Του ΜΑΝΟΥ ΒΟΥΛΑΡΙΝΟΥ
Οι άνθρωποι λέμε συχνά μπούρδες.
Οι άνθρωποι λέμε συχνά μπούρδες.
Οι Έλληνες λέμε πολύ συχνότερα (και πολύ μεγαλύτερες) όταν κάποιος Έλληνας αθλητής ή κάποια ελληνική ομάδα επιτυγχανεί κάτι σημαντικό σε διεθνές επίπεδο. Σ’ αυτές τις περιπτώσεις δεν μας αρκεί η χαρά και θέλουμε να βάλουμε μέσα και εθνική υπερηφάνια ή (ακόμα χειρότερα) εθνική ανωτερότητα. Το αποτέλεσμα είναι πολλές και μεγάλες μπούρδες που αντί για οποιουδήποτε είδους ανωτερότητα αποκαλύπτουν συγκεριμένου είδους κόμπλεξ. Λίγες, όμως, από αυτές τις μπούρδες φτάνουν σε μέγεθος την μπούρδα που περιείχε το μήνυμα του προέδρου Πάκη (ή ΠιΠή, από τα αρχικά του) στο Στέφανο Τσιτσιπά στον οποίο ο πρόεδρος Μιχαλολιάκ... ζητώ συγγνώμη... ο πρόεδρος Πάκης είπε: «...απέδειξες στο διεθνές αθλητικό στερέωμα και όχι μόνο, τι σημαίνει Ελλάδα και τι σημαίνει πραγματικός Έλληνας.».
Δυσκολεύομαι να περιγράψω τι θα είχε συμβεί αν αυτή τη μπούρδα είχε τολμήσει να την ξεστομίσει ηγέτης άλλης χώρας που δεν ανήκει (επισήμως) στον Τρίτο τον Κόσμο.
Δυσκολεύομαι να περιγράψω τι θα είχε συμβεί αν αυτή τη μπούρδα είχε τολμήσει να την ξεστομίσει ηγέτης άλλης χώρας που δεν ανήκει (επισήμως) στον Τρίτο τον Κόσμο.
Η αλήθεια είναι πως δεν μπορώ. Γιατί δεν μπορώ να φανταστώ, ας πούμε, τον Αυστριακό πρόεδρο να λέει (στην περίπτωση που ο Τσιτσιπάς δεν έδειχνε τι σημαίνει πραγματικός Έλληνας) «Ντομινίκ Τιμ, απέδειξες τι σημαίνει Αυστρία και πραγματικός Αυστριακός».
Αλλά ακόμα πιο πολύ δυσκολεύομαι να καταλάβω το νόημα αυτού του εθνικιστικορατσιστικού πυροτεχνήματος. Καταλαβαίνω πως οι εθνικιστικορατσιστικές κορώνες είναι αντικείμενο ψυχιατρικής μελέτης, αλλά πολύ συχνά το μήνυμά τους, παρότι αποτέλεσμα ψυχοκοινωνικής διαταραχής, είναι σαφές. Εδώ δυσκολεύομαι κάπως να καταλάβω τι εννοεί ο πρόεδρος Πάκης.
Η μία εκδοχή είναι ότι ο πρόεδρος Πάκης θεωρεί τις αθλητικές επιτυχίες καθρέφτη της ποιότητας των λαών. Μόνο που σε αυτή την περίπτωση οι Έλληνες, των οποίων οι αθλητές έχουν μάλλον λίγες διεθνείς επιτυχίες και σίγουρα περισσότερες αποτυχίες, είναι ένας πολύ μέτριος λαός.
Η δεύτερη εκδοχή είναι ο πρόεδρος Πάκης να θεωρεί πραγματικούς Έλληνες μόνο όσους φτάνουν σε μια μεγάλη διεθνή επιτυχία. Μόνο που σε αυτή την περίπτωση οι πραγματικοί Έλληνες είναι ελάχιστοι. Οι υπόλοιποι είμαστε Έλληνες γιαλαντζί ή καθόλου Έλληνες. Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό, καθώς μπορούμε να ελπίζουμε σε εθνικότητα κάποιας πιο σοβαρής χώρας, αλλά και πάλι δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι ο πρόεδρος Πάκης ήθελε να πει πως οι πραγματικοί Έλληνες είναι δεν είναι καμιά 100αριά άνθρωποι (θυμίζω ότι δεν αρκεί μια διεθνής καριέρα, χρειάζεται και ένας τίτλος, μια πρωτιά). Αν μάλιστα σκεφτεί ότι κι αυτοί που επιτυγχάνουν αργά ή γρήγορα θα αποτύχουν, δεν υπάρχει κανείς πραγματικός Έλληνας.
Η τρίτη εκδοχή είναι ο πρόεδρος Πάκης να μην ήξερε τι έλεγε. Να ήθελε απλώς να εκφράσει τον εθνικισμό του και τις απόψεις του για τη φυλετική καθαρότητα και να χαϊδέψει τα αυτιά των εθνικιστών και ρατσιστών συμπολιτών. Κι επειδή ο μόνος τρόπος να κάνει κανείς κάτι τέτοιο είναι με μια ανοησία, είπε την πρώτη ανοησία που του ήρθε στο μυαλό.
Το να λέει ένας πολιτικός ανοησίες από μόνο του δεν είναι πρόβλημα ή για να το πω πιο σωστά είναι σύνηθες. Το να αναπαράγει όμως ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας εθνικιστικορατσιστικές ανοησίες...
Αλλά ακόμα πιο πολύ δυσκολεύομαι να καταλάβω το νόημα αυτού του εθνικιστικορατσιστικού πυροτεχνήματος. Καταλαβαίνω πως οι εθνικιστικορατσιστικές κορώνες είναι αντικείμενο ψυχιατρικής μελέτης, αλλά πολύ συχνά το μήνυμά τους, παρότι αποτέλεσμα ψυχοκοινωνικής διαταραχής, είναι σαφές. Εδώ δυσκολεύομαι κάπως να καταλάβω τι εννοεί ο πρόεδρος Πάκης.
Η μία εκδοχή είναι ότι ο πρόεδρος Πάκης θεωρεί τις αθλητικές επιτυχίες καθρέφτη της ποιότητας των λαών. Μόνο που σε αυτή την περίπτωση οι Έλληνες, των οποίων οι αθλητές έχουν μάλλον λίγες διεθνείς επιτυχίες και σίγουρα περισσότερες αποτυχίες, είναι ένας πολύ μέτριος λαός.
Η δεύτερη εκδοχή είναι ο πρόεδρος Πάκης να θεωρεί πραγματικούς Έλληνες μόνο όσους φτάνουν σε μια μεγάλη διεθνή επιτυχία. Μόνο που σε αυτή την περίπτωση οι πραγματικοί Έλληνες είναι ελάχιστοι. Οι υπόλοιποι είμαστε Έλληνες γιαλαντζί ή καθόλου Έλληνες. Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό, καθώς μπορούμε να ελπίζουμε σε εθνικότητα κάποιας πιο σοβαρής χώρας, αλλά και πάλι δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι ο πρόεδρος Πάκης ήθελε να πει πως οι πραγματικοί Έλληνες είναι δεν είναι καμιά 100αριά άνθρωποι (θυμίζω ότι δεν αρκεί μια διεθνής καριέρα, χρειάζεται και ένας τίτλος, μια πρωτιά). Αν μάλιστα σκεφτεί ότι κι αυτοί που επιτυγχάνουν αργά ή γρήγορα θα αποτύχουν, δεν υπάρχει κανείς πραγματικός Έλληνας.
Η τρίτη εκδοχή είναι ο πρόεδρος Πάκης να μην ήξερε τι έλεγε. Να ήθελε απλώς να εκφράσει τον εθνικισμό του και τις απόψεις του για τη φυλετική καθαρότητα και να χαϊδέψει τα αυτιά των εθνικιστών και ρατσιστών συμπολιτών. Κι επειδή ο μόνος τρόπος να κάνει κανείς κάτι τέτοιο είναι με μια ανοησία, είπε την πρώτη ανοησία που του ήρθε στο μυαλό.
Το να λέει ένας πολιτικός ανοησίες από μόνο του δεν είναι πρόβλημα ή για να το πω πιο σωστά είναι σύνηθες. Το να αναπαράγει όμως ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας εθνικιστικορατσιστικές ανοησίες...
σύμφωνα με τις οποίες δεν είναι όλοι οι Έλληνες πραγματικοί και οι πραγματικοί Έλληνες είναι κάτι ξεχωριστό και σπουδαίο, είναι πρόβλημα.
Είναι ήδη εκνευριστικό όταν δημοσιογράφοι λένε ανοησίες για την «ελληνική ψυχή» δεν χρειαζόμαστε και έναν πρόεδρο να τις ξεπερνάει με τις μπούρδες του για πραγματικούς Έλληνες. Και μπράβο μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου