ΔΙΕΘΝΗ (Πολιτικώς ορθά) ΣΟΥΡΓΕΛΑ: Όσκαρ Υποκρισίας

Του ΘΕΟΚΛΗ ΤΣΟΛΑΚΙΔΗ

 Διαχρονικά ο μεγαλύτερος  σανέμπορας-πωλητής  υψηλότατης ποιότητας και μεγάλου όγκου του παραμυθιού "καλός φτωχός -κακός πλούσιος" ήταν και παραμένει το Χόλιγουντ.

Μετά δε την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης και ουσιαστικά του κομμουνισμού μετατράπηκε  σε καθαρό αριστερό προπαγανδιστή.

Το μεγαλύτερο προπύργιο της αριστερής ιδεοληψίας βρίσκεται μέσα στον ναό του καπιταλισμού και αυτό είναι ίσως η μεγαλύτερη απόδειξη του επιπέδου της δημοκρατίας και ελευθερίας που μπορεί να εξασφαλίσει μόνο αυτός.   

Οι μισές ταινίες δράσεις έχουν  ως "κακό " πρωταγωνιστή έναν πλούσιο (λευκό κατά προτίμηση) που ήθελε να καταστρέψει ή να κυριεύσει τον κόσμο.  Θυμηθείτε όλα τα «James Bond».

Οι άλλες μισές έχουν ως "κακό " μια εταιρία κολοσσό που με σατανικά σχέδια θέλει να γίνει η μια και μοναδική κυρίαρχος του πλανήτη , ακόμα και του γαλαξία αν πρόκειται για ταινία επιστημονικής φαντασίας. Συνωμοσιολογία επιπέδου μπουρδολογίας νηπίου και πιο κάτω.

Από κοντά και ταινίες με σενάρια όπου εταιρίες όργανα του διαβόλου, εκμεταλλεύονται φτωχές χώρες, καταστρέφουν το περιβάλλον, ανακαλύπτουν θανατηφόρα φάρμακα ή τα πουλάνε πανάκριβα πατώντας επί πτωμάτων.

Ακόμα και οι ταινίες-προσωπογραφίες πλουσίων εστιάζουν κυρίως στον "έκφυλο" τρόπο ζωής τους και στις "ανήθικες" δολοπλοκίες τους προκειμένου να κατακτήσουν τον πλούτο και την εξουσία.

Το στίγμα που αφήνουν πάντα  το ίδιο. Ο πλούσιος "κακός", το κέρδος ανήθικο και ο φτωχός το θύμα.
 

Να ξεκαθαρίσω κάτι πριν πάω παρακάτω . Προφανώς ο κόσμος των εταιριών δεν είναι αγγελικά πλασμένος ούτε και όλοι οι πλούσιοι είναι ευεργέτες.

Προφανώς υπάρχουν (και θα συνεχίσουν να υπάρχουν) άνθρωποι και εταιρίες που έκαναν εγκλήματα και καταδικάστηκαν με νομικά μέσα   ή στην συνείδηση της κοινής γνώμης για την παράνομη ή ανήθικη συμπεριφορά τους ίσως και λιγότερο από αυτό που θα τους άξιζε. Αλλά είναι αυτή η μόνη αλήθεια;

Τι δεν μας λέει ο ποιητής και στην συγκεκριμένη περίπτωση οι σεναριογράφοι  του Χόλιγουντ;
 

Δεν μας λένε ότι οι εταιρίες είναι ο πιο αποτελεσματικός και δίκαιος τρόπος για την παραγωγή και αναδιανομή του πλούτου που έχει ανακαλυφθεί στην παγκόσμιο ιστορία.

Σε όλες τις μεγάλες εταιρίες ο πλούτος διαχέεται στους μετόχους(που μπορεί να είναι και φτωχοί )  και στους εργαζόμενους. Κανείς ποτέ όμως δεν θα αποδώσει ευθύνη στους φτωχούς μετόχους αλλά και δεν θα αναδείξει πόσοι από αυτούς βελτίωσαν ραγδαία το επίπεδο ζωής τους χάρη στα κέρδη που τους απέφεραν οι  μετοχές  τους. (Σε πραγματικά καπιταλιστικές χώρες και όχι στην Σοβιετία της Ελλάδας).

Σε όλες τις εταιρίες υπάρχουν νομικά τμήματα και οι αποφάσεις δεν λαμβάνονται άκοπα και χωρίς διάλογο.

    Δεν μας λένε  επίσης αν θέλουν να καταργηθούν οι  εταιρίες και με τι προτείνουν να αντικατασταθούν;  

    Δεν μας λένε ότι στα κράτη που οι εταιρίες βρίσκουν τον τρόπο να "εκμεταλλευτούν" τους φτωχούς  κάποιος διεφθαρμένος κυβερνήτης θα τους έχει βοηθήσει κάνοντας τα στραβά μάτια με το αζημίωτο. Κυβερνήτης που πιθανότατα θα πούλησε αριστερό παραμύθι για να καταλάβει την εξουσία για να  "σώσει" τους φτωχούς που αργότερα πρόδωσε.

    Δεν μας λένε ότι τα χρήματα για να φτιαχτούν οι ταινίες πάλι εταιρίες τα δίνουν και χωρίς αυτές όχι υπερπαραγωγές δεν θα υπήρχαν αλλά ούτε καν επαγγέλματα και εξειδικεύσεις στον τομέα του κινηματογράφου. Αυτές που βάζουν τα λεφτά τους για την παραγωγή ταινιών  φαντάζομαι είναι οι  καλές "αμόλυντες" εταιρίες όχι σαν τις άλλες τις "κακές" που διαπομπεύουν.

    Δεν μας λένε ότι για να "ξεφύγει" κάποια εταιρία ή ένας  παντοδύναμος ιδιώτης , κάποιος "φτωχός" δημόσιος υπάλληλος έγινε πολύ πλουσιότερος!

    Δεν μας λένε ότι ο τρόπος για να περιοριστεί η ασυδοσία είναι η καλύτερη λειτουργία και ενδυνάμωση των θεσμικών οργάνων ελέγχου και όχι η κατάργηση των εταιριών και η φτωχοποίηση μέσω φόρων όλων των παραγωγικών δυνάμεων.
   

 Τέλος δεν μας λένε ότι η έλλειψη ηθικής δεν είναι αποκλειστικό "προνόμιο" των πλουσίων αλλά και των φτωχών. Ο πλούτος μπορεί να διαφθείρει αλλά το ίδιο και η φτώχεια.
 

Τα τελευταία χρόνια στο παραπάνω παραμύθι προστέθηκε διεκδικώντας και κατακτώντας την πρωτοκαθεδρία στην θεματολογία και άλλο ένα, αυτό της πολιτικής ορθότητας  (politically correct) όπου η διαφορετικότητα είναι ταυτόχρονα και ανωτερότητα.
 

Για μα κερδίσεις όσκαρ Α ρόλου πρέπει να ενσαρκώνεις  αφροαμερικάνο, ομοφυλόφιλο, φτωχό, Τρελλό τύπου Τζόκερ, ή συνδυασμό των παραπάνω.
 

Γιαυτό και...

 τα όσκαρ έχουν χάσει το μισό κοινό τους από την αμερικανική αγορά.
Και φαίνεται στις όλο και πιο φτωχές παρουσιάσεις.
 

Εδώ πέρσι δεν κατάφεραν να βρουν παρουσιαστή όταν παλιότερα έκαναν ουρά τα πιο περιζήτητα ονόματα.
 

Είναι απίστευτο δείγμα υποκρισίας όλοι αυτοί οι καλοζωϊσμένοι παράγοντες του Χόλυγουντ να μας κουνάνε το δάχτυλο περί ανθρωπιάς και αυτοβελτίωσης  όταν οι ίδιοι που έχουν ξεχάσει πλέον το τι σημαίνει αγώνας για την επιβίωση στην σκληρή καθημερινότητα και ενώ έχουν διαπράξει όλα τα λάθη που θα μπορούσε να κανείς άνθρωπος (ναρκωτικά, αλκοολισμός, άπατες, σεξουαλικές παρενοχλήσεις, ψέματα, δολοπλοκίες) να έρχονται ως μεσσίες να μας συνετίσουν για να έρθουμε στον δρόμο της αρετής και την ανθρωπιάς.

Το μεγαλύτερο και πιο αντικειμενικό όσκαρ θα έπρεπε να απονέμεται σε όλους τους.
Το Όσκαρ της Υποκρισίας!