Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΑΠΟΥ
"Γεννήθηκα Αριστερός κι Αριστερός θα πεθάνω.
Στο ενδιάμεσο όμως η ζωή στάθηκε βάναυση μαζί μου. Εγώ ονειρευόμουνα να δουλεύω εργάτης στη Χαλυβουργική, να τελειώσω με κόπους το Νυχτερινό, να τραγουδάω τη Δραπετσώνα με τα παιδιά απ΄το συνδικάτο, να διαβάζω μόνο το "πως δενότανε τ'ατσάλι" και να λέω στη γριά Σταθώ "βάλε τσουκάλι στη φωτιά μάνα. Θα φάει το Ρηνάκι μαζί μας απόψε. Και να της μιλάς καλά μάνα. Αυτή η κοπελιά θα γίνει νύφη σου". (Με προφορά Ξανθόπουλου).
Αλλά η ζωή μου φέρθηκε άδικα. Και μπαμπέσικα:
Αλλά η ζωή μου φέρθηκε άδικα. Και μπαμπέσικα:
Μ'έκανε ζάπλουτο. Από κούνια.
Αντί να με πει Χαρίλαο ή Νώντα με είπε Ευκλείδη.
Μ'έστειλε στα καλύτερα σχολειά και πανεπιστήμια της μισητής Αγγλίας.
Μου έδωσε πολλά μισητά εκατομμύρια σε μισητές ξένες τράπεζες.
Ζω μια...
χλιδάτη μισητή καπιταλιστική ζωή.
Μέχρι και μισητό υπουργό μ'έκανε μιας χώρας που δεν καλομιλάω τη γλώσσα.
Κι η αριστερή μου ψυχούλα κλαίει, κλαίει, κλαίει."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου