Του ΚΩΣΤΑ ΙΟΡΔΑΝΙΔΗ
Φθάσαμε στο σημείο που σύμπασα η ανθρωπότης σκέφτεται και ενεργεί ωσάν να επίκειται η συντέλεια του κόσμου. Και ανάλογα με τις πεποιθήσεις του ο καθείς –ιδιοτελώς σκεπτόμενος βεβαίως– προεξοφλεί αφανισμό του αντιπάλου του.
Εθνικιστές και αριστεροί προβλέπουν ότι η πανδημία του κορωνοϊού και τα περιοριστικά μέτρα που έχουν ληφθεί για να αποτραπεί η διασπορά του θα επιφέρουν πλήγμα μοιραίο στον φιλελευθερισμό και στην παγκοσμιοποίηση. Η προσδοκία της αιώνιας επιστροφής –μια τάση αρχαιότατη στην ιστορία του ανθρώπου– νοσταλγικά επανέρχεται.
Η Δεξιά προεξοφλεί τη συντριβή της Αριστεράς. Μόνον που στη διάρκεια των τελευταίων χρόνων οι διεθνιστικές αντιλήψεις της Αριστεράς κυριαρχούν ευρύτατα, συνθλίβοντας το εθνικό κράτος και εξουθενώνοντας την αστική τάξη.
Βέβαια, η εξουσία δεν περιήλθε στο διεθνές προλεταριάτο, αλλά στα στελέχη των πολυεθνικών εταιρειών και στους διαχειριστές μεγάλων κεφαλαίων, πολύ πριν κάνει την εμφάνισή του ο κορωνοϊός.
Διανοούμενοι και αναλυτές, κάθε ιδεολογικής διαμορφώσεως, διατυπώνουν ανησυχίες υπονομεύσεως της δημοκρατίας, από τον αυταρχικό τρόπο με τον οποίο οι κυβερνήσεις επιβάλλουν τις απαγορευτικές διατάξεις τους.
Μόνον που δεν είναι δυνατόν να γίνει διαφορετικά. Η ιδέα της δημοκρατίας γεννήθηκε στην Αθήνα, μια κοινωνία μικρή πληθυσμιακώς, όπου η συμμετοχή των πολιτών ήταν καθολική στις στρατιωτικές επιχειρήσεις και στις πολιτιστικές διοργανώσεις και ως εκ τούτου είχαν το δικαίωμα ισότιμης συμμετοχής στη λήψη αποφάσεων πολιτικών.
Το παγκοσμιοποιημένο σύστημα που σήμερα κυριαρχεί στην οικονομία είναι αναντίστοιχο με το σύστημα πολιτικής διακυβερνήσεως, που διαμορφώθηκε για τις ανάγκες του εθνικού κράτους. Η «ηλεκτρονική δημοκρατία» δεν έχει ακόμη τεθεί σε εφαρμογή. Το άγνωστο επιχειρούμε να ελέγξουμε με τα εργαλεία του παρελθόντος.
Θριαμβολογούν οι εν Ελλάδι αριστεροί και φιλελεύθεροι –παράγωγα του Διαφωτισμού και οι δύο τάσεις– διά «την νίκην» που η πολιτεία υποτίθεται ότι κατήγαγε επί της Εκκλησίας απαγορεύοντας την προσέλευση των πιστών στις εκκλησίες ακόμη και κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Εβδομάδος.
Συγχέουν τον καισαροπαπισμό της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας με την Ορθοδοξία, όπου ο ρόλος της πολιτείας υπήρξε πάντα καθοριστικός, αφού διά αυτοκρατορικής αποφάσεως κατέστη ο χριστιανισμός επίσημη θρησκεία του Ανατολικού Ρωμαϊκού Κράτος. Η απάντηση του Ιησού στον Πόντιο Πιλάτο ότι «η βασιλεία η εμή ουκ έστιν εκ του κόσμου τούτου» ισχύει πάντα στις σχέσεις πολιτείας και Ορθοδόξου Εκκλησίας.
Κάποιοι αντιδρώντες στην απόφαση τελέσεως των ακολουθιών στις εκκλησίες κεκλεισμένων των θυρών συγχέουν τη ρήση του Αποστόλου Παύλου «ημείς μωροί διά Χριστόν» με την ανθρώπινη μωρία.
Φθάσαμε στο σημείο που σύμπασα η ανθρωπότης σκέφτεται και ενεργεί ωσάν να επίκειται η συντέλεια του κόσμου. Και ανάλογα με τις πεποιθήσεις του ο καθείς –ιδιοτελώς σκεπτόμενος βεβαίως– προεξοφλεί αφανισμό του αντιπάλου του.
Εθνικιστές και αριστεροί προβλέπουν ότι η πανδημία του κορωνοϊού και τα περιοριστικά μέτρα που έχουν ληφθεί για να αποτραπεί η διασπορά του θα επιφέρουν πλήγμα μοιραίο στον φιλελευθερισμό και στην παγκοσμιοποίηση. Η προσδοκία της αιώνιας επιστροφής –μια τάση αρχαιότατη στην ιστορία του ανθρώπου– νοσταλγικά επανέρχεται.
Η Δεξιά προεξοφλεί τη συντριβή της Αριστεράς. Μόνον που στη διάρκεια των τελευταίων χρόνων οι διεθνιστικές αντιλήψεις της Αριστεράς κυριαρχούν ευρύτατα, συνθλίβοντας το εθνικό κράτος και εξουθενώνοντας την αστική τάξη.
Βέβαια, η εξουσία δεν περιήλθε στο διεθνές προλεταριάτο, αλλά στα στελέχη των πολυεθνικών εταιρειών και στους διαχειριστές μεγάλων κεφαλαίων, πολύ πριν κάνει την εμφάνισή του ο κορωνοϊός.
Διανοούμενοι και αναλυτές, κάθε ιδεολογικής διαμορφώσεως, διατυπώνουν ανησυχίες υπονομεύσεως της δημοκρατίας, από τον αυταρχικό τρόπο με τον οποίο οι κυβερνήσεις επιβάλλουν τις απαγορευτικές διατάξεις τους.
Μόνον που δεν είναι δυνατόν να γίνει διαφορετικά. Η ιδέα της δημοκρατίας γεννήθηκε στην Αθήνα, μια κοινωνία μικρή πληθυσμιακώς, όπου η συμμετοχή των πολιτών ήταν καθολική στις στρατιωτικές επιχειρήσεις και στις πολιτιστικές διοργανώσεις και ως εκ τούτου είχαν το δικαίωμα ισότιμης συμμετοχής στη λήψη αποφάσεων πολιτικών.
Το παγκοσμιοποιημένο σύστημα που σήμερα κυριαρχεί στην οικονομία είναι αναντίστοιχο με το σύστημα πολιτικής διακυβερνήσεως, που διαμορφώθηκε για τις ανάγκες του εθνικού κράτους. Η «ηλεκτρονική δημοκρατία» δεν έχει ακόμη τεθεί σε εφαρμογή. Το άγνωστο επιχειρούμε να ελέγξουμε με τα εργαλεία του παρελθόντος.
Θριαμβολογούν οι εν Ελλάδι αριστεροί και φιλελεύθεροι –παράγωγα του Διαφωτισμού και οι δύο τάσεις– διά «την νίκην» που η πολιτεία υποτίθεται ότι κατήγαγε επί της Εκκλησίας απαγορεύοντας την προσέλευση των πιστών στις εκκλησίες ακόμη και κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Εβδομάδος.
Συγχέουν τον καισαροπαπισμό της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας με την Ορθοδοξία, όπου ο ρόλος της πολιτείας υπήρξε πάντα καθοριστικός, αφού διά αυτοκρατορικής αποφάσεως κατέστη ο χριστιανισμός επίσημη θρησκεία του Ανατολικού Ρωμαϊκού Κράτος. Η απάντηση του Ιησού στον Πόντιο Πιλάτο ότι «η βασιλεία η εμή ουκ έστιν εκ του κόσμου τούτου» ισχύει πάντα στις σχέσεις πολιτείας και Ορθοδόξου Εκκλησίας.
Κάποιοι αντιδρώντες στην απόφαση τελέσεως των ακολουθιών στις εκκλησίες κεκλεισμένων των θυρών συγχέουν τη ρήση του Αποστόλου Παύλου «ημείς μωροί διά Χριστόν» με την ανθρώπινη μωρία.
«Είσελθε εις το ταμείον και πρόσευξαι» είπε ο Ιησούς και επανέλαβε ο Αρχιεπίσκοπος προτείνοντας, αντί της δημοσίας, την ατομική προσευχή στην παρούσα συγκυρία. Είναι...
μία άσκηση και όχι αναίρεση της Εκκλησίας.
Χρόνια Πολλά σε όλους μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου