"Επίγεια σοφία" (Οoh Captain my Captain ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ)

ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΗ ΟΠΩΣ ΚΑΘΕ ΧΡΟΝΟ ΤΕΤΟΙΑ ΜΕΡΑ ΣΤΟ ΔΙΑΜΑΝΤΙ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑΣ, ΚΩΣΤΑ Δ. ΚΑΒΒΑΘΑ που σήμερα κλείνει τα 81 του χρόνια

 

 

ΚΑΠΕΤΑΝΙΕ ΝΑ ΘΥΜΑΣΑΙ ΠΩΣ  ΣΕ ΑΓΑΠΑΜΕ

Κουράστηκα διαπιστώνω ότι δεν υπάρχει πλέον ελπίδα. Το Δουκάτο διανύει τα τελευταία χρόνια ως αναξάρτητου κράτους. Εκτός από την Μακεδονία οι εθνομηδενιστές θα παραδώσουν και άλλες περιοχές γιατί, αυτές είναι οι εντολές και κανείς, ουτε οι Αμερικανοί, δεν μπορούν να στταματήσουν και ίσως να μη θέλουν κι’ όλας...

 

 

Είμαστε μια κοινωνία που έχει αναγάγει το «γιωταχί» σε κάποιο είδος Mανιτού.
 

(...) Τη θέση μας  πήραν αλλόκοτα cyborgs. Snobs, Αναγεννημένοι μπουρτζόβλαχοι, νεόβλαχοι που σταματάνε τη «Mερσεντέ» τους για να αδειάσουν το τασάκι στην άσφαλτο, καθίκια που διπλοπαρκάρουν «για ένα λεπτάκι», αμόρφωτοι πεινασμένοι για αναγνώριση από τα πρωινάδικα και τα περιοδικά που εκδίδονται και ασχολούνται από και για τα κοινωνικά κατακάθια. Τυπάκια που φοράνε παπούτσια με πατίνα χρώματος «σκατί» και επιδεικνύουν τη ματαιοδοξία τους στο Parasite Beach και στα αυτοκίνητα – που αγοράζουν με leasing σε καταχρεωμένες τους εταιρείες...


 

Εκείνο όμως που με «τρόμαξε» περισσότερο στην «1η Φορά Αριστερά»  ήταν η εμφάνιση της αισθητικής που εξέπεμπαν ορισμένοι χαρακτήρες σαν τον Γιάνη Βαρουφάκη, την Κα Κωνσταντοπούλου, τον κ. Λαφαζάνη και άλλους που «έτρωγαν» τα τελικά «ς», ξεχώριζαν για τα look (μπλουζάκια με «επαναστατικές» στάμπες, κομώσεις «αφάνα», πυκάμισα με διπλές μασέτες και χρυσά μανικετόκουμπα, σακάκια με σηκωμένους γιακάδες με κόκινα σιρίτια αλλά, και άλλους με backpaks «Mandarina Duck» και πανελόνια cargo

Ούπς, είπα! Τι έχουμε εδώ; Ποία η Αλλαγή; Αφήσαμε τα ιριδίζοντα κουστούμια και τις γούνες αλεπούς και αδράξαμε το Greenwitch Village;  Διαβήκαμε τις εποχές του «Μοστρού», των «Δειλινών»  και του Ντα Κάπο και φθάσαμε στην εποχή των suave nonchalant metrtosexuals; Και αν ούτως έχουν τα πράγματα ποίον το μέλλον αυτής της Αριστεράς; Είς την Νέα Ύόρκη; Εις την Βενεζουέλα; Εις τας Μπρουσέλς; Εις το ΝΑΤΟ; Εις το «ανήκωμεν εις την Δύσιν»; Εις το «Βλέπουμε και Κάνουμε»;

Τρία και μισό χρόνια μετά (give or take) και βλέποντας την παρουσία του Αμερικανικού παράγοντα στην ΔΕΘ (αλλά και άλλα που θα αναφέρω πιο κάτω) κατληξα στο συμπέρασμα ότι, το μέλλον της Χαρτόβιας  είναι στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής πράγμα το οποίο, εμένα τουλάχιστον χαροποιεί διότι, υπάρχει η ελπίδα, κάποια στγμή  η Χαρτόβια να γίνει η 51η πολιτεία της υπερδύναμης και όλοι να αποκτήσουμε και Αμερικανικό διαβατήριο.


 

Αυτοί που δάνεισαν τόσα δισεκατοιμμύρα δραχμές και ευρώ ήξεραν ότι, το «κράτος» δεν ήταν ικανό να διαχειριστε τον τεράστιο πλούτο των  Α, Β και Γ πακέτων Στήριξης, Προγραμμάτων Ντελόρ και άλλων υποστηρικτικών δανείων. Το 80% των δισεκατομμυρίων ξοδεύτηκαν σε αγορές μερσεντέ , μπεμβέ και καγιέ, σε κατασκεύη ροζ μεζονετών, πλει ρουμ και, να μη ξεχνάμε...

 σε «διασκέδαση» στα «πολιτιστικά» κέντρα της παραλίας.

 

Η αφιονισμένη κατανάλωση γέννησε το life style όπου διακεκριμένοι «βλάχοι» έδειξαν στον «Έλληνα» πως να είναι μάγκας και καραμπουζουκλής, να καπνίζει Κοχίμπα και, γενικά, να συμπεριφέρεται σαν κατακτητής στην ίδια του τη χώρα. Η ίδια βέβαια (η κατανάλωση) στήριξε τις Ευρωπαϊκές, Ιαπωνικές, Κορεατικές και, τελευταία, Αμερικανικές επιχειρήσεις καθώς ο «υπερήφανος και ανεξάρτητος Ελληνικός λαός» ψώνιζε μανιασμένα τα προϊόντα τους στηρίζοντας έτσι τις οικονομίες των χωρών και εξασφαλίζοντας υψηλή ποιότητα ζωής στους εργαζόμενους των χωρών τους. Κάθε σκέψη, προσπάθεια, πράξη που είχε σαν στόχο «να φτιαχτεί κάτι στην Χαρτόβια» συνετρίβει στις μυλόπτρες της γραφειοκρατίας, του κρατισμού, του 3ου Δρόμου προς τον Σοσιαλισμό, της Αλλαγής, των Ακόμα Καλύτερων Μέρες, της  Επανίδρυσης του Κράτους και του Λεφτά Υπάρχουν