ΔΙΕΘΝΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗ και ΚΟΙΝΩΝΙΑ: Οι μαχήτριες του facebook, και οι άλλες, οι κανονικές…

Της Κατερίνας Γκαράνη

Μαχήτριες γυναίκες του facebook, που βλέπετε τις Κούρδισες και φαντασιώνεστε ότι είστε τέτοιες επειδή εκφράζετε την αλληλεγγύη σας σε αυτές.
 

Να σας πληροφορήσω καταρχάς ότι οι στρατιώτες Κούρδισες έχουν αξύριστη την μασχάλη και τα πόδια διότι όπως καταλαβαίνετε δεν γίνεται να κάνουν beaute στο χαράκωμα ή στο βουνό.

Για φρύδια, μουστάκι, παρειές και σαγόνι δεν το συζητώ.
 

Όπως επίσης μπορεί να μην προλάβουν να αλλάξουν σερβιέτα για μια ολόκληρη ημέρα διότι έχουν μέλημα να κοιτάνε μέσα από το στόχαστρο και όχι αν τρέχει το αίμα στα μπατζάκια τους…

Κάλτσες μπορεί να αλλάζουν κάθε ημέρα, αλλά μπορεί και όχι.
 

'Αρβυλο και πατούσα δηλαδή έχουν γίνει ένα αν αποκλειστούν για καμία εβδομάδα σε καμιά σπηλιά αποφεύγοντας διμοιρία Τούρκων λοκατζήδων. Μπορεί να πλένονται τοπικά με παγούρι και αυτό όχι πάντα διότι το νεράκι στον πόλεμο όταν το κουβαλάς είναι πολύτιμο.
 

Δεν πας δηλαδή στο απέναντι μίνι μάρκετ να αγοράσεις ένα μπουκαλάκι γιατί γκάνιαξες στην δίψα.
 

Αν επίσης είναι ακροβολόστριες σημαίνει ότι πρέπει να είναι ακούνητες μπορεί και για ημέρες. Αυτό σημαίνει ότι κατουράνε και χέζουν στο σημείο που βρίσκονται για να μην χάσουν οπτικά ούτε ένα δευτερόλεπτο το σημείο που ελέγχουν για να χτυπήσουν τον εχθρό, όταν τον δουν, στο δόξα πατρί.
 
Αν δεν τον πετύχουν με την πρώτη, τότε έχουν δηλώσει την θέση τους που σημαίνει, θάνατος!
 

Όσο για τα μαλλιά τους που τόσο θαυμάζετε μπορεί να είναι άλουστα και μισό χρόνο. Είπαμε το νερό πολύτιμο και μαλακτική κρέμα μαλλιών στον πόλεμο δεν κουβαλάμε. Έτσι η πλεξούδα είναι ο τρόπος που το μαλλί δεν μπλέκεται, μπορεί να λυθεί και με τα δάκτυλα να χτενιστεί για να ξαναπλεχτεί. Και αυτό σε ένα λεπτό γιατί ποτέ δεν ξέρεις από πού θα σου σκάσει ο όλμος.
 

Αυτά είναι τα ελάχιστα γιατί υπάρχουν και πιο σημαντικά.
 

Αν ωστόσο θέλετε πραγματικά να δείξουμε την αλληλεγγύη σε αυτές τις γυναίκες ας μαζευτούμε όλες μας εδώ οι "επαναστάτριες", ετοιμάζουμε σάκο εκστρατείας, μπαίνουμε σε βάρκες, φτάνουμε Συρία, το κόβουμε με τα πόδια μέχρι τα σύνορα και πολεμάμε στο πλάι τους.
 

Νυχοκόπτη μόνο να πάρετε μαζί από τα σύνεργα ομορφιάς γιατί τα νύχια των χεριών εύκολα σπάνε ή τα τρώμε κιόλας για να μην ενοχλούν τόσο στο καθάρισμα του όπλου όσο και στο γέμισμα του αυτόματου, αλλά των ποδιών πρέπει να κόβονται.
 

Εκτός αν από την πολύ γιόγκα έχετε εξασκηθεί τόσο που να τρώτε και τα νύχια των ποδιών.
 

Αν μεγαλώσει το νύχι τόσο που να σε χτυπάει το άρβυλο και έχεις να κάνεις σπριντ σε κατήφορο "μαχαίρι" με κροκάλα και από πίσω να "ρίχνει" ο εχθρός καλύτερα να παραδοθείς και να σου τα βγάλουν στα ζωντανά.
 

Επίσης πρέπει να είσαι έτοιμη να αυτοκτονήσεις διότι αν συλληφθείς τότε ως γυναίκα θα τραβήξεις χίλιες φορές χειρότερα βασανιστήρια από απ' ότι ένας άντρας μέχρι εννοείται να σε σκοτώσουν.
 

Είναι σκληρός ο πόλεμος, γυναίκες της ειρήνης.
 

Γι' αυτό οι γυναίκες του πολέμου...

 είναι αυτές που είναι και όχι σαν εμάς.  

Την αλληλεγγύη τους, λοιπόν, αυτές τις δείχνουν σε μας.
 

Για κοιτάξτε μας! Για κλάματα είμαστε, πραγματικά…