Του ΑΛΕΞΗ ΠΑΠΑΧΕΛΑ
Το προσφυγικό/μεταναστευτικό πρόβλημα είναι τεράστιο και ίσως να μην έχει λύση.
Ενδεχομένως επίσης να ήταν ένα από τα λίγα ζητήματα που πραγματικά υποτιμήθηκε από τη σημερινή κυβέρνηση πριν έλθει στην εξουσία.
Οι αφίξεις από την Τουρκία δεν θα σταματήσουν. Για κάθε ομάδα που θα μεταφέρεται στην ενδοχώρα, θα φτάνει άλλη μία ομάδα στα νησιά. Οι έως τώρα, παρασκηνιακές και μη, διαπραγματεύσεις με την Αγκυρα δεν καταλήγουν πουθενά. Ή, μάλλον, έχει αρχίσει να γίνεται σαφές ότι ο Ερντογάν δεν ενδιαφέρεται να διαπραγματευθεί αυτό το θέμα διμερώς. Ούτε με την Ελλάδα ούτε με την Ευρώπη.
Οι πολιτικοί κίνδυνοι είναι μεγάλοι.
Στα νησιά δημιουργείται ένα εκρηκτικό κλίμα.
Στην υπόλοιπη χώρα οι αντιδράσεις –και στους κόλπους της Ν.Δ.– κλιμακώνονται για την ίδρυση των χώρων φιλοξενίας.
Η ελληνική κοινωνία επέδειξε μια απίστευτη ωριμότητα στην πρώτη φάση του φαινομένου, η οποία όμως δείχνει να εξαντλείται και πιθανότατα θα εξανεμισθεί όσο οι αριθμοί θα ανεβαίνουν.
Οι Ευρωπαίοι δεν θέλουν να φτάσει το πρόβλημα στην αυλή τους. Γι’ αυτό προσφέρουν ένα πολύ καλά ετοιμασμένο, και ίσως ακριβοπληρωμένο, πλαίσιο για τη φιλοξενία των προσφύγων/μεταναστών σε όλη την Ελλάδα. Εως εκεί. Ο Frontex δεν μπορεί να κάνει πολλά, εκτός από το να παρατηρεί και να συλλέγει στοιχεία. Και, βεβαίως, η Τουρκία ούτε κατά διάνοιαν δέχεται να περιπολεί ο οργανισμός αυτός εντός των δικών της χωρικών υδάτων.
Αν οι ροές συνεχισθούν αμείωτες, η κυβέρνηση θα βρεθεί μπροστά σε ένα μείζον και δυσεπίλυτο δίλημμα.
Αν δεν αντιδράσει με κάποιον απτό τρόπο και δεν δείξει ότι έχει βρει τρόπο να αναχαιτίσει τις ροές και να φυλάξει τα θαλάσσια σύνορά μας, το πολιτικό κόστος θα αυξάνεται μήνα μήνα.
Αν πάλι υιοθετήσει ένα «ημι-αυστραλιανό» μοντέλο, με πιο επιθετική χρήση του Λιμενικού και ίσως του Πολεμικού Ναυτικού, κινδυνεύει να κατηγορηθεί εντός και εκτός Ελλάδος ότι ακολουθεί την πολιτική Σαλβίνι ή Ορμπαν. Θα επιδειχθεί κλασική ευρωπαϊκή υποκρισία επί του θέματος, του τύπου «δεν μας νοιάζει ακριβώς τι κάνετε στη θάλασσά σας... αλλά αν τύχει κάποιο σοβαρό ναυάγιο, θα είμαστε σφόδρα επικριτικοί».
Πέραν τούτου, όμως, το ελληνικό κράτος δεν έχει την απαιτούμενη κουλτούρα και τις δυνατότητες για να εμπλακεί σε ένα τόσο δύσκολο εγχείρημα.
Η εξέλιξη της κρίσης θα μας αναγκάσει –ως χώρα– ...
να πάρουμε δυσάρεστες αποφάσεις, είτε προς τη μία είτε προς την άλλη πλευρά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου