ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ και ΝΕΑ ΤΑΞΗ: Thank God it's not Christmas*

Του ΣΩΚΡΑΤΗ ΠΑΠΑΧΑΤΖΗ

Τυχαίνει να ξέρω κάμποσους που απορούν και εξίστανται: γιατί “Χριστούγεννα” από τέλος Νοέμβρη; προς τι τα λαμπιόνια, τα τραγουδάκια και η εορταστική ατμόσφαιρα πριν την ώρα τους;  

Το ερώτημα είναι ρητορικό: ξέρουμε ότι πρόκειται για “τονωτική ένεση” της αγοράς, αντίστοιχη με τις παρατάσεις των εκπτώσεων.
 

Όμως πίσω πέρα απ’ αυτό υπάρχει κι άλλο “επίτευγμα”, συνειδητό ή όχι: ο πρόωρος συναγερμός νοηματοδοτεί με έμφαση, ρίχνει το βάρος, στο concept: “χριστουγεννιάτικη σεζόν”, σε βάρος εκείνου της, μιας και μοναδικής, βραδυάς των Χριστουγέννων. Η οποία παρεμπιπτόντως είναι, θεωρητικά, βραδυά κατάνυξης και περισυλλογής, αγάπης και δοτικότητας, όχι βραδυά ενός ακόμα, άντε πιο άγριου ξεφαντώματος.
 

Τα παραπάνω συνάδουν με την τάση από ετών, στις ΗΠΑ, σιγά σιγά και παντού, να αντικαθίσταται η λέξη “Christmas” με την απρόσωπη και ουδέτερη “Holidays”. 

Τυχαίο;
 

Αρχίζει κάποιος και απορεί: Για να υπάρχει μια γιορτή, πρέπει να υπάρχει κάτι που γιορτάζεις. Το άνευ ετέρου προσδιορισμού “Holidays”, σε τι ακριβώς αναφέρεται;
 

Μήπως πρέπει...

 η περίοδος γύρω απ’ την 25η Δεκεμβρίου να οριστεί απλώς σαν “Γιορτή της Κατανάλωσης”; 

 Γιατί επί της ουσίας αυτό είναι. Και από εκεί πηγάζει η “παρά φύσιν” επιμήκυνση.



* Το τραγούδι προέρχεται από το αριστουργηματικό άλμπουμ των Sparks, Kimono My House, του 1974