Αυτό δεν το είπα εγώ. Το έγραψε ο Ουμπέρτο Έκο. Αυτός μίλησε για τον φονταμενταλισμό ανθρώπων που, στο όνομα της υπεράσπισης ομάδων που υφίστανται κοινωνικές διακρίσεις, μετατράπηκαν σε μουλάδες οι οποίοι προσπαθούν να ελέγξουν τον λόγο συνανθρώπων τους.
Έχουν συντάξει έναν κώδικα συμπεριφοράς, με έννοιες που επιδέχονται πολλές ερμηνείες και όποιος παραβεί την δική τους ερμηνεία, υφίσταται κάθε μορφής δίωξη. Μέχρι και ποινική.
Το τραγικό και συγχρόνως επικίνδυνο με τον φονταμενταλισμό του πολιτικά ορθού είναι, πως οι μουλάδες του είναι άτομα που διαμορφώνουν την κοινή γνώμη και έτσι επιβάλλουν με ευκολία και με ελάχιστη αντίσταση, τις νόρμες τους. Παρακολουθούν αυτά που γράφονται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και «συλλαμβάνουν» όσους ο λόγος τους βρίσκεται εκτός του πλαισίου που αυτοί έχουν θέσει.
Έτσι, αν κάποιος χρησιμοποιήσει μια έκφραση που βρίσκεται στο index των μουλάδων, μπορεί να γνωρίσει, πέραν όλων των άλλων, και την ποινική δίωξη.
Δηλαδή, αν κάποιος αποκαλέσει τους Ρομά, «γύφτους», όπως δηλαδή αποκαλούνται σε δεκάδες χώρες, κινδυνεύει να βρεθεί στον εισαγγελέα.
Η πολιτική κορεκτίλα, όπως αποκαλούμε περιπαικτικά, την πολιτική ορθότητα, έχει καταστεί ένα πολύτιμο εργαλείο και σε όσους προσπαθούν να αναθεωρήσουν την Ιστορία μας και να αποδομήσουν μύθους με τους οποίους διαπαιδαγωγήθηκαν γενιές Ελλήνων.
Έτσι, είναι πολιτικά ορθό να αποδειχθεί πως δεν υπήρξε κρυφό σχολειό. Ή πως ο Π.Π.Γερμανός δεν ύψωσε το λάβαρο της Επανάστασης την 25η Μαρτίου 1821. Ή, ακόμα πως δεν υπήρξε Ζάλογγο.
Ο πολιτικορθακισμός δεν ανέχεται εθνικούς μύθους, καθώς η έννοια του έθνους είναι «ύποπτη», σύμφωνα με την λογική τους, για την καλλιέργεια του εθνικισμού και των διακρίσεων που αυτός επιφέρει.
Συνεπώς, οι μύθοι που αποτέλεσαν και αποτελούν την συγκολλητική ουσία του έθνους, οφείλουν να κατεδαφιστούν.
Η πολιτική ορθότητα έχει καταντήσει ένα εργαλείο που προσπαθεί να ελέγξει και να στρέψει την σκέψη και τον λόγο, προς μια συγκεκριμένη κατεύθυνση, αυστηρώς καθορισμένη. Όποιος έχει δημόσιο λόγο, εξαιτίας της «αυθεντικότητας» που έχει αποκτήσει η πολιτική ορθότητα, πολλές φορές υφίσταται τον ευτελισμό της αυτολογοκρισίας. Φοβάται τόσο τους μουλάδες που, πέραν όλων των άλλων, θα τον καταγράψουν στην λίστα των ρατσιστών και των ομοφοβικών. Κάτι που θα λαβώσει την δημόσια εικόνα του παθόντος.
Αυτή ακριβώς είναι η τρομοκρατία του πολιτικορθακισμού. Ο φόβος που προκαλεί μήπως-- με την σημαντική ισχύ που διαθέτει στην διαμόρφωση της κοινής γνώμης—εγγράψει κάποιον στην λίστα των ρατσιστών, των ξενοφοβικών, των εθνικιστών.
Αφορμή γι΄αυτές τις σκέψεις μου έδωσε η μήνυση που υπέβαλε ο κ. Δημητράς κατά του πατέρα Αντωνίου της «Κιβωτού του κόσμου» επειδή έκανε την διαπίστωση πως « οι περισσότεροι μετανάστες είναι ενήλικοι και άγαμοι άνδρες, με σημαντικές πολιτισμικές διαφορές» και γι΄αυτόν τον λόγο αποτελούν κίνδυνο για τα ανήλικα παιδιά που φιλοξενούνται στις δομές. Επίσης ο πατήρ-Αντώνιος έκανε την οφθαλμοφανή διαπίστωση πως κάποιοι μετανάστες δεν σέβονται τις γειτονικές ιδιοκτησίες και προβαίνουν σε κλοπές.
Σε αυτές τις διαπιστώσεις, που κάνει ο πολίτης κάθε μέρα, ο κ. Δημητράς βρήκε στοιχεία «ισλαμοφοβισμού» και «ξενοφοβισμού» και γι΄αυτόν τον λόγο υπέβαλε την μήνυση.
Τελικά, φαίνεται πως...
Η πολιτική κορεκτίλα, όπως αποκαλούμε περιπαικτικά, την πολιτική ορθότητα, έχει καταστεί ένα πολύτιμο εργαλείο και σε όσους προσπαθούν να αναθεωρήσουν την Ιστορία μας και να αποδομήσουν μύθους με τους οποίους διαπαιδαγωγήθηκαν γενιές Ελλήνων.
Έτσι, είναι πολιτικά ορθό να αποδειχθεί πως δεν υπήρξε κρυφό σχολειό. Ή πως ο Π.Π.Γερμανός δεν ύψωσε το λάβαρο της Επανάστασης την 25η Μαρτίου 1821. Ή, ακόμα πως δεν υπήρξε Ζάλογγο.
Ο πολιτικορθακισμός δεν ανέχεται εθνικούς μύθους, καθώς η έννοια του έθνους είναι «ύποπτη», σύμφωνα με την λογική τους, για την καλλιέργεια του εθνικισμού και των διακρίσεων που αυτός επιφέρει.
Συνεπώς, οι μύθοι που αποτέλεσαν και αποτελούν την συγκολλητική ουσία του έθνους, οφείλουν να κατεδαφιστούν.
Η πολιτική ορθότητα έχει καταντήσει ένα εργαλείο που προσπαθεί να ελέγξει και να στρέψει την σκέψη και τον λόγο, προς μια συγκεκριμένη κατεύθυνση, αυστηρώς καθορισμένη. Όποιος έχει δημόσιο λόγο, εξαιτίας της «αυθεντικότητας» που έχει αποκτήσει η πολιτική ορθότητα, πολλές φορές υφίσταται τον ευτελισμό της αυτολογοκρισίας. Φοβάται τόσο τους μουλάδες που, πέραν όλων των άλλων, θα τον καταγράψουν στην λίστα των ρατσιστών και των ομοφοβικών. Κάτι που θα λαβώσει την δημόσια εικόνα του παθόντος.
Αυτή ακριβώς είναι η τρομοκρατία του πολιτικορθακισμού. Ο φόβος που προκαλεί μήπως-- με την σημαντική ισχύ που διαθέτει στην διαμόρφωση της κοινής γνώμης—εγγράψει κάποιον στην λίστα των ρατσιστών, των ξενοφοβικών, των εθνικιστών.
Αφορμή γι΄αυτές τις σκέψεις μου έδωσε η μήνυση που υπέβαλε ο κ. Δημητράς κατά του πατέρα Αντωνίου της «Κιβωτού του κόσμου» επειδή έκανε την διαπίστωση πως « οι περισσότεροι μετανάστες είναι ενήλικοι και άγαμοι άνδρες, με σημαντικές πολιτισμικές διαφορές» και γι΄αυτόν τον λόγο αποτελούν κίνδυνο για τα ανήλικα παιδιά που φιλοξενούνται στις δομές. Επίσης ο πατήρ-Αντώνιος έκανε την οφθαλμοφανή διαπίστωση πως κάποιοι μετανάστες δεν σέβονται τις γειτονικές ιδιοκτησίες και προβαίνουν σε κλοπές.
Σε αυτές τις διαπιστώσεις, που κάνει ο πολίτης κάθε μέρα, ο κ. Δημητράς βρήκε στοιχεία «ισλαμοφοβισμού» και «ξενοφοβισμού» και γι΄αυτόν τον λόγο υπέβαλε την μήνυση.
Τελικά, φαίνεται πως...
ο φονταμενταλισμός του πολιτικά ορθού ελάχιστα απέχει από τον παραλογισμό της ανοησίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου