ΚΟΡΩΝΟΪΟΣ και ΥΠΑΡΚΤΟΣ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΟΞΕΦΤΙΛΑΡΟΠΛΗΚΤΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ: Ποίημα για το αλτρουιστικό ΚΚΕ

Η Μούσα πήγε μέχρι τον Περισσό και ρώτησε τους κουκουέδες αν θα βάλουν το χέρι στην τσέπη για να δώσουν κατιτίς στον λαό

    Από τον Παναγιώτη Λιάκο

Να βάλω πλάτη; Μα ποια πλάτη;
Κάλλιο να βγει το όνομα παρά το μάτι
και όραση καλή για κάθε βουλευτή
είναι η πορτοφόλα του η φουσκωτή
κάθε μήνα το μηνιάτικο που πέφτει
με παρά μού ζεσταίνει την τσέπη
μου χαρίζει περίσσια αυτοπεποίθηση
πράττω από συμφέρον μα και πεποίθηση

Και ο λαός; Για ποιον λαό μιλάμε;
Αυτόν που εις μάτην παρακαλάμε;
Στις εκλογές, η πλειοψηφία
ποσοστά μάς δίνει μονοψήφια
δεν ακούει τη δική μας αλήθεια
το περιθώριο μάς έγινε συνήθεια
μια συνήθεια λίαν κερδοφόρα
και δυσοίωνη σαν νεκροφόρα
 

Λέω τις μπούρδες μου ποιητικά
και διανέμω πιστοποιητικά
φασίστας είσαι ή δημοκράτης;
είσαι έξυπνος ή θύμα μιας απάτης;
Εγώ θα σ’ το πω, θα σ’ το αποκαλύψω
Μου τα ‘πε το Κόμμα, δεν θα σ’ τα κρύψω
 

Εγινα φίρμα, κι εσύ με ξέρεις
καλοπερνώ κι ας υποφέρεις
δεν με νοιάζει παρά η βολή μου
και να ‘χω στασίδι εις τη Βουλή μου
με όνομα, επίθετο και με πατρώνυμο
δεν θα ξεχάσω ποτέ το ιδιώνυμο
ούτε τη Βάρκιζα, το Βίτσι και τον Γράμμο
οι αντιδραστικοί μάς χώσανε στην άμμο
εκδίκηση θελήσαμε να πάρουμε
να κονομήσουμε και να παρτάρουμε

Τον Στάλιν έχω στο προσκεφάλι μου
Με σαμπάνια μουσκεύω τη ζάλη μου
Αυτήν που με κάνει θαρραλέο
Αν και μοιάζω με σκυλί ψωραλέο
Ποιος απαιτεί χρήματα να δώσω;
Εγώ θέλω τον κόσμο να σώσω
 

Μιλώ αδιάκοπα για ...

σοσιαλισμό,
για επανάσταση και κομμουνισμό
και από χρήματα βγάζω έναν σκασμό
και φήμη και δόξα και δύναμη έχω
και το δίκιο και τ’ άδικο κατέχω
Μισήστε και αγαπήστε με
Κι όσοι μπορείτε ξαναψηφίστε με