Ο κ. Μάρκου είναι ενδοκρινολόγος, πανεπιστημιακός, βουλευτής, πρόεδρος και αγωνιστής. Τον άκουσα προχθές το μεσημέρι στον ΣΚΑΪ. Είπε ότι καλώς έπραξαν όσοι έκοψαν με κόφτη το λουκέτο στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο, ότι τα «αιώνια παιδιά» πίνουν λίγο παραπάνω εξ ου και τα άδεια μπουκάλια στον χώρο μελέτης και έρευνας στο υπόγειο, ότι η αστυνομία δεν βρήκε μολότοφ και ότι το πανεπιστήμιο ανήκει στην πανεπιστημιακή κοινότητα, τους πανεπιστημιακούς, τους φοιτητές και τους εργαζόμενους.
Οπως οι δρόμοι ανήκουν στους αυτοκινητιστές, οπότε δικαιολογημένα παρκάρουν όπου τους κατέβει και κλείνουν τη ΛΕΑ.
Το πανεπιστήμιο ανήκει στην Ελληνική Δημοκρατία, κοινώς στο Δημόσιο, και κανείς δεν έχει το δικαίωμα να το θεωρεί ιδιοκτησία του, ακόμη κι αν έχει περάσει μια ζωή για να το υπηρετεί.
Ο κ. Μάρκου απλώς αποκάλυψε τον τρόπο με τον οποίον αντιμετωπίζει το Δημόσιο το βαθύ κράτος, το οποίο εκπροσωπεί ο ΣΥΡΙΖΑ. Ομως ας πούμε πως αυτά είναι τα αναμενόμενα. Τα λένε κι άλλοι, και ο Φίλης και ο Τζανακόπουλος και ο ίδιος ο Τσίπρας.
Το εντυπωσιακό με τον ενδοκρινολόγο βουλευτή ήταν το ύφος του. Οποτε οι συνομιλητές του δημοσιογράφοι άνοιγαν το στόμα τους απαιτούσε να μην τον διακόπτουν για να τον ρωτήσουν, τους υπεδείκνυε πώς θα κάνουν τη δουλειά τους, και σε γενικές γραμμές τους έλεγε να μη φυτρώνουν εκεί που δεν τους σπέρνουν, όπως η αστυνομία στο πανεπιστήμιο. Και να τον ακούνε γιατί αυτός ξέρει. Σε γενικές γραμμές σου έδινε την εντύπωση πως πρόκειται για κάποιον άνθρωπο ο οποίος υποφέρει από νευρική υπερένταση. Τόσο που αναρωτήθηκα μήπως, αν και ενδοκρινολόγος, αντιμετωπίζει κάποιο πρόβλημα με τον θυρεοειδή του. Υποθέτω ότι ελέγχει τη λειτουργία του τακτικά πλην όμως επειδή στο παρελθόν έχω υποστεί τις βλαβερές συνέπειες της υπερέκκρισης θυροξίνης αναρωτιέμαι μήπως έχει πέσει θύμα του λειτουργήματός του. Φροντίζει όλους τους άλλους, όμως παραμελεί τον εαυτό του.
Το πρόβλημα δεν είναι ο κ. Μάρκου. Το πρόβλημα είναι...
η παράταξή του και η αντιπολιτευτική της τακτική.
Προσδοκούν την ανάσταση του νεκρού φοιτητικού κινήματος. Και επιδίδονται σε bullying στη δημοκρατία ελπίζοντας ότι θα γίνουν δημοφιλείς στην τάξη.
Ελπίζουν σε εκτεταμένους εορτασμούς με μολότοφ στις πανηγύρεις του Πολυτεχνείου και του Γρηγορόπουλου. Για να μιλήσουν για αυταρχισμό, ακροδεξιό κράτος. Αν η οργανωμένη πολιτεία σταθεί στο ύψος της και το bullying περιοριστεί στις γνωστές φυλές των ειδικών θα συνεδριάζουν ώς τα Χριστούγεννα για να βρουν τη νέα τους τακτική.
Δύσκολα πράγματα. Η αναζήτηση απαιτεί κόπο και φαντασία.
Η δε φαντασία απαιτεί κρίση της πραγματικότητας. Κυρίως δε θεραπεία των νευρικών διαταραχών. Ο κ. Μάρκου, ως ενδοκρινολόγος, το ξέρει καλύτερα από μένα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου