Του ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΛΑΚΑΣΑ
Η αποχή των μαθητών γυμνασίων και λυκείων από τα σχολεία τους, μετά την επανέναρξή τους, ξεπερνάει το 60% με βάση τα στοιχεία του τομέα Παιδείας του ΣΥΡΙΖΑ.
Η αποχή των μαθητών γυμνασίων και λυκείων από τα σχολεία τους, μετά την επανέναρξή τους, ξεπερνάει το 60% με βάση τα στοιχεία του τομέα Παιδείας του ΣΥΡΙΖΑ.
Από την πλευρά της, η ηγεσία του υπουργείου Παιδείας υποστήριξε ότι τα ποσοστά είναι αντίστροφα, δηλαδή πως η συμμετοχή των μαθητών προσεγγίζει το 60% με 70%.
Ας μην κρυβόμαστε πίσω από τους αριθμούς και την προσπάθεια πολιτικής εκμετάλλευσης με δημιουργία επικοινωνιακών εντυπώσεων. Η αποχή είναι σημαντική και δεν οφείλεται αποκλειστικά στον φόβο του κορωνοϊού και στη μέριμνα των γονιών για τις ευπαθείς ομάδες.
Ενας βασικός λόγος –και ίσως ο κυριότερος– είναι ότι στη σχεδόν πεντηκονταετία της μεταπολίτευσης το σχολείο έχει χάσει την αξία του ως μορφωτικό πεδίο.
Το σχολείο έχει καταλήξει είτε σε πάρκινγκ παιδιών είτε είναι σε κάποιο βαθμό όχημα ικανοποίησης φιλοδοξιών των γονιών.
Οι ευθύνες των πολιτικών ηγεσιών είναι τεράστιες και ξεκινούν από το τον τρόπο οργάνωσης της κρατικής δομής.
Οι ευθύνες των πολιτικών ηγεσιών είναι τεράστιες και ξεκινούν από το τον τρόπο οργάνωσης της κρατικής δομής.
Η γιγάντωση του δημόσιου τομέα με δανεικά χρήματα και προσλήψεις με κομματικά κριτήρια ακύρωσε στην ουσία κάθε κίνητρο που μπορεί να είχε ο πολίτης για να προσπαθήσει να «επιβιώσει» με αξιοκρατικές μεθόδους, και κόπο.
Αφού ο μαθητής είχε τη δυνατότητα, με εστιασμένο –βαθμοθηρικής στόχευσης– φροντιστήριο στις δύο τελευταίες τάξεις του λυκείου, να περάσει σε ένα ΑΕΙ που του εξασφάλιζε το δημοκρατικό 5 και κατόπιν να διοριστεί στο Δημόσιο, γιατί να ενδιαφερθεί για τον Πλάτωνα, τον Σωκράτη, τον Αϊνστάιν, την Κιουρί, τον Αρχιμήδη;
Αλλωστε, «αυτοί με ξέρουν για να τους ξέρω εγώ;» όπως αυθάδικα ρωτούν κάποιοι νέοι όταν τους στριμώχνεις για τη μορφωτική τους άγνοια.
Και οι πολιτικοί ευθύνονται –πλέον στο κυβερνητικό παλμαρέ έχουν βρεθεί κόμματα από όλο το πολιτικό φάσμα– αλλά και η κοινωνία / οικογένεια. Είναι σαν να προσπαθούμε να λύσουμε τον γρίφο του αυγού και της κότας, ή, αλλιώς, it takes two to tango, όπως συνήθιζε να λέει παλιός υπουργός Παιδείας.
Το lockdown επέτρεψε στους γονείς να διαπιστώσουν τις αδυναμίες του σχολείου, τις οποίες καμία κυβέρνηση δεν συζήτησε, δεν μελέτησε, δεν προσπάθησε να αντιμετωπίσει. Μεταρρυθμιστικά πασαλείμματα και μεγάλα, ψηφοθηρικά λόγια.
Δυστυχώς, η κυβέρνηση και ο ΣΥΡΙΖΑ ...
δεν πρέπει να μετρούν τις απουσίες των μαθητών από το σχολείο, αλλά από το φροντιστήριο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου