Γράφει η Μυρτώ Λιαλιούτη
Ας πούμε ότι έχεις κανονίσει ένα ταξίδι στο εξωτερικό. Από αυτά που δεν χάνεις με τίποτα, γιατί το σχεδιάζεις πάνω από έναν χρόνο –ένα ταξίδι στην Αμερική, για παράδειγμα. Βγάζεις διαβατήριο, τακτοποιείς τις τελευταίες λεπτομέρειες και ετοιμάζεις βαλίτσα. Μόνο που τώρα, στην τσάντα που θα πάρεις μαζί στο αεροπλάνο, θα έχεις μαζί και μια μάσκα. Εψαξες να τη βρεις σε τουλάχιστον πέντε φαρμακεία και τελικά την πλήρωσες χρυσή.
Το καλύτερο;
Δεν φοβάσαι μην κολλήσεις, δεν βρίσκεσαι καν στην ομάδα υψηλού κινδύνου.
Φοβάσαι όμως μήπως και η παράνοια του κορονοϊού δεν σε αφήσει να ταξιδέψεις.
Μα γιατί ασχολείσαι με όλα αυτά; Διάβασες, ταξικά ευνοημένε, το tweet του Δημήτρη Παπαδημούλη;
Αν, τελικά, τα πράγματα πάνε κατ’ ευχήν, θα είσαι ένας από τους «εκλεκτούς». Από αυτούς που, επειδή θα έρθουν σε επαφή με τον εκτός Ελλάδας κόσμο, έχουν αυξημένες πιθανότητες να κολλήσουν τον Covid-19. Από αυτούς που θα ρίξουν ηχηρό χαστούκι στον «ρατσισμό», την «άγνοια» και την «απύθμενη βλακεία» της τάξης σου: δεν φέρνουν οι μετανάστες τον ιό, μεγαλοαστικά χαϊβάνια, τον φέρνετε μόνοι σας.
Σε παρακαλώ, μην εκνευρίζεσαι.
Ξέρεις πως όσες πιθανότητες έχεις να κολλήσεις εσύ κορονοϊό, άλλες τόσες έχει ένας πρόσφυγας στη Μόρια, ένας μαθητής του Κολλεγίου Αθηνών, μια σχεδιάστρια μόδας και ο μπετατζής στην απέναντι πολυκατοικία. Αλλες τόσες έχει και ο Παπαδημούλης –παρότι, με τη δική του λογική, έχει μάλλον περισσότερες, καθώς πηγαινοέρχεται εδώ και χρόνια στις Βρυξέλλες, την πρωτεύουσα της ευρωπαϊκής ελίτ, θεωρώντας τον εαυτό του αναπόσπαστο κομμάτι της.
Εσύ, όμως, ξέρεις πως δεν υπάρχουν βάρβαροι μπροστά σε έναν ιό. Η αναμέτρηση με μιαν αρρώστια, ειδικά όταν αυτή πρόκειται για new age γρίπη, είναι ίδια για όλους. Κι ας έχουν ακόμα ανάγκη στον ΣΥΡΙΖΑ την ταξική διαφοροποίηση, ακόμα και μπροστά σε μια επιδημία.
Ασ’ τον, λοιπόν, να πει και μια κουβέντα παραπάνω.
Αν θες να τα βάλεις με κάποιον, έτσι για να χαλαρώσεις λίγο, βάλ’ τα με τον φόβο. Αυτός θρέφει τις καρδιές των ανθρώπων και τα δελτία ειδήσεων. Ο φόβος απέναντι στην άγνωστη απειλή τρελαίνει όσους αδειάζουν τα ράφια των σουπερμάρκετ από μακαρόνια και όσπρια, λες και θα τους αποφύγει ο πυρετός, αν τους βρει φουσκωμένους και χορτάτους. Αυτός σε ανάγκασε να ψάχνεις για μάσκα σε πέντε φαρμακεία, αυτός (και η ντροπή) σε έκανε να πεις ψέματα στον φαρμακοποιό ότι ταξιδεύεις για την Κίνα, μπας και ψάξει λίγο πιο καλά στην αποθήκη.
Ή, τέλος πάντων, βάλ’ τα με τον χρόνο. Τον χρόνο που σπατάλησε το πρώτο αθηναϊκό θύμα στα επείγοντα του «Σωτηρία», τον χρόνο που χρειάστηκε ο ιός για να μεταφερθεί από την Ιταλία στην Ελλάδα. Τον χρόνο τον γκαντέμη, που η επιδημία έτυχε να συγχρονιστεί με το δικό σου ταξίδι, που τόσο καιρό σχεδιάζεις.
Προς Θεού, μην τα βάλεις με τον Παπαδημούλη.
Μαζεύτηκαν κάμποσα σοβαρά τόσο καιρό, ευτυχώς που...
υπάρχουν και εκείνοι που δεν σοβαρεύονται ποτέ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου