Φίλες, φίλοι και οι υπόλοιποι, όπως έχουμε μάθει τα τελευταία 11-12 χρόνια, κάθε κρίση είναι για πολλούς ανθρώπους σε όλο τον πλανήτη μια ευκαιρία για ψυχολογική εκτόνωση από προβλήματα που ελάχιστα έχουν να κάνουν με την κρίση αυτή καθεαυτή. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την κατακόρυφη άνοδο σε αριθμό και ποιότητα της μπούρδας.
Προφανώς η παγκόσμια κρίση του κορωνοϊού δεν αποτελεί εξαίρεση και έχει γίνει αιτία για πολύ ενδιαφέρουσες μπούρδες με τις οποίες ερχόμαστε, αναγκαστικά μια και είμαστε τόσες ώρες στο δίκτυο, σε επαφή καθημερινά.
Ιδού οι μεγαλύτερες που έχω διαβάσει ή ακούσει στα ελληνικά:
Ιδού οι μεγαλύτερες που έχω διαβάσει ή ακούσει στα ελληνικά:
1. Θέλουν να μας τρομάξουν. 800 κρούσματα και 20 θάνατοι (τα νούμερα αλλάζουν κάθε φορά) δεν δικαιολογούν όλη αυτή την κινητοποίηση
Κλασική μπούρδα ανθρώπων που η ψυχολογική τους κατάσταση τους κάνει να πιστεύουν σε σκοτεινά σΚέδια (με Κ πάντα) και παγκόσμιες συνωμοσίες οι οποίες δεν φαίνεται να έχουν κανένα όφελος για τους συνωμότες αλλά παρόλα αυτά εξυφαίνονται γιατί yolo. Το πολύ κοντινό ιταλικό παράδειγμα θα έπρεπε να την εξαφανίσει, αλλά όπως ξέρουμε σε κάποιους συμπολίτες η ψυχολογική παρόρμηση είναι πολύ δυνατότερη της ικανότητας σκέψης. Κατά τα άλλα αυτή η μπούρδα είναι αντίστοιχη μιας «λογικής» σύμφωνα με την οποία η αποτελεσματικότητα της πρόληψης των πυρκαγιών αποδεικνύει την υπερβολή τους. Είναι μάλλον η πιο βλακώδης από τις μπούρδες των ημερών.
2. Η κρίση αποδεικνύει την ανάγκη για μεγαλύτερο και ισχυρότερο κράτος
Πραγματικά σε στιγμές μεγάλης κρίσης, όπως ένας πόλεμος ή μια επιδημία ενός θανατηφόρου ιού, η ισχύς του κράτους παίζει καθοριστικό ρόλο. Μόνο που, δυστυχώς, στην πραγματική ζωή η ισχύς του κράτους εξαρτάται από τους φόρους στον πλούτο που παράγει ο ιδιωτικός τομέας. Πράγμα που σημαίνει πως για να είναι ισχυρό ένα κράτος πρέπει να έχει ισχυρό ιδιωτικό τομέα. Αυτό το έχουν καταλάβει ακόμα και καθεστώτα σαν το κινεζικό που αναγκάζονται να διευρύνουν τον ιδιωτικό τομέα προκειμένου να επιβιώσουν.
Με λίγα λόγια ιδιωτικός και δημόσιος τομέας δεν μπορεί να λειτουργούν ανταγωνιστικά, αλλά συμπληρωματικά: Ο ιδιωτικός τομέας παράγει τον πλούτο και ο δημόσιος διαχειρίζεται ένα μέρος αυτού του πλούτου για το κοινό καλό.
Όσοι δεν μπορούν να καταλάβουν αυτό το απλό αδηγούνται αναπόφευκτα στην επόμενη μπούρδα:
3. Η πανδημία αποδεικνύει ότι η Υγεία πρέπει να είναι αποκλειστικά κρατική (λένε «δημόσια», αλλά αυτό εννοούν)
Αυτή η μπούρδα ειναι η τέλεια συνταγή καταστροφής: Το κράτος σε κάθε εξαιρετικά κρίσιμη κατάσταση (πόλεμος κλπ) έχει την πρακτική δυνατότητα να επιτάξει οτιδήποτε του κάνει κέφι. Μέχρι και τη δυνατότητα να σας στείλει να σκοτωθείτε φορώντας ομοιόμορφη στολή έχει. Συνεπώς έχει και τη δυνατότητα να επιτάξει τις ιδιωτικές δομές υγείας. Θα ήταν φοβερά ανόητο (και πρακτικά αδύνατο) να συντηρεί όλο τον υπόλοιπο καιρό υπερβολικά κοστοβόρες δομές που μπορεί να χρειαστούν μόνο σε εξαιρετικά έκτακτες στιγμές στις οποίες, αν αυτές έρθουν, μπορεί να διατάξει επίταξη.
Αυτό προφανώς δεν σημαίνει ότι πρέπει να αφεθεί το κρατικό σύστημα υγείας στη μοίρα του ή ότι δεν πρέπει οι κρατικά παρεχόμενες υπηρεσίες υγείας να αναβαθμιστούν. Κάθε άλλο. Σημαίνει ότι δεν χρειάζεται να είναι οι μόνες.
4. Η πανδημία αποδεικνύει τις αδυναμίες των φιλελεύθερων αστικών δημοκρατιών
Όντως, στις φιλελεύθερες αστικές δημοκρατίες, το κράτος δεν έχει την ευκολία επιβολής και καταστολής που έχει, ας πούμε, το Κινεζικό κράτος το οποίο πολλοί συμπολίτες φέρνουν ως παράδειγμα προς μίμηση (πολύ βολικά ξεχνούν πως μια από τις βασικές αιτίες εξάπλωσης του ιού ήταν η, για εβδομάδες, άρνηση της Κινεζικής κυβέρνησης να παραδεχτεί τι ακριβώς συμβαίνει, πράγμα εξαιρετικά σύνηθες σ’ αυτού του είδους τα κράτη).
Στην πραγματικότητα βέβαια, όσο κι αν δυσκολεύονται, οι φιλελεύθερες αστικές δημοκρατίες μπορούν και να επιβάλουν και να καταστείλουν και ύστερα, αφού η κρίση περάσει, έχουν τη δυνατότητα να επιστρέψουν στην προηγούμενη κατάσταση ελευθερίας. Αντιθέτως, τα άλλα καθεστώτα, θα συνεχίζουν να ζουν με αυτόν τον τρόπο ακόμα κι όταν η μόνη κρίση που αντιμετωπίζουν είναι αυτή του αυταρχισμού των ηγετών τους.
Με λίγα λόγια, καλύτερες δεν είναι οι κοινωνίες στις οποίες δεν κυκλοφορείς πάντα με στρατιωτική στολή και όπλο επειδή κάποια στιγμή μπορεί να ξεσπάσει πόλεμος, αλλά αυτές στις οποίες έχεις τη στρατιωτική στολή και το όπλο φυλαγμένα για την περίπτωση που ξεσπάσει.
5. Τα μηνύματα για να βγούνε στο πλαίσιο του περιορισμού της κυκλοφορίας είναι ένα τεράστιο/α πείραμα/ απόπειρα μαζικού ελέγχου από το οποίο πρέπει να απέχουμε. Τώρα μπορεί να έχουμε δημοκρατία αλλά σκέφτεστε τι μπορεί να γίνει αν δικτατορικά καθεστώτα αποκτήσουν αυτή τη δυνατότητα;
Είναι η ίδια μπούρδα που χρησιμοποιείται ως επιχείρημα κατά των καμερών (και αναπόφευκτα υπέρ της ελεύθερης δράσης των εγκληματιών). Αν πέφταμε στην παγίδα του παραλογισμού της θα έπρεπε να ζητάμε κατάργηση στρατού και αστυνομίας. Αλλά και του εθνικού συστήματος υγείας γιατί (όπως θα έλεγαν οι συμπολίτες που διάβασαν το 1984 και νομίζουν ότι κατάλαβαν τα πάντα) φαντάζεστε τι μπορεί να γίνει αν τα δεδομένα της υγείας μας πέσουν στα χέρια ενός αυταρχικού καθεστώτος;
Κλασική μπούρδα ανθρώπων που η ψυχολογική τους κατάσταση τους κάνει να πιστεύουν σε σκοτεινά σΚέδια (με Κ πάντα) και παγκόσμιες συνωμοσίες οι οποίες δεν φαίνεται να έχουν κανένα όφελος για τους συνωμότες αλλά παρόλα αυτά εξυφαίνονται γιατί yolo. Το πολύ κοντινό ιταλικό παράδειγμα θα έπρεπε να την εξαφανίσει, αλλά όπως ξέρουμε σε κάποιους συμπολίτες η ψυχολογική παρόρμηση είναι πολύ δυνατότερη της ικανότητας σκέψης. Κατά τα άλλα αυτή η μπούρδα είναι αντίστοιχη μιας «λογικής» σύμφωνα με την οποία η αποτελεσματικότητα της πρόληψης των πυρκαγιών αποδεικνύει την υπερβολή τους. Είναι μάλλον η πιο βλακώδης από τις μπούρδες των ημερών.
2. Η κρίση αποδεικνύει την ανάγκη για μεγαλύτερο και ισχυρότερο κράτος
Πραγματικά σε στιγμές μεγάλης κρίσης, όπως ένας πόλεμος ή μια επιδημία ενός θανατηφόρου ιού, η ισχύς του κράτους παίζει καθοριστικό ρόλο. Μόνο που, δυστυχώς, στην πραγματική ζωή η ισχύς του κράτους εξαρτάται από τους φόρους στον πλούτο που παράγει ο ιδιωτικός τομέας. Πράγμα που σημαίνει πως για να είναι ισχυρό ένα κράτος πρέπει να έχει ισχυρό ιδιωτικό τομέα. Αυτό το έχουν καταλάβει ακόμα και καθεστώτα σαν το κινεζικό που αναγκάζονται να διευρύνουν τον ιδιωτικό τομέα προκειμένου να επιβιώσουν.
Με λίγα λόγια ιδιωτικός και δημόσιος τομέας δεν μπορεί να λειτουργούν ανταγωνιστικά, αλλά συμπληρωματικά: Ο ιδιωτικός τομέας παράγει τον πλούτο και ο δημόσιος διαχειρίζεται ένα μέρος αυτού του πλούτου για το κοινό καλό.
Όσοι δεν μπορούν να καταλάβουν αυτό το απλό αδηγούνται αναπόφευκτα στην επόμενη μπούρδα:
3. Η πανδημία αποδεικνύει ότι η Υγεία πρέπει να είναι αποκλειστικά κρατική (λένε «δημόσια», αλλά αυτό εννοούν)
Αυτή η μπούρδα ειναι η τέλεια συνταγή καταστροφής: Το κράτος σε κάθε εξαιρετικά κρίσιμη κατάσταση (πόλεμος κλπ) έχει την πρακτική δυνατότητα να επιτάξει οτιδήποτε του κάνει κέφι. Μέχρι και τη δυνατότητα να σας στείλει να σκοτωθείτε φορώντας ομοιόμορφη στολή έχει. Συνεπώς έχει και τη δυνατότητα να επιτάξει τις ιδιωτικές δομές υγείας. Θα ήταν φοβερά ανόητο (και πρακτικά αδύνατο) να συντηρεί όλο τον υπόλοιπο καιρό υπερβολικά κοστοβόρες δομές που μπορεί να χρειαστούν μόνο σε εξαιρετικά έκτακτες στιγμές στις οποίες, αν αυτές έρθουν, μπορεί να διατάξει επίταξη.
Αυτό προφανώς δεν σημαίνει ότι πρέπει να αφεθεί το κρατικό σύστημα υγείας στη μοίρα του ή ότι δεν πρέπει οι κρατικά παρεχόμενες υπηρεσίες υγείας να αναβαθμιστούν. Κάθε άλλο. Σημαίνει ότι δεν χρειάζεται να είναι οι μόνες.
4. Η πανδημία αποδεικνύει τις αδυναμίες των φιλελεύθερων αστικών δημοκρατιών
Όντως, στις φιλελεύθερες αστικές δημοκρατίες, το κράτος δεν έχει την ευκολία επιβολής και καταστολής που έχει, ας πούμε, το Κινεζικό κράτος το οποίο πολλοί συμπολίτες φέρνουν ως παράδειγμα προς μίμηση (πολύ βολικά ξεχνούν πως μια από τις βασικές αιτίες εξάπλωσης του ιού ήταν η, για εβδομάδες, άρνηση της Κινεζικής κυβέρνησης να παραδεχτεί τι ακριβώς συμβαίνει, πράγμα εξαιρετικά σύνηθες σ’ αυτού του είδους τα κράτη).
Στην πραγματικότητα βέβαια, όσο κι αν δυσκολεύονται, οι φιλελεύθερες αστικές δημοκρατίες μπορούν και να επιβάλουν και να καταστείλουν και ύστερα, αφού η κρίση περάσει, έχουν τη δυνατότητα να επιστρέψουν στην προηγούμενη κατάσταση ελευθερίας. Αντιθέτως, τα άλλα καθεστώτα, θα συνεχίζουν να ζουν με αυτόν τον τρόπο ακόμα κι όταν η μόνη κρίση που αντιμετωπίζουν είναι αυτή του αυταρχισμού των ηγετών τους.
Με λίγα λόγια, καλύτερες δεν είναι οι κοινωνίες στις οποίες δεν κυκλοφορείς πάντα με στρατιωτική στολή και όπλο επειδή κάποια στιγμή μπορεί να ξεσπάσει πόλεμος, αλλά αυτές στις οποίες έχεις τη στρατιωτική στολή και το όπλο φυλαγμένα για την περίπτωση που ξεσπάσει.
5. Τα μηνύματα για να βγούνε στο πλαίσιο του περιορισμού της κυκλοφορίας είναι ένα τεράστιο/α πείραμα/ απόπειρα μαζικού ελέγχου από το οποίο πρέπει να απέχουμε. Τώρα μπορεί να έχουμε δημοκρατία αλλά σκέφτεστε τι μπορεί να γίνει αν δικτατορικά καθεστώτα αποκτήσουν αυτή τη δυνατότητα;
Είναι η ίδια μπούρδα που χρησιμοποιείται ως επιχείρημα κατά των καμερών (και αναπόφευκτα υπέρ της ελεύθερης δράσης των εγκληματιών). Αν πέφταμε στην παγίδα του παραλογισμού της θα έπρεπε να ζητάμε κατάργηση στρατού και αστυνομίας. Αλλά και του εθνικού συστήματος υγείας γιατί (όπως θα έλεγαν οι συμπολίτες που διάβασαν το 1984 και νομίζουν ότι κατάλαβαν τα πάντα) φαντάζεστε τι μπορεί να γίνει αν τα δεδομένα της υγείας μας πέσουν στα χέρια ενός αυταρχικού καθεστώτος;
Και γιατί να έχουμε σχολεία τα οποία μπορούν να χρησιμοποιηθούν από μια δικτατορία για την πλύση εγκεφάλου των μαθητών;
Καταλαβαίνετε φαντάζομαι το αδιεξοδο της μπούρδας όπως και το σύνδρομο καταδίωξης που έχουν συμπολίτες τους οποίους, τους διαβεβαιώ, κανένας δεν θέλει να παρακολουθήσει, ούτε να ελέγξει.
Αν, παρά την πραγματικότητα, φοβούνται...
Καταλαβαίνετε φαντάζομαι το αδιεξοδο της μπούρδας όπως και το σύνδρομο καταδίωξης που έχουν συμπολίτες τους οποίους, τους διαβεβαιώ, κανένας δεν θέλει να παρακολουθήσει, ούτε να ελέγξει.
Αν, παρά την πραγματικότητα, φοβούνται...
ας καταργήσουν τους τραπεζικούς τους λογαριασμούς, ας διαγραφούν από το ασφαλιστικό τους ταμείο, ας πετάξουν το κινητό τους και (κυρίως) ας σταματήσουν να μπαίνουν στο ίντερνετ και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και να εκθέτουν τις παπαριές τους γιατί δεν αποκλείεται στο τέλος να τους παρακολουθήσει κανένας ειδικός γιατρός. Κι αν θέλουν να βγουν από το σπίτι ας στείλουν το αίτημα τους με τα ΕΛΤΑ. Και μπράβο τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου