Γράφει η Ελένη Κριτσιδήμα.
Η νέα γενιά αδιαφορεί για την πολιτική. Μάλιστα, τη θεωρεί υπεύθυνη για την υπάρχουσα κατάσταση. Και ΝΑΙ υπάρχει ένα ψήγμα αλήθειας, σε αυτό, αλλά δεν είναι όλη η αλήθεια.
Το πρόβλημα είναι πολυσύνθετο. Η πολιτική ναι, μεν, διαμορφώνει την κοινωνία αλλά κυρίως διαμορφώνεται από αυτήν, όπως ακριβώς και η οικονομία.
Οι σημερινοί νέοι διακατέχονται από: πτώση των αξιών, κατάρρευση των ιδεολογιών, αμφισβήτηση των προτύπων, υποχώρηση της συλλογικής δράσης προς όφελος του ατομισμού ( σύμφωνα με έρευνα της ΔΙΑΝΕΟΣΙΣ), έλλειψη προτύπων που έχουν υποκατασταθεί από εφήμερους tv stars.
Μια μερίδα επιδιώκει το βόλεμα με πλάγιους τρόπους και εφήμερο κέρδος (επιλογή συμβάσεων εργασίας ορισμένου χρόνου με το δημόσιο αντί μόνιμης στον ιδιωτικό τομέα, διαδικτυακός τζόγος, τυχερά παιχνίδια). Αρκεί να συνομιλήσεις με ανθρώπους από 18 μέχρι 30 ετών για να αντιληφθείς πως το όραμα αυτής της γενιάς έχει διαβρωθεί από την αναξιοπιστία, το ψέμα, την υποκρισία, τη διγλωσσία.
Οι νέοι έκδηλα απορρίπτουν: τα παλιά πρότυπα, τα μοντέλα πολιτικής του χθες. Αρνούνται τις απλουστευμένες λογικές και της οποιασδήποτε φύσεως εξηγήσεις. Δεν θέλουν να καταλάβουν τι συμβαίνει και πού βρίσκεται το αυγό του φιδιού. Στερούνται προβληματισμού. Έχουν άλλα ενδιαφέροντα σήμερα: στρέφονται στον αθλητισμό, στις πολιτισμικές και οικολογικές ανησυχίες, στις νέες τεχνολογίες, τα γκάτζετς.
Σύμφωνα με τα συμπεράσματα μιας κοινωνιολογικής έρευνας από τον Λέκτορα του Πανεπιστημίου Κρήτης κ. Α. Αστρινάκη, υπάρχει μια τάση των νέων σήμερα να συγκροτούν ομάδες, με μικρούς πυρήνες που λειτουργούν ως υποκατάστατα της οικογένειας και του σχολείου. Οι ομάδες αυτές εκφράζονται κυρίως με μουσικά ρεύματα, ασκούν συμβολική κριτική στην κυρίαρχη κουλτούρα, στις κοινωνικές σχέσεις, στην πολιτική, χωρίς όμως να εκφράζουν συγκεκριμένες πολιτικές προτάσεις, ή να δίνουν λύσεις.
Υπάρχουν διάφορα αίτια: η πληροφορική, η παγκοσμιοποίηση της οικονομίας, η κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού, η άμβλυνση των ιδεολογικών αντιθέσεων, η χαλάρωση των οικογενειακών δεσμών, η γενικότερη ευημερία, η κυριαρχία των Μ.Μ.Ε., η επέλαση της διαφήμισης, η Τρίτη Βιομηχανική επανάσταση (δηλαδή, το διαδίκτυο) . Επίσης, η διατήρηση των ίδιων κατεστημένων δομών και προσώπων για μακρά χρονικά διαστήματα, έχει οδηγήσει σε εκφυλιστικές και παρακμιακές καταστάσεις.
Μέσα σ' αυτό το κλίμα, αναδεικνύεται πιο έντονα αυτό που ο Πλάτων είχε αποκαλέσει "ψυχολογική αντίθεση των γενεών".
Οι νέοι απομακρύνονται από τα κοινά, αποστασιοποιούνται από τα πολιτικά γεγονότα. Εν τούτοις, αν θέλω να είμαι δίκαιη, πρέπει να επισημάνω πως οι προηγούμενες γενιές ήταν βαθύτατα προβληματισμένες καθώς είχαν βιώσει και περάσει μέσα από πολιτικές αναταράξεις (β’ παγκόσμιος, εμφύλιος, δικτατορίες). Ωστόσο, γεννάται ο προβληματισμός για το μέλλον όχι μόνο της πολιτικής αλλά και της χώρας. Αν οι νέοι δεν προβληματίζονται για τις πολιτικοκοινωνικές και οικονομικές εξελίξεις, αν δεν συμμετέχουν, τότε το μέλλον προδιαγράφεται πεντακάθαρα. Η Ελλάδα θα οδηγηθεί στο χάος της ακυβερνησίας.
Ο Αριστοτέλης έχει επισημάνει ότι ο άνθρωπος είναι ον πολιτικό, συνδεδεμένο με την κοινωνική ζωή και υποκείμενο στο νόμο της γέννησης, της ανάπτυξης και του θανάτου. Αυτόν τον κανόνα δεν μπορεί να τον αγνοήσουν ή να τον ανατρέψουν οι νέοι. Εκείνο που μπορούν και οφείλουν να επιδιώξουν είναι η ανανέωση της πολιτικής με βαθιές τομές στο περιεχόμενο και τη λειτουργία της. Η ισοπέδωση της πολιτικής, η ταμπέλα ότι όλοι πολιτικοί είναι ίδιοι, είναι μια εύκολη άρνηση που μπορεί να οδηγήσει σε επικίνδυνες καταστάσεις. Αν επικρατήσει αυτή η λογική τότε όσοι παραμένουν "αλώβητοι από την απαξίωση" θα καταλήξουν είτε να συμμαχήσουν με το σύστημα, είτε να αποχωρήσουν. Και τότε ο χώρος της πολιτικής θα παραμείνει ελεύθερος στους χειρότερους εκπροσώπους της. Οι συνέπειες θα είναι ολέθριες για την πολιτική, και την ίδια την κοινωνία των νέων.
Η νεολαία -και ιδιαίτερα η σπουδάζουσα- δεν μπορεί να αφήσει την πολιτική στα χέρια των αμοραλιστών διαχειριστών της. Γιατί τότε η ίδια δε θα έχει μέλλον. Ούτε θα μπορεί να ελπίζει.
«Χρειάζεται η προσπάθεια που είναι δύσκολο πράγμα, αλλά είναι το μόνο που έχουμε» είχε πει ο Καρλ Γιουνγκ.
Οι νέοι οφείλουν...
να προτείνουν και να αντιστέκονται. Να αντιστέκονται στην πτώση των αξιών, στην αναξιοκρατία, στο ψέμα, στην υποκρισία, στην αναντιστοιχία λόγων και έργων.
Το παλιό δεν έχει ακόμα πεθάνει, οι νέοι οφείλουν να γίνουν οι γεννήτορες του καινούριου.
Για να κερδίσουν το αύριο, απαιτούνται θέληση, γνώση, υπευθυνότητα, κόπος, προσπάθεια για δημιουργία. Η χαρά της δημιουργίας είναι και αυτοσκοπός! Μην ξεχνάμε άλλωστε ότι η φτώχεια, η μιζέρια, η παρακμή είναι αποκυήματα της τεμπελιάς. Επιτακτική ανάγκη να ακολουθηθεί ο δρόμος της αλληλεγγύης, της αξιοπρέπειας, της αξιοσύνης, της αξιοκρατίας που θα οδηγήσει σε κοινωνική ανάπτυξη και ατομική ευημερία.
Οι νέοι οφείλουν και μπορούν να αντισταθούν στην πτώση των αξιών, στο θάνατο της ελπίδας, στην παρακμή της πολιτικής. Πρόκειται για πρώτιστο χρέος τους απέναντι στον εαυτό τους και στο μέλλον.
Οφείλουν να προτείνουν και να υλοποιούν τους τρόπους με τους οποίους το μέλλον αυτό μπορεί να γίνει καλύτερο. Με λίγα λόγια, να ασχολούνται με τα κοινά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου