Την ίδια μέρα κατά την οποία ο Δήμος Αθηναίων παρέδιδε 900 ολόκληρα μέτρα –ούτε χιλιόμετρο– της οδού Πανεπιστημίου σε πεζούς και ποδηλάτες, την ίδια μέρα, 900 περίπου μέτρα παρακάτω, στην πλατεία Βικτωρίας, η αστυνομία προσπαθούσε να «πείσει» τους πρόσφυγες να μην εγκαταστήσουν εκεί τον υπαίθριο καταυλισμό τους. Σύμπτωμα της κατάστασης μιας πρωτεύουσας που θέλει να παραστήσει πως είναι κάτι άλλο από αυτό που στην πραγματικότητα είναι.
Από τη μια οραματίζεται ποδηλατόδρομους σαν το Αμστερνταμ, από την άλλη δεν είναι σε θέση να προφυλάξει τον πληθυσμό της από την κατάρρευση της καθημερινότητάς του.
Μαζί με τους πρόσφυγες είναι και οι χρήστες και οι προμηθευτές τους που σέρνονται στους γύρω δρόμους, τους διώχνει η αστυνομία και αυτοί ξανάρχονται.
Πόσοι δήμαρχοι πρέπει να εκλεγούν ώστε να μπορέσει επιτέλους να οργανωθεί ένας χώρος για την περίθαλψη των χρηστών, στο έλεος του θανατηφόρου σίσα;
Και πόσα δημαρχιακά μυαλά χρειάζονται για να αντιληφθούν ότι, αν οι Αθηναίοι προτιμούν τους τροχούς αντί για τα πόδια τους, αυτό οφείλεται κατά μείζονα λόγο στην έλλειψη πεζοδρομίων;
Πριν προσθέσουμε και άλλους πεζοδρόμους, ας κάνουμε πεζοδρόμια, ας φτιάξουμε τα υπάρχοντα για να μην σε απειλούν και σε ταπεινώνουν.
Και πριν η δημοτική αστυνομία ασχοληθεί με τα 900 μέτρα της Πανεπιστημίου, ας ασχοληθεί με τις αποκλεισμένες διαβάσεις των ΑμεΑ.
Οταν έχεις μια πόλη όπου ο πεζός είναι υποψήφιο θύμα, ακόμη και του ποδηλάτη, όταν οι διαβάσεις έχουν την ίδια σχέση με την πραγματικότητα που έχει και η έκθεση ιδεών, όταν έχεις μια πόλη όπου οι δυστυχείς τοξικοεξαρτημένοι σέρνονται στα πεζοδρόμια, δείχνει τουλάχιστον επαρχιωτισμό να θεωρείς ότι τα 900 μέτρα της Πανεπιστημίου θα την αναβαθμίσουν. Φθάνει να σκεφτείς τι πρέπει να περάσει ο πεζός για να φθάσει σε αυτά τα 900 μέτρα, μπουκωμένα στο καυσαέριο από τα στριμωγμένα οχήματα στις δύο λωρίδες που τους απομένουν.
Οταν έχεις μια πόλη όπου ο πεζός είναι υποψήφιο θύμα, ακόμη και του ποδηλάτη, όταν οι διαβάσεις έχουν την ίδια σχέση με την πραγματικότητα που έχει και η έκθεση ιδεών, όταν έχεις μια πόλη όπου οι δυστυχείς τοξικοεξαρτημένοι σέρνονται στα πεζοδρόμια, δείχνει τουλάχιστον επαρχιωτισμό να θεωρείς ότι τα 900 μέτρα της Πανεπιστημίου θα την αναβαθμίσουν. Φθάνει να σκεφτείς τι πρέπει να περάσει ο πεζός για να φθάσει σε αυτά τα 900 μέτρα, μπουκωμένα στο καυσαέριο από τα στριμωγμένα οχήματα στις δύο λωρίδες που τους απομένουν.
«Πιλοτικό» το σχέδιο. Θα δουν τα συν και τα πλην και θα κρίνουν.
«Πιλοτικά» έδιωξαν και τους εξαρτημένους από το πάρκο και τους άφησαν στους γύρω δρόμους.
«Πιλοτικό» σχέδιο και η συγκέντρωση των προσφύγων στην πλατεία Βικτωρίας για την αποσυμφόρηση των νησιών.
Πολλά γράφτηκαν και άλλα τόσα ειπώθηκαν για την Πανεπιστημίου αυτές τις ημέρες.
Πολλά γράφτηκαν και άλλα τόσα ειπώθηκαν για την Πανεπιστημίου αυτές τις ημέρες.
Εκείνο που δεν ειπώθηκε είναι...
πώς θέλει την Αθήνα ο δήμαρχός της, κ. Μπακογιάννης.
Εκτός πια κι αν, όταν πέρασε την είσοδο του δημαρχείου, αντιλήφθηκε και αυτός, όπως και τόσοι προκάτοχοί του, ότι το χάος θέλει θεούς για να γίνει κόσμος, ο ίδιος θεός δεν είναι, οπότε ας περιοριστεί στο ανθρωπίνως δυνατόν, σε κάνα ποδήλατο και κάνα σιντριβάνι. Εξάλλου, δεν έχει τίποτε να χάσει. Ξέρει πως οι ιθαγενείς το έχουν συνηθίσει το χάος και το θεωρούν φυσιολογικό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου