Πριν από δέκα χρόνια, αρχές του 2010, ο κόσμος δεν έμοιαζε διαφορετικός. Είχαμε τη δυνατότητα να κάνουμε αναζητήσεις Google και το ενδιαφέρον του παγκόσμιου κοινού επικεντρωνόταν στις νέες συσκευές (iPad), στη νέα απειλή (γρίπη των χοίρων), σε μια μεγάλη φυσική καταστροφή (σεισμός στην Αϊτή) και σε τραγουδιστές που συνεχίζουν να κάνουν επιτυχίες, όπως ο Τζάστιν Μπίμπερ και η Σακίρα.
Ωστόσο η ελληνική οικονομία έμπαινε σε κρίση τόσο ισχυρή, που οι περισσότεροι δεν μπορούσαν να φανταστούν. Αρχιζε η χαμένη δεκαετία του 2010, περίοδος διαφορετική από όσες προηγήθηκαν. Στη διάρκειά της, η ελληνική οικονομία έζησε μία από τις μεγαλύτερες καταστροφές διεθνώς, καθώς το ΑΕΠ της χώρας μειώθηκε περίπου 22%.
Η θρυαλλίδα που άνοιξε τον ασκό του Αιόλου και ανάγκασε την τότε κυβέρνηση να ζητήσει στήριξη της ελληνικής οικονομίας από τα κράτη της Ευρωζώνης και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, ήταν ότι δεν είχε πλέον την ευχέρεια να δανειστεί για να εξυπηρετήσει το δημόσιο χρέος, καθώς είχε φθάσει το 115,1% του ΑΕΠ.
Δεν ήταν πρώτη φορά που χώρα της Ευρωζώνης χρειαζόταν στήριξη των άλλων κρατών. Είχε προηγηθεί το Βέλγιο (1994-2007), οπότε το δημόσιο χρέος μειώθηκε από 134,2% του ΑΕΠ σε 84,2%, η Ιρλανδία (1994-2006), η Ισπανία (1997-2007), η Ολλανδία (1994-2007) και η Φινλανδία (1995-2008). Η «ελληνική ιδιαιτερότητα» ήταν ότι η προσαρμογή οδήγησε σε μεγαλύτερη ύφεση, ήταν μια γενική καταστροφή. Το πολιτικό σύστημα αποδείχθηκε ανέτοιμο (ανώριμο) και η χώρα πάνω από πέντε χρόνια κυβερνήθηκε από μείγμα αριστερών και δεξιών λαϊκιστών που με τα πειράματά τους την οδήγησαν σε βαθύτερη ύφεση.
Σε μια συμβολική στιγμή, 25 Μαρτίου 2010, επέτειο της Επανάστασης που δημιούργησε το σύγχρονο ελληνικό κράτος, οι αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων της Ζώνης του Ευρώ αποφάσισαν τη δημιουργία μηχανισμού στήριξης της ελληνικής οικονομίας «προκειμένου να εξασφαλιστεί η οικονομική και δημοσιονομική σταθερότητα της Ευρωζώνης».
Οι εξελίξεις τρέχουν, καθώς στις 23 Απριλίου από το Καστελλόριζο ο πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου ζητάει την ενεργοποίηση του μηχανισμού στήριξης και γρήγορα, στις 6 Μαΐου δημοσιεύεται ο νόμος (3845) που έγινε γνωστός ως «μνημόνιο» και όχι με την επίσημη ονομασία «Μέτρα για την εφαρμογή του μηχανισμού στήριξης της ελληνικής οικονομίας από τα κράτη-μέλη της Ζώνης του Ευρώ και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο». Είναι η πρεμιέρα του δράματος.
Σήμερα, από τους 14 τότε υπουργούς του ΠΑΣΟΚ που υπογράφουν τον σχετικό νόμο, οι έξι είναι στη Βουλή ως υπουργοί, βουλευτές τριών κομμάτων, τουλάχιστον τρεις είναι στην αντιπολίτευση που κυβέρνησε την τελευταία πενταετία και ψήφισε τα δύο επόμενα μνημόνια, παριστάνοντας ότι τα απορρίπτει!
Προφανώς είναι νωρίς για την ιστορική αξιολόγηση της δεκαετίας του 2010, καθώς οι πρωταγωνιστές παραμένουν ενεργοί και πολλά είναι τα μυστικά που θα αποκαλυφθούν στο μέλλον.
Την ίδια περίοδο, αρχές 2010, ο κόσμος διαβάζει το βιβλίο των Νταν Σένορ και Σαούλ Σίγκερ, που είναι πέμπτο στη λίστα με τα επιτυχημένα επιχειρηματικά βιβλία, σύμφωνα με τους New York Times. Ο τίτλος του βιβλίου που είχε κυκλοφορήσει στα τέλη του 2009 ήταν «Εθνος start up».
Την ώρα της οικονομικής καταστροφής της Ελλάδας, ο κόσμος προσπαθούσε να διερευνήσει άλλο μυστήριο:
Ωστόσο η ελληνική οικονομία έμπαινε σε κρίση τόσο ισχυρή, που οι περισσότεροι δεν μπορούσαν να φανταστούν. Αρχιζε η χαμένη δεκαετία του 2010, περίοδος διαφορετική από όσες προηγήθηκαν. Στη διάρκειά της, η ελληνική οικονομία έζησε μία από τις μεγαλύτερες καταστροφές διεθνώς, καθώς το ΑΕΠ της χώρας μειώθηκε περίπου 22%.
Η θρυαλλίδα που άνοιξε τον ασκό του Αιόλου και ανάγκασε την τότε κυβέρνηση να ζητήσει στήριξη της ελληνικής οικονομίας από τα κράτη της Ευρωζώνης και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, ήταν ότι δεν είχε πλέον την ευχέρεια να δανειστεί για να εξυπηρετήσει το δημόσιο χρέος, καθώς είχε φθάσει το 115,1% του ΑΕΠ.
Δεν ήταν πρώτη φορά που χώρα της Ευρωζώνης χρειαζόταν στήριξη των άλλων κρατών. Είχε προηγηθεί το Βέλγιο (1994-2007), οπότε το δημόσιο χρέος μειώθηκε από 134,2% του ΑΕΠ σε 84,2%, η Ιρλανδία (1994-2006), η Ισπανία (1997-2007), η Ολλανδία (1994-2007) και η Φινλανδία (1995-2008). Η «ελληνική ιδιαιτερότητα» ήταν ότι η προσαρμογή οδήγησε σε μεγαλύτερη ύφεση, ήταν μια γενική καταστροφή. Το πολιτικό σύστημα αποδείχθηκε ανέτοιμο (ανώριμο) και η χώρα πάνω από πέντε χρόνια κυβερνήθηκε από μείγμα αριστερών και δεξιών λαϊκιστών που με τα πειράματά τους την οδήγησαν σε βαθύτερη ύφεση.
Σε μια συμβολική στιγμή, 25 Μαρτίου 2010, επέτειο της Επανάστασης που δημιούργησε το σύγχρονο ελληνικό κράτος, οι αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων της Ζώνης του Ευρώ αποφάσισαν τη δημιουργία μηχανισμού στήριξης της ελληνικής οικονομίας «προκειμένου να εξασφαλιστεί η οικονομική και δημοσιονομική σταθερότητα της Ευρωζώνης».
Οι εξελίξεις τρέχουν, καθώς στις 23 Απριλίου από το Καστελλόριζο ο πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου ζητάει την ενεργοποίηση του μηχανισμού στήριξης και γρήγορα, στις 6 Μαΐου δημοσιεύεται ο νόμος (3845) που έγινε γνωστός ως «μνημόνιο» και όχι με την επίσημη ονομασία «Μέτρα για την εφαρμογή του μηχανισμού στήριξης της ελληνικής οικονομίας από τα κράτη-μέλη της Ζώνης του Ευρώ και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο». Είναι η πρεμιέρα του δράματος.
Σήμερα, από τους 14 τότε υπουργούς του ΠΑΣΟΚ που υπογράφουν τον σχετικό νόμο, οι έξι είναι στη Βουλή ως υπουργοί, βουλευτές τριών κομμάτων, τουλάχιστον τρεις είναι στην αντιπολίτευση που κυβέρνησε την τελευταία πενταετία και ψήφισε τα δύο επόμενα μνημόνια, παριστάνοντας ότι τα απορρίπτει!
Προφανώς είναι νωρίς για την ιστορική αξιολόγηση της δεκαετίας του 2010, καθώς οι πρωταγωνιστές παραμένουν ενεργοί και πολλά είναι τα μυστικά που θα αποκαλυφθούν στο μέλλον.
Την ίδια περίοδο, αρχές 2010, ο κόσμος διαβάζει το βιβλίο των Νταν Σένορ και Σαούλ Σίγκερ, που είναι πέμπτο στη λίστα με τα επιτυχημένα επιχειρηματικά βιβλία, σύμφωνα με τους New York Times. Ο τίτλος του βιβλίου που είχε κυκλοφορήσει στα τέλη του 2009 ήταν «Εθνος start up».
Την ώρα της οικονομικής καταστροφής της Ελλάδας, ο κόσμος προσπαθούσε να διερευνήσει άλλο μυστήριο:
Με ποιον τρόπο το Ισραήλ με πληθυσμό 7,1 εκατ. ατόμων, περικυκλωμένο από εχθρούς με τους οποίους βρισκόταν σε μόνιμο πόλεμο από την ίδρυσή του, είχε πετύχει εντυπωσιακή ανάπτυξη, με αποτέλεσμα το 2009 να βρίσκονται εισηγμένες στο αμερικανικό χρηματιστήριο NASDAQ, 63 ισραηλινές εταιρείες, περισσότερες από οποιασδήποτε άλλης εθνικότητας.
Η ελληνική κρίση δεν θα άλλαζε τον κόσμο, όπως νόμιζαν κάποιοι· άλλαξε όμως τους ίδιους.
Η ελληνική κρίση δεν θα άλλαζε τον κόσμο, όπως νόμιζαν κάποιοι· άλλαξε όμως τους ίδιους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου