Του ΚΩΣΤΑ ΓΙΑΝΝΑΚΙΔΗ
Ο Αλέξης Τσίπρας θέλει να ανοίξει το κόμμα. Για να γίνει αυτό, προτάσσει την ηλεκτρονική εγγραφή μελών στον ΣΥΡΙΖΑ. Αναμενόμενο. Για λόγους πολιτικής λογικής, αλλά και προσωπικής σκοπιμότητας. Ο Πάνος Σκουρλέτης και το βαθύ κόμμα δεν ενθουσιάστηκαν. Και αυτοί έχουν τους λόγους τους.
Ο Τσίπρας υποστηρίζει ότι όταν έχεις πάρει 1,8 εκατ. ψήφους, οφείλεις να αποτυπώσεις το μέγεθος στα μητρώα του κόμματος. Επίσης είναι λογικό να σκέφτεται ότι τη συγκεκριμένη στιγμή, η πλειοψηφία των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ, ακόμα και αν δεν πίνει νερό στο όνομά του, δεν μπορεί να διακρίνει ερείσματα αμφισβήτησης της ηγεσίας στο πρόσωπο άλλου στελέχους.
Οι άνθρωποι ψήφισαν πρωτίστως Τσίπρα. Ο Τσίπρας το ξέρει. Και αν ο ΣΥΡΙΖΑ πάει σε ανάδειξη προέδρου από τη βάση, όσο πιο μεγάλο είναι το εκλογικό σώμα, τόσο πιο εύκολα γίνονται τα πράγματα για τον Τσίπρα.
Στην απέναντι πλευρά αντιδρούσαν στην ηλεκτρονική εγγραφή μελών. Κατανοητός ο προβληματισμός τους. Θα είναι σαν να χάνουν το κόμμα μέσα από τα χέρια τους.
Ο Αλέξης Τσίπρας θέλει να ανοίξει το κόμμα. Για να γίνει αυτό, προτάσσει την ηλεκτρονική εγγραφή μελών στον ΣΥΡΙΖΑ. Αναμενόμενο. Για λόγους πολιτικής λογικής, αλλά και προσωπικής σκοπιμότητας. Ο Πάνος Σκουρλέτης και το βαθύ κόμμα δεν ενθουσιάστηκαν. Και αυτοί έχουν τους λόγους τους.
Ο Τσίπρας υποστηρίζει ότι όταν έχεις πάρει 1,8 εκατ. ψήφους, οφείλεις να αποτυπώσεις το μέγεθος στα μητρώα του κόμματος. Επίσης είναι λογικό να σκέφτεται ότι τη συγκεκριμένη στιγμή, η πλειοψηφία των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ, ακόμα και αν δεν πίνει νερό στο όνομά του, δεν μπορεί να διακρίνει ερείσματα αμφισβήτησης της ηγεσίας στο πρόσωπο άλλου στελέχους.
Οι άνθρωποι ψήφισαν πρωτίστως Τσίπρα. Ο Τσίπρας το ξέρει. Και αν ο ΣΥΡΙΖΑ πάει σε ανάδειξη προέδρου από τη βάση, όσο πιο μεγάλο είναι το εκλογικό σώμα, τόσο πιο εύκολα γίνονται τα πράγματα για τον Τσίπρα.
Στην απέναντι πλευρά αντιδρούσαν στην ηλεκτρονική εγγραφή μελών. Κατανοητός ο προβληματισμός τους. Θα είναι σαν να χάνουν το κόμμα μέσα από τα χέρια τους.
Σήμερα η εγγραφή μελών στον ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να γίνεται με την εμφάνιση του ενδιαφερομένου στις τοπικές οργανώσεις. Εκεί η αίτηση αξιολογείται, ο υποψήφιος μετριέται, ενδεχομένως υφίσταται και ένα αριστερό backround check και η πόρτα ανοίγει μόνο αν αυτός που τη χτυπάει είναι πολιτικός κλώνος εκείνων που βρίσκονται μέσα.
Κάπως έτσι, δια της επίκλησης των κομματικών και ιδεολογικών «αρχών», αυτοί που κρατούν τη σφραγίδα και το web banking, ελέγχουν τις τάσεις στο εσωτερικό του οργανισμού, μην επιτρέποντας να εκδηλωθούν αντίρροπες δυνάμεις.
Κάπως έτσι, δια της επίκλησης των κομματικών και ιδεολογικών «αρχών», αυτοί που κρατούν τη σφραγίδα και το web banking, ελέγχουν τις τάσεις στο εσωτερικό του οργανισμού, μην επιτρέποντας να εκδηλωθούν αντίρροπες δυνάμεις.
Η καμπάνια για την εγγραφή μελών θα αρχίσει την επόμενη Κυριακή. Αυτό που δεν ξέρουμε ακόμα είναι αν θα είναι απαραίτητο για το νέο μέλος να περάσει από την τοπική επιτροπή, αλλιώς θα ακυρώνεται η αίτηση του.
Το λογικό και το πιθανότερο είναι οι οργανώσεις να μη χορηγούν έγκριση, αλλά απλώς να δίνουν επιβεβαίωση. Τέλος πάντων, είναι μία αντιπαράθεση, για να μην πω σύγκρουση, που θα έχει και συνέχεια. Αν μη τι άλλο, όλα τα κόμματα εξουσίας έχουν μέσα τους τριβές τάσεων και συμφερόντων.
Στη ΝΔ, ας πούμε, οι τάσεις είναι προσωποπαγείς, στον ΣΥΡΙΖΑ έχουν διαφορετική υφή. Και στην ουσία, το πρόβλημα με τον ΣΥΡΙΖΑ δεν βρίσκεται εκεί, αλλά σε αυτά που λέει προς το ακροατήριό του. Διότι το ζητούμενο στην πολιτική δεν είναι να εγγράψεις μέλη, αλλά να κερδίσεις ψηφοφόρους. Τα μέλη είναι οι σίγουροι. Οι υπόλοιποι, όμως, κρίνουν εκλογές.
Διαβάζοντας, λοιπόν, την Πολιτική Διακήρυξη του ΣΥΡΙΖΑ, διαπιστώνουμε ότι η ματιά παραμένει προσηλωμένη στην ασφάλεια του παρελθόντος, αρνούμενη να γυρίσει αποφασιστικά προς το μέλλον ή το ενδιαφέρον παρόν. Το κείμενο έχει μέσα ΕΑΜ, 114, Πολυτεχνείο, Εθνική Αντίσταση, Ανδρέα και «Αλλαγή», κινήματα κατά της λιτότητας (λες και δεν εφάρμοσαν ποτέ μνημόνιο), τον φόβο της Ακροδεξιάς (λες και δεν συγκυβέρνησαν με τους ΑΝΕΛ) και μερικά για γερασμένο κόσμο και ύστερο καπιταλισμό.
«Το αίτημα του σοσιαλισμού δεν περιγράφει ούτε μία ουτοπία, ούτε ένα καθεστώς. Αποτελεί μία απελευθερωτική διαδικασία». Εντάξει. Να θυμηθούμε τα παλιά. Όμως μιλάμε για πολιτική, όχι για εκπομπή του Σπύρου Παπαδόπουλου.
Θα μου πείτε ότι πρόκειται για Πολιτική Διακήρυξη, για κράχτη προς νέα μέλη.
Το λογικό και το πιθανότερο είναι οι οργανώσεις να μη χορηγούν έγκριση, αλλά απλώς να δίνουν επιβεβαίωση. Τέλος πάντων, είναι μία αντιπαράθεση, για να μην πω σύγκρουση, που θα έχει και συνέχεια. Αν μη τι άλλο, όλα τα κόμματα εξουσίας έχουν μέσα τους τριβές τάσεων και συμφερόντων.
Στη ΝΔ, ας πούμε, οι τάσεις είναι προσωποπαγείς, στον ΣΥΡΙΖΑ έχουν διαφορετική υφή. Και στην ουσία, το πρόβλημα με τον ΣΥΡΙΖΑ δεν βρίσκεται εκεί, αλλά σε αυτά που λέει προς το ακροατήριό του. Διότι το ζητούμενο στην πολιτική δεν είναι να εγγράψεις μέλη, αλλά να κερδίσεις ψηφοφόρους. Τα μέλη είναι οι σίγουροι. Οι υπόλοιποι, όμως, κρίνουν εκλογές.
Διαβάζοντας, λοιπόν, την Πολιτική Διακήρυξη του ΣΥΡΙΖΑ, διαπιστώνουμε ότι η ματιά παραμένει προσηλωμένη στην ασφάλεια του παρελθόντος, αρνούμενη να γυρίσει αποφασιστικά προς το μέλλον ή το ενδιαφέρον παρόν. Το κείμενο έχει μέσα ΕΑΜ, 114, Πολυτεχνείο, Εθνική Αντίσταση, Ανδρέα και «Αλλαγή», κινήματα κατά της λιτότητας (λες και δεν εφάρμοσαν ποτέ μνημόνιο), τον φόβο της Ακροδεξιάς (λες και δεν συγκυβέρνησαν με τους ΑΝΕΛ) και μερικά για γερασμένο κόσμο και ύστερο καπιταλισμό.
«Το αίτημα του σοσιαλισμού δεν περιγράφει ούτε μία ουτοπία, ούτε ένα καθεστώς. Αποτελεί μία απελευθερωτική διαδικασία». Εντάξει. Να θυμηθούμε τα παλιά. Όμως μιλάμε για πολιτική, όχι για εκπομπή του Σπύρου Παπαδόπουλου.
Θα μου πείτε ότι πρόκειται για Πολιτική Διακήρυξη, για κράχτη προς νέα μέλη.
Μα το πρόβλημα...
και η ανάγκη του ΣΥΡΙΖΑ εκεί βρίσκονται. Στη διεύρυνση του ακροατηρίου.
Με αυτή τη διαλεκτική, με εκφράσεις, σύμβολα και σκέψεις που παραπέμπουν σε άλλο αιώνα, δεν δημιουργείς προοδευτικό πόλο.
Ο ΣΥΡΙΖΑ επιμένει να μαγειρεύει με υλικά του παρελθόντος, ενώ έχει όλο τον χρόνο μπροστά του για να προετοιμάσει και να αρθρώσει έναν σύγχρονο, σοσιαλδημοκρατικό λόγο με ρεαλιστική πρόταση εξουσίας. Και έτσι δείχνει πιο γερασμένος και από τον καπιταλισμό που καταγγέλλει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου