Οταν η διοίκηση της «Αττικό Μετρό» ανακοίνωσε τη μετονομασία δύο σταθμών, από «Ευαγγελισμός» σε «Παύλος Μπακογιάννης» και από «Αγιος Δημήτριος» σε «Αλέκος Παναγούλης», ξέσπασε σάλος. Για την ακρίβεια, ξέσπασε σάλος για τον πρώτο και δεν ακούσαμε τίποτε για τον δεύτερο. Γράφτηκαν πολλά για την ιστορία της πόλης και τα ονόματά της, ενώ διατυπώθηκαν σαρκαστικά μέχρι και χυδαία σχόλια.
Προχθές, ο επικεφαλής της «Ανοιχτής Πόλης» (παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ στο Δημοτικό Συμβούλιο Αθηνών) κ. Νάσος Ηλιόπουλος πρότεινε να μετονομαστεί η «οδός Γλάδστωνος» σε «οδό Ζακ Κωστόπουλου». Ηταν ημέρα Τετάρτη...
Στην παραπάνω αναλογία δεν παραβλέπουμε τις διαφορές.
Στην παραπάνω αναλογία δεν παραβλέπουμε τις διαφορές.
Στην πρώτη περίπτωση, είχαμε απόφαση που ανακοινώθηκε και η δεύτερη παραμένει πρόταση.
Ο ένας είναι κοτζάμ σταθμός που εξυπηρετεί χιλιάδες ανθρώπους, και ο άλλος ένας ταπεινός –πλην όμως πολυσύχναστος– δρόμος του κέντρου, όπου φονεύθηκε ένας ξεχωριστός άνθρωπος.
Στην πρώτη περίπτωση, η ονομασία του σταθμού προήλθε από ένα μεγάλο νοσοκομείο και στη δεύτερη υπάρχει το όνομα ενός μεγάλου Βρετανού φιλελεύθερου, επί της πρωθυπουργίας του οποίου παραχωρήθηκαν τα Ιόνια Νησιά στην Ελλάδα.
Ο Παύλος Μπακογιάννης δολοφονήθηκε για τη δημοκρατία και την εθνική συμφιλίωση, πράγματα που θεωρούνται πλέον δεδομένα στην Ελλάδα, ο Ζακ Κωστόπουλος συνέδεσε το όνομά του με τους αγώνες για τα δικαιώματα των ΛΟΑΤΚΙ, κάτι που είναι ακόμη ζητούμενο.
Από τη μια, έχουμε κυβέρνηση, ή έστω ένα παρακλάδι της, και, από την άλλη, αντιπολίτευση, ή έστω έναν αυτοδιοικητικό της βραχίονα.
Είναι όμως μόνον αυτά τα στοιχεία που εξηγούν τη διαφορετική αντιμετώπιση των δύο μετονομασιών ή υπάρχει κάτι βαθύτερο, ήτοι κάποια απομεινάρια της παλιάς φιλολογίας περί «αθώων θυμάτων» κι εκείνων που «έλα μωρέ, κάτι θα έκαναν για να τους σκοτώσει η “17 Νοέμβρη”»;
Δεν θα ισοπεδώσουμε. Στη μετονομασία του σταθμού «Ευαγγελισμός» αντιτάχθηκαν σοβαροί άνθρωποι, υπεράνω τέτοιων υποψιών. Επεσήμαναν την ιστορική συνέχεια της πόλης και την ανάγκη να ακολουθούν οι σταθμοί του μετρό τη γεωγραφία της. Δίκιο είχαν, απλώς δεν λέει να φύγει από το μυαλό μου η κατηγοριοποίηση του σκοτεινού Σεργκέι Νετσάγεφ· «θεωρητικό της επανάστασης» τον βάφτισε η κυρίαρχη ιδεολογία της χώρας. Στη διάσημη μπροσούρα του «Η κατήχηση του επαναστάτη» έκανε έναν κατάλογο για το ποιους πρέπει να σφάξουν όταν έρθει η ώρα. Στην τέταρτη κατηγορία είναι...
Είναι όμως μόνον αυτά τα στοιχεία που εξηγούν τη διαφορετική αντιμετώπιση των δύο μετονομασιών ή υπάρχει κάτι βαθύτερο, ήτοι κάποια απομεινάρια της παλιάς φιλολογίας περί «αθώων θυμάτων» κι εκείνων που «έλα μωρέ, κάτι θα έκαναν για να τους σκοτώσει η “17 Νοέμβρη”»;
Δεν θα ισοπεδώσουμε. Στη μετονομασία του σταθμού «Ευαγγελισμός» αντιτάχθηκαν σοβαροί άνθρωποι, υπεράνω τέτοιων υποψιών. Επεσήμαναν την ιστορική συνέχεια της πόλης και την ανάγκη να ακολουθούν οι σταθμοί του μετρό τη γεωγραφία της. Δίκιο είχαν, απλώς δεν λέει να φύγει από το μυαλό μου η κατηγοριοποίηση του σκοτεινού Σεργκέι Νετσάγεφ· «θεωρητικό της επανάστασης» τον βάφτισε η κυρίαρχη ιδεολογία της χώρας. Στη διάσημη μπροσούρα του «Η κατήχηση του επαναστάτη» έκανε έναν κατάλογο για το ποιους πρέπει να σφάξουν όταν έρθει η ώρα. Στην τέταρτη κατηγορία είναι...
οι «φιλελεύθεροι διαφόρων αποχρώσεων. Με αυτούς μπορούμε να συνωμοτήσουμε σύμφωνα με τα δικά τους προγράμματα, ισχυριζόμενοι ότι τους ακολουθούμε τυφλά, ενώ στην πραγματικότητα θα αποκτούμε τον έλεγχο πάνω τους (...) έτσι ώστε να εμπλακούν ανεπιστρεπτί και να μπορέσουν να χρησιμοποιηθούν για την πρόκληση αταξίας στο κράτος».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου