Της ΧΡΥΣΑΣ ΜΑΚΡΗ
«Αυτό μετράει. Το χαρτί. Τώρα τι μου λες εσύ… δεν σε καταλαβαίνω…»
«Αυτό μετράει. Το χαρτί. Τώρα τι μου λες εσύ… δεν σε καταλαβαίνω…»
Σχεδόν κυνική η ατάκα, αλλά πραγματική, ακούστηκε σε μια κουβέντα που είχαν φοιτητές σε μεταπτυχιακό τμήμα του ΕΚΠΑ. Ναι, όλοι ξέρουμε ότι το χαρτί μετράει.
Οι νέοι μαζεύουν χαρτιά, πολλά χαρτιά και οι περισσότεροι για το δημόσιο. Για την ακρίβεια για το ελληνικό δημόσιο.
Όσοι πτυχιούχοι (κάτοχοι ‘’χαρτιών’’ για την κουβέντα μας) έφυγαν στο εξωτερικό, τα χρόνια της κρίσης, οι περισσότεροι εργάζονται σε εταιρείες με υψηλές αμοιβές, συγκεκριμένο ωράριο και υψηλό επίπεδο ζωής. Ωστόσο, η επιστροφή στην Ελλάδα σημαίνει γι’ αυτούς - όσο παράξενο και παράδοξο και αν ακούγετε - αναζήτηση εργασίας στο ελληνικό δημόσιο. Για παράδειγμα, πριν λίγο καιρό ανακοινώθηκαν τα αποτελέσματα ενός διαγωνισμού για μία θέση στελέχους της ΕΥΔΑΠ. Μεταξύ των διαγωνιζομένων ήταν και νέοι πτυχιούχοι που εργάζονται σε καλοπληρωμένες θέσεις στο εξωτερικό. Στην πρώτη τριάδα βρισκόταν νέοι διδάκτορες που κάνουν καριέρα σε μεγάλες εταιρείες του εξωτερικού με αποδοχές δυσθεώρητες για τα ελληνικά δεδομένα. Όλοι - μα όλοι - ήταν διατεθειμένοι να επιστρέψουν στην Ελλάδα για τη συγκεκριμένη θέση ακόμη και με το 1/3 των αποδοχών, ίσως και λιγότερο. Ήταν τέτοιος ο ανταγωνισμός που ακόμη και μετά την 30η θέση οι υποψήφιοι διέθεταν τουλάχιστον 2 μεταπτυχιακά και 5ετή εμπειρία στον ιδιωτικό τομέα. Η επιτυχούσα (μία ήταν η θέση) εργάζεται σε μια εταιρεία κολοσσό στις ΗΠΑ, ταξιδεύει σε όλο τον κόσμο και αφού αμφιταλαντεύτηκε αρκετά εάν θα έπρεπε να επιστρέψει ή όχι, τελικά αποφάσισε να παραμείνει πολίτης του κόσμου.
Η αναφορά αυτή έχει αξία προκειμένου να δούμε υπ’ αυτό το πρίσμα τη μεγάλη σύγκρουση των ημερών στον εκπαιδευτικό χώρο, για τα κολλέγια. Μιλάμε για τη «ρύθμιση Κεραμέως» που παρέχει πλέον τη δυνατότητα στους πτυχιούχους ελληνικών κολλεγίων που συνεργάζονται με πανεπιστημιακά ιδρύματα χωρών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Ε.Ε.) να διορίζονται ΚΑΙ στη δημόσια εκπαίδευση. Η έως χθες εναρμόνιση της νομοθεσίας μας με την Ε.Ε. είχε εξαιρέσει τους εκπαιδευτικούς. Τώρα στο άρθρο 50 του νέου νομοσχεδίου του υπουργείου Παιδείας προβλέπεται η άρση της απαγόρευσης, γιατί όπως είπε η υπουργός «η Οδηγία 2005 προβλέπει ρητά ένα συγκεκριμένο καθεστώς ούτως ώστε να διευκολύνει την κυκλοφορία των εργαζομένων στην Ε.Ε».
Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι η μη αναθεώρηση του άρθρου 16 του Συντάγματος για τη λειτουργία ιδιωτικών πανεπιστημίων στη χώρα μας δεν αποτελεί πλέον ανυπέρβλητο εμπόδιο για τους επιχειρηματίες που θέλουν να δραστηριοποιηθούν στον χώρο της εκπαίδευσης.
Η αναφορά αυτή έχει αξία προκειμένου να δούμε υπ’ αυτό το πρίσμα τη μεγάλη σύγκρουση των ημερών στον εκπαιδευτικό χώρο, για τα κολλέγια. Μιλάμε για τη «ρύθμιση Κεραμέως» που παρέχει πλέον τη δυνατότητα στους πτυχιούχους ελληνικών κολλεγίων που συνεργάζονται με πανεπιστημιακά ιδρύματα χωρών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Ε.Ε.) να διορίζονται ΚΑΙ στη δημόσια εκπαίδευση. Η έως χθες εναρμόνιση της νομοθεσίας μας με την Ε.Ε. είχε εξαιρέσει τους εκπαιδευτικούς. Τώρα στο άρθρο 50 του νέου νομοσχεδίου του υπουργείου Παιδείας προβλέπεται η άρση της απαγόρευσης, γιατί όπως είπε η υπουργός «η Οδηγία 2005 προβλέπει ρητά ένα συγκεκριμένο καθεστώς ούτως ώστε να διευκολύνει την κυκλοφορία των εργαζομένων στην Ε.Ε».
Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι η μη αναθεώρηση του άρθρου 16 του Συντάγματος για τη λειτουργία ιδιωτικών πανεπιστημίων στη χώρα μας δεν αποτελεί πλέον ανυπέρβλητο εμπόδιο για τους επιχειρηματίες που θέλουν να δραστηριοποιηθούν στον χώρο της εκπαίδευσης.
Το πρόβλημα λύθηκε δια της πλαγίας. Ακόμη και η ΠΟΣΔΕΠ (η πανελλήνια ομοσπονδία των πανεπιστημιακών) με ανακοίνωσή της επικροτεί τον νέο «νόμο Κεραμέως», θέτοντας στις τελευταίες παραγράφους τις ενστάσεις της για την αναγνώριση των ‘‘επαγγελματικών προσόντων’’ των πτυχιούχων συνδέοντας το θέμα περισσότερο με τον τρόπο αξιολόγησης των κολεγίων. Που, παρεμπιπτόντως η αξιολόγηση δεν προβλέπεται από τον νόμο της κ. Κεραμέως!
Άλλες εποχές, όταν το εκπαιδευτικό ρεπορτάζ λειτουργούσε σε κάθε εφημερίδα, ραδιόφωνο ή τηλεοπτικό μέσο ως βασικός πυλώνας της ενημέρωσης αρκούσε μόνο η αναφορά «αναγνώριση τίτλων κολεγίων» για να βγάλει στους δρόμους φοιτητές, μαθητές και εκπαιδευτικούς όλων των βαθμίδων για ημέρες. Αυτό όμως συνέβαινε παλαιότερα.
Άλλες εποχές, όταν το εκπαιδευτικό ρεπορτάζ λειτουργούσε σε κάθε εφημερίδα, ραδιόφωνο ή τηλεοπτικό μέσο ως βασικός πυλώνας της ενημέρωσης αρκούσε μόνο η αναφορά «αναγνώριση τίτλων κολεγίων» για να βγάλει στους δρόμους φοιτητές, μαθητές και εκπαιδευτικούς όλων των βαθμίδων για ημέρες. Αυτό όμως συνέβαινε παλαιότερα.
Σήμερα...
τα πράγματα έχουν αλλάξει. Και ας κάνει ότι φωνάζει ο ΣΥΡΙΖΑ και ας βγαίνουν ανακοινώσεις για την «τιμή των όπλων» από τις Ομοσπονδίες. Όλοι πλέον ομονοούν ότι στη μικρή μας χώρα «τα χαρτιά» είναι ίδιας βαρύτητας, ιδιωτικά ή δημόσια και όλα ανοίγουν τον δρόμο για… το δημόσιο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου