ΥΠΑΡΚΤΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ: Ελεύθεροι καλωδιωμένοι

Γράφει ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ Χ. ΠΑΞΙΝΟΣ

Πρώην πρόεδρος ΔΣΑ.

Τους έβλεπα στους δρόμους να μιλούν, μόνοι τους.

Νομίζεις ότι τρελάθηκαν από τις χίλιες δυο σκοτούρες που ήρθαν απ’ το μνημόνιο. Πότε με ύφος και βήμα νωχελικό, πότε με βήμα γοργό και ύφος υπερπολυάσχολο, που δεν του φθάνει η μέρα να λύσει τα μυστήρια της ζωής. Καλωδιωμένοι. Πρωί και βράδυ. Δεν υπάρχει ανάπαυση γι’ αυτούς. Ολη η Ελλάδα ένα παιχνίδι. Με το κινητό να κατευθύνει και να συντονίζει. Σαν Μαtrix. Στον δρόμο, στο καφενείο, στο μετρό, στο λεωφορείο, στο πλοίο, στην ταβέρνα. Παντού. Και μιλούν δυνατά, για να τους ακούν. Δεν υπάρχει μυστικό. Τα εν οίκω εν δήμω. Συνήθως ενοχλούν.

Θα ’λεγες ότι, τουλάχιστον, δεν είναι επικίνδυνο. Εκτός αν μιλούν όταν οδηγούν, που κι αυτό είναι το σύνηθες. Με το κινητό στο χέρι, αποσπάται η προσοχή τους. Τι σημασία όμως έχει. Κάτι επείγον προφανώς θα ανέκυψε και σπεύδουν να τον ενημερώσουν ή να ενημερώσει για κάτι έκτακτο που θυμήθηκε. Τι κι αν οι κανονισμοί ΚΟΚ προβλέπουν και αυστηρή τιμωρία. Ε, σιγά μην πιάσουν εμένα.

Μια στις τόσες γίνεται έλεγχος, κι αυτός πλημμελής. 

 Ετσι πορεύθηκε η Ελλάδα κι έτσι θα πορευθεί. Γιατί είναι «μαγκιά» η οδήγηση μ’ αυτόν τον τρόπο και μαθαίνεις να οδηγείς με το αριστερό, όπως μου είπε κάποιος χαριτολογώντας… Καμία πρόνοια για τους άλλους οδηγούς, καμία σκέψη για το πόσο επικίνδυνο γίνεται έτσι το τιμόνι.
 

Και πώς ν’ αλλάξεις νοοτροπία, όταν έμαθες να μην τηρείς τους κανόνες της κοινωνικής συμβίωσης, να αυθαιρετείς, να παρανομείς. Ατιμωρητί. Ομως αυτό είναι θέμα διαπαιδαγώγησης, ηθικής και αξιών της ζωής που σου γίνεται βίωμα από τρυφερή ηλικία.

Αλίμονο σ’ αυτόν που μόνο η τιμωρία τον συνετίζει. Δεν έχει μάθει να σέβεται τους δημοκρατικούς κανόνες της ειρηνικής συμβίωσης που σ’ απελευθερώνουν από τα κατώτατα ένστικτα και σ’ ανεβάζουν σε επίπεδο πνευματικό. 

Αλίμονο στη χώρα που γεννά και τρέφει αυτούς τους πολίτες και τους διαμορφώνει μ’ ανάλογο τρόπο, σε αρνητές της κοινωνικής ομαλότητας, σ’ αρνητές της ζωής, την οποία βλέπουν από τη δική τους οπτική πλευρά, την αντικοινωνική, την εχθρική, προς τους εαυτούς τους εντέλει.

Μπόρα είναι θα περάσει, λέγαμε γι’ αυτό το φαινόμενο. Οπως σε όλα.

Η τεχνολογία όμως εξελίσσεται και κάθε χρόνο καινούργια προϊόντα έρχονται να προστεθούν σε ήδη υπάρχοντα, που μέσα σ’ ένα χρόνο έχουν γίνει πεπαλαιωμένα. Θα φανούμε καθυστερημένοι αν δεν αγοράσουμε το νέο iPhon, που έχει αυτές τις δυνατότητες, για να μη φανεί ότι υστερεί το παιδί μας από του γείτονα, που τυγχάνει και προοδευτικός. Ασχέτως αν δεν διαθέτει χρήματα, στερήθηκε, προκειμένου ο γιος του να πάρει το νέο σύγχρονο κινητό. Μια από τις αρρώστιες της εποχής.

Ο έρωτας μόνο για το κινητό και όλα τα άλλα έρχονται σε δεύτερη ή τρίτη μοίρα. Για αληθινό φλερτ, ας μη μιλάμε καλύτερα. Με μηνύματα μόνο η υποτιθέμενη επικοινωνία.

Ετσι όμως βολεύει και τους γονείς, όταν έχουν μικρά παιδιά. Δεν γκρινιάζουν. Ολο το είναι τους είναι το κινητό που τους χάρισαν για τις ελεύθερες ώρες. Που γεμίζουν όμως όλες τις ώρες και με ομηρικούς καβγάδες καταφέρνουν να τους αποσπάσουν την προσοχή. Μια καταναλωτική κοινωνία στο έπακρον και με τις υπερβολές να έχουν ξεπεράσει τα όρια του συνετού, του αμοιβαία αποδεκτού, που δεν γνωρίζουμε ποιο είναι αυτό…

Μοιάζει μ’ ανεμοστρόβιλο που μας πάει όπου θέλει. Που χειραγωγεί τις μάζες, που δεν τηρεί κανόνες, που θυσιάζει την ανθρώπινη προσωπικότητα για το χρήμα, που το μετατρέπει σε άβουλο ον, σε μη σκεπτόμενο. Χωρίς γνώση, χωρίς ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Χωρίς ατομικά, ανθρώπινα δικαιώματα, που τα έχει ευχαρίστως εκχωρήσει στο Διαδίκτυο και σ’ όσους το ελέγχουν.

Καταβάλλονται προσπάθειες από την Ε.Ε. να ελεγχθεί το Διαδίκτυο και να μην εκχωρούνται, εκουσίως ή ακουσίως, προσωπικά δεδομένα.

Τίποτα όμως δεν μπορεί να συγκρατήσει αυτήν την ξέφρενη πορεία, που οδηγεί σε πλήρες αδιέξοδο τον άνθρωπο-πολίτη και τον μετατρέπει σε ζόμπι, σε ζωντανό νεκρό, που βαδίζει και παραμιλά. Τι μας ενδιαφέρει εμάς για τα ανθρώπινα δικαιώματα και όσα συμβαίνουν στη χώρα και τον κόσμο όλο. Μας ενδιαφέρει να γίνουμε κάτοχοι του νέου κινητού, που υποκαθιστά ακόμη και το σεξ...

Κι όπως μου είπε κάποιος: Αν είχα λεφτά, θα μπορούσα να κυβερνήσω την Ελλάδα. 

Πώς; 

Απλώς...

 χαρίζοντας από ένα κινητό, νέας τεχνολογίας, παραμονές εκλογών πάντα, που γίνεται το μεγάλο πανηγύρι με σωρεία χαριστικών διατάξεων και «μαύρο» χρήμα να ρέει άφθονο!