοτροπιών σε μεγάλα τμήματα της κοινωνίας.
Η μεγαλύτερη ζημιά που κάνει η πολιτική των μηδενικών επιτοκίων είναι στον μηχανισμό της ελεύθερης αγοράς που αποτελεί τη βάση του οικονομικού και πολιτικού ανταγωνισμού. Ο οικονομικός ανταγωνισμός είναι η ουσία του καπιταλισμού και ο πολιτικός ανταγωνισμός η ουσία της δημοκρατίας.
Η αθρόα χρηματοδότηση κρατών, επιχειρήσεων και ανέργων από τις κεντρικές τράπεζες διαβρώνει τα θεμέλια των πιο ισχυρών όπλων της Δύσης και της ευημερίας της, του καπιταλισμού και της αστικής δημοκρατίας.
Την κατάσταση περιγράφει πολύ διεξοδικά στο τελευταίο του άρθρο ο επικεφαλής οικονομολόγος της Allianz, Mohamed El-Erian.
"Πιστεύω ότι θα πρέπει...
να είμαστε προσεκτικοί και με τις αγορές ζόμπι.
Οι εταιρείες ζόμπι συνεχίζουν να λειτουργούν δανειζόμενες χρήματα που δεν μπορούν να αποπληρώσουν με υπερβολικά χαμηλά επιτόκια.
Οι εταιρείες αυτές περιορίζουν τον δυναμισμό μιας οικονομίας καθώς κατανέμουν με λάθος τρόπο τους διαθέσιμους πόρους και αντί να παράγουν, καταναλώνουν.
Οι αγορές ζόμπι δημιουργούνται όταν οι Κεντρικές Τράπεζες στηρίζουν τις τιμές καταστρέφοντας την ικανότητα της αγοράς να κατανέμει αποτελεσματικά τα κεφάλαια.
Επιπλέον καθιστούν κυρίαρχη την άποψη πως πρέπει να επιδοτούνται τα πάντα..."
Η διάβρωση της λειτουργίας του καπιταλισμού αυτήν την περίοδο αποτελεί μεγαλύτερο κίνδυνο από τις ταραχές. Το ίδιο σημαντική απειλή αποτελεί και ο "φασισμός" της πολιτικής ορθότητας που υποστηρίζει η αριστερά και οι αντιδράσεις που υιοθετεί η δεξιά.
Οι εταιρείες ζόμπι συνεχίζουν να λειτουργούν δανειζόμενες χρήματα που δεν μπορούν να αποπληρώσουν με υπερβολικά χαμηλά επιτόκια.
Οι εταιρείες αυτές περιορίζουν τον δυναμισμό μιας οικονομίας καθώς κατανέμουν με λάθος τρόπο τους διαθέσιμους πόρους και αντί να παράγουν, καταναλώνουν.
Οι αγορές ζόμπι δημιουργούνται όταν οι Κεντρικές Τράπεζες στηρίζουν τις τιμές καταστρέφοντας την ικανότητα της αγοράς να κατανέμει αποτελεσματικά τα κεφάλαια.
Επιπλέον καθιστούν κυρίαρχη την άποψη πως πρέπει να επιδοτούνται τα πάντα..."
Η διάβρωση της λειτουργίας του καπιταλισμού αυτήν την περίοδο αποτελεί μεγαλύτερο κίνδυνο από τις ταραχές. Το ίδιο σημαντική απειλή αποτελεί και ο "φασισμός" της πολιτικής ορθότητας που υποστηρίζει η αριστερά και οι αντιδράσεις που υιοθετεί η δεξιά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου