Η Αλέκα Παπαρήγα έχει... επιλεκτική μνήμη σχετικά με το ποινικό μητρώο του αιμοσταγούς κόμματός της, που χρειάζεται «φρεσκάρισμα»
Του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΛΙΑΚΟΥ
Η πρώην γ.γ. του ΚΚΕ είπε στη Βουλή: «Ο κ. Κυρανάκης, ένα από τα νεότερα στελέχη της Νέας Δημοκρατίας και του Κοινοβουλίου, που ψηφίστηκε και ως γραμματεύς, σε κάποια εκπομπή είπε -δεν το άκουσα εγώ προσωπικά, μου ειπώθηκε- ότι δεν μπορούμε να ξεχάσουμε ότι το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας σκότωνε Ελληνες κατά τη διάρκεια της Κατοχής 1941-1944. Μάλλον ο κ. Κυρανάκης μπέρδεψε το ΕΑΜ και το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας, τον ΕΛΑΣ με τον Τσαούς Αντών, με τους κουκουλοφόρους που υποδείκνυαν ποιοι κομμουνιστές, ποιοι αντιφασίστες πρέπει να σκοτωθούν. Μπέρδεψε το ΚΚΕ και το ΕΑΜ με τη δράση του ΕΔΕΣ και του Ζέρβα».
Το ΚΚΕ στην Κατοχή ασχολήθηκε κυρίως με το να προετοιμάζει την επιβολή σταλινικού τύπου τυραννίας στην Ελλάδα αμέσως μετά την απελευθέρωσή της.
Για την εξυπηρέτηση αυτού του σχεδίου κατέσφαξε πολλούς Eλληνες και μαυρόντυσε χιλιάδες σπίτια στην πατρίδα μας.
Επομένως, για να μην προσβάλλεται η μνήμη των θυμάτων της κόκκινης τρομοκρατίας -και κατά τη διάρκεια των ετών 1943-1944- θα υπενθυμιστούν στην κ. Παπαρήγα μερικά γεγονότα, που αποδεικνύουν ότι ο βουλευτής της Ν.Δ. Κυρανάκης ορθώς τοποθετήθηκε.
Δολοφονία συνταγματάρχη Δημητρίου Ψαρρού.
Ο Δημήτριος Ψαρρός (γεννήθηκε το 1893 - δολοφονήθηκε 17 Απριλίου 1944) ήταν ήρωας των Βαλκανικών Πολέμων, της ουκρανικής εκστρατείας (1919) και της Μικρασιατικής Εκστρατείας και μια επική μορφή της ελληνικής αντίστασης κατά των Γερμανών, που δολοφονήθηκε από τους Ελασίτες ούτως ώστε να μη «μονοπωλεί» εκείνος και η αντάρτικη ομάδα του (ΕΚΚΑ - 5/42 Σύνταγμα Ευζώνων) τις δάφνες της αντίστασης κατά των Γερμανών.
Ο Ψαρρός όσον αφορά τις πολιτικές πεποιθήσεις ήταν βενιζελικός. Το ΚΚΕ δεν ήθελε ο ΕΛΑΣ να έχει «ανταγωνιστές» στον τομέα της αντίστασης.
Από τα τέλη του 1942 διαφαινόταν η ήττα των Γερμανών στον Παγκόσμιο Πόλεμο και το κόμμα του εγκλήματος και της προδοσίας, όπως το έχει χαρακτηρίσει ο Γεώργιος Παπανδρέου, δεν ήθελε να αντιμετωπίσει μετά την απελευθέρωση της χώρας ένοπλους και καλά οργανωμένους αντιπάλους στον αγώνα του για την υπαγωγή της Ελλάδας στο σοβιετικό μπλοκ.
Ο Ψαρρός όσον αφορά τις πολιτικές πεποιθήσεις ήταν βενιζελικός. Το ΚΚΕ δεν ήθελε ο ΕΛΑΣ να έχει «ανταγωνιστές» στον τομέα της αντίστασης.
Από τα τέλη του 1942 διαφαινόταν η ήττα των Γερμανών στον Παγκόσμιο Πόλεμο και το κόμμα του εγκλήματος και της προδοσίας, όπως το έχει χαρακτηρίσει ο Γεώργιος Παπανδρέου, δεν ήθελε να αντιμετωπίσει μετά την απελευθέρωση της χώρας ένοπλους και καλά οργανωμένους αντιπάλους στον αγώνα του για την υπαγωγή της Ελλάδας στο σοβιετικό μπλοκ.
Το κόμμα «του λαού» κατόρθωσε εν μέσω Κατοχής να σκοτώνει και να τρομοκρατεί πολύ περισσότερους Ελληνες απ' όσους ο κατακτητής
Ηδη από το 1943 είχε επιβάλει καθεστώς «κόκκινης τρομοκρατίας» σε πολλές περιοχές της Πελοποννήσου.
Στόχος ήταν το ξεπάστρεμα τμήματος του πληθυσμού προς... σωφρονισμό και παραδειγματισμό των μαζών αλλά και ως μέρος προληπτικών χτυπημάτων κατά της «αντίδρασης».
Στο βιβλίο του Ιωάννη Μπουγά με τίτλο «Τα Ανομολόγητα! Η Τρομοκρατία του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ», ο συγγραφέας αναφέρει στη σελίδα 61:
Ηδη από το 1943 είχε επιβάλει καθεστώς «κόκκινης τρομοκρατίας» σε πολλές περιοχές της Πελοποννήσου.
Στόχος ήταν το ξεπάστρεμα τμήματος του πληθυσμού προς... σωφρονισμό και παραδειγματισμό των μαζών αλλά και ως μέρος προληπτικών χτυπημάτων κατά της «αντίδρασης».
Στο βιβλίο του Ιωάννη Μπουγά με τίτλο «Τα Ανομολόγητα! Η Τρομοκρατία του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ», ο συγγραφέας αναφέρει στη σελίδα 61:
«Βασικά χαρακτηριστικά της Κόκκινης Τρομοκρατίας του 1943 ήταν οι συλλήψεις από την ΟΠΛΑ ή τον ΕΛΑΣ, οι ανακρίσεις με ανείπωτη βία, οι φυλακίσεις, τα “λαϊκά δικαστήρια”, οι σαδιστικές εκτελέσεις (συνήθως με μαχαίρι) και η εγκατάλειψη των σορών άταφων στην ύπαιθρο.
Εκτός από μερικές ειδικές περιπτώσεις (π.χ. Μολάοι, αντάρτες Πατριωτικών Οργανώσεων Αντίστασης) από το καλοκαίρι του 1943 μέχρι περίπου τον Απρίλιο του 1944, η Τρομοκρατία του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ εναντίον αμάχων στόχευε μεμονωμένα άτομα.
Ακόμη, εκείνο το διάστημα ήταν σχεδόν κανόνας για την ΟΠΛΑ να αφήνει τα θύματά της σε κοινή θέα και να απαγορεύει για ημέρες την ταφή τους από συγγενείς ή φίλους.
Συχνά, τοποθετούσαν φρουρούς πλησίον των άταφων σωμάτων, ώστε να μην περισυλλεγούν. Προφανώς με εκείνες τις δολοφονίες απέβλεπαν και στον εκφοβισμό του λαού μαζί με την “τιμωρία” των θυμάτων. “Σκότωσε έναν και τρομοκράτησε χίλιους” λέει ένα κινέζικο απόφθεγμα».
Εκτός από μερικές ειδικές περιπτώσεις (π.χ. Μολάοι, αντάρτες Πατριωτικών Οργανώσεων Αντίστασης) από το καλοκαίρι του 1943 μέχρι περίπου τον Απρίλιο του 1944, η Τρομοκρατία του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ εναντίον αμάχων στόχευε μεμονωμένα άτομα.
Ακόμη, εκείνο το διάστημα ήταν σχεδόν κανόνας για την ΟΠΛΑ να αφήνει τα θύματά της σε κοινή θέα και να απαγορεύει για ημέρες την ταφή τους από συγγενείς ή φίλους.
Συχνά, τοποθετούσαν φρουρούς πλησίον των άταφων σωμάτων, ώστε να μην περισυλλεγούν. Προφανώς με εκείνες τις δολοφονίες απέβλεπαν και στον εκφοβισμό του λαού μαζί με την “τιμωρία” των θυμάτων. “Σκότωσε έναν και τρομοκράτησε χίλιους” λέει ένα κινέζικο απόφθεγμα».
Στο ίδιο βιβλίο ο συγγραφέας παραθέτει απόσπασμα από έκθεση* που έγραψε Βρετανός αξιωματικός, σύνδεσμος του Στρατηγείου Μέσης Ανατολής στην Πελοπόννησο το 1943-44, ο οποίος έγραφε: «...η εκστρατεία τρομοκρατίας που διεξήγαγε το ΕΑΜ τον χειμώνα του 1943-1944 δεν περιορίστηκε στην Αργολίδα. Ενα παρόμοιο κύμα δολοφονιών σάρωσε ολόκληρη την Πελοπόννησο εκείνη την εποχή».
Το ΚΚΕ δεν άφηνε ποτέ τις αμφιβολίες να μπουν εμπόδιο στον δρόμο του. Οποτε αμφέβαλλε, απλά σκότωνε
Διαβάζουμε στο βιβλίο του Γιάννη Βούλτεψη** (1923-2010) που τιτλοφορείται «Συναγωνιστής Ακέλας» (Β΄ έκδοση - συμπληρωμένη, Αθήνα: 1997, εκδόσεις Αλκυών, σελ. 141):
«Γενάρης - Φλεβάρης 1944. Χιόνι, χιόνι, χιόνι. Χειμώνας βαρύς.
Στον Αη Βλάση εδρεύει τώρα το I Τάγμα του 2/39 Συντάγματος. Διοικητής, ο Κώστας Παπαγεωργίου. Καπετάνιος, ο Κώστας Αυγούλης. Επιτελής ο Κωταντούλας. «Εδα»***, ο Ηλίας Παπαγεωργίου (Ανταίος). Ο Λόχος Μηχανημάτων έχει διασπαρεί σε διάφορα τμήματα και μερικά πολυβόλα, που έμειναν στον Αη Βλάση, εντάχθηκαν στο Τάγμα.
Τότε από πολιτικός έγινα καπετάνιος. Οχι για πολύ.
Εδώ βρίσκεται και η Διοίκηση του Συντάγματος. Ο Αναργύρου έχει φύγει, δεν ξέρω για πού. Τώρα διοικητής είναι ο Συνταγματάρχης Κουκουδέας.
Επιασαν κάποιον που έφτασε ως εδώ από το Αγρίνιο. Δεν μπορεί να δικαιολογήσει την παρουσία του. Ο Κουκουδέας λέει, με την ήρεμη, χαμηλή φωνή του:
- Καλύτερα ένας αθώος νεκρός παρά ένας προδότης που γυρίζει ζωντανός στο Αγρίνιο».
Στον Αη Βλάση εδρεύει τώρα το I Τάγμα του 2/39 Συντάγματος. Διοικητής, ο Κώστας Παπαγεωργίου. Καπετάνιος, ο Κώστας Αυγούλης. Επιτελής ο Κωταντούλας. «Εδα»***, ο Ηλίας Παπαγεωργίου (Ανταίος). Ο Λόχος Μηχανημάτων έχει διασπαρεί σε διάφορα τμήματα και μερικά πολυβόλα, που έμειναν στον Αη Βλάση, εντάχθηκαν στο Τάγμα.
Τότε από πολιτικός έγινα καπετάνιος. Οχι για πολύ.
Εδώ βρίσκεται και η Διοίκηση του Συντάγματος. Ο Αναργύρου έχει φύγει, δεν ξέρω για πού. Τώρα διοικητής είναι ο Συνταγματάρχης Κουκουδέας.
Επιασαν κάποιον που έφτασε ως εδώ από το Αγρίνιο. Δεν μπορεί να δικαιολογήσει την παρουσία του. Ο Κουκουδέας λέει, με την ήρεμη, χαμηλή φωνή του:
- Καλύτερα ένας αθώος νεκρός παρά ένας προδότης που γυρίζει ζωντανός στο Αγρίνιο».
Ο συγγραφέας ύστερα από αυτή την αναφορά...
δεν κάνει καμία μνεία για το τι απέγινε με αυτόν που δεν μπόρεσε να δικαιολογήσει την παρουσία του στην περιοχή όπου βρέθηκαν οι Ελασίτες.
Αυτή η σιωπή δεν σημαίνει τίποτε άλλο παρά τον θάνατο του άμοιρου αυτού ανθρώπου.
Το κόμμα του «ανθρωπισμού» δεν θέλει να μένει με την αμφιβολία. Δολοφονεί…
«Και διηγώντας τα να κλαις...»
Ακολουθεί απόσπασμα από το βιβλίο που έγραψε ο ταγματάρχης Πυροβολικού Νικόλαος Μουτούσης, Ελληνας αξιωματικός, ήρωας της αντίστασης, που το 1943 έπεσε στα νύχια της συμμορίας Βελουχιώτη.
Το βιβλίο εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1959. Τιτλοφορείται «Και διηγώντας τα να κλαις...» και το χωρίο που ακολουθεί βρίσκεται στις σελίδες 11-12.
«Οι Ελληνες, με το αλάθητο αισθητήριό τους, άρχισαν να αντιλαμβάνωνται τους καταχθόνιους σκοπούς του Ε.Α.Μ. και άρχισαν να δείχνουν την δυσπιστία τους σ’ αυτό. Και σιγά σιγά στρέφουν την προσοχή τους στις άλλες Ομάδες, που έκαναν, δειλά δειλά, την εμφάνισί τους στα βουνά της Πελοποννήσου και της Ρούμελης, η μια κατόπιν της άλλης.
Το ΕΑΜ έβλεπε με πολύ ανησυχία την μεταβολή αυτή των διαθέσεων του Λαού. Και αρχίζει την τρομοκρατική δράσι του, διαλύοντας ύπουλα και διά των όπλων κάθε Εθνική κίνησι.
Επνιξε στο αίμα απ’ την γένεσί της κάθε ομάδα που δεν είχε τις ίδιες μ’ αυτό ιδεολογικές κατευθύνσεις. Εβαλε σαν σκοπό του να μην επιτρέψη την ανάπτυξι άλλων ανταρτικών ομάδων, γιατί έβλεπε σ’ αυτές το μελλοντικό εμπόδιο για την κατάληψι της εξουσίας και την επιβολή της δικτατορίας του Προλεταριάτου στη Χώρα μας.
Αρχές Ιουνίου 1943. Βρίσκομαι στην Πάτρα, σε επαφή με την Επιτροπή του ΕΔΕΣ Πελοποννήσου, που τα κυριώτερα στελέχη της ήσαν οι: 1) Ανδρέας Μουτούσης, ιατρός, Πρόεδρος, 2) Σωτήριος Σωτηριάδης, συνταγματάρχης, 3) Ανδρέας Παπαγεωργίου, 4) Ιωάννης Βασιλάκης, λοχαγός Στρατιωτικής Δικαιοσύνης, 5) Αθανάσιος Βλάχος και 6) Ν. Παπαλεξανδρόπουλος, δικηγόρος.
Η επιτροπή αυτή τον Ιούνιο του 1943 κατόρθωσε να συγκροτήση ολιγομελή ανταρτική ομάδα υπό τον Εμμανουήλ Σεβαστάκην, στην περιοχή Πιτίτσας. Παράλληλα, στην ίδια περιοχή, έδρα και άλλη εθνικιστική ομάδα ο “ΜΩΡΗΑΣ”.
Ο ΕΛΑΣ όμως καραδοκούσε! Αφού στην αρχή έπνιξε στο αίμα, με ύπουλη αιφνιδιαστική επίθεσι, την ομάδα “ΜΩΡΗΑΣ”, κατόπιν πέτυχε και τη διάλυσι της ομάδας Σεβαστάκη.
Η προδοτική αυτή συμπεριφορά του ΕΛΑΣ, που έγινε γνωστή στην περιοχή, προκάλεσε αναβρασμό στον εθνικόφρονα κόσμο».
Η δολοφονία Μαλτέζου από το ΚΚΕ
Ο Κίτσος Μαλτέζος (1921-1944) ήταν μια σπουδαία μορφή του 20ού αιώνα. Ο πρόωρος χαμός του -εκτιμούν πολλοί- στέρησε την πατρίδα μας από έναν πολιτικό ηγέτη ή πνευματικό φωτοδότη.
Ηταν τρισέγγονος του στρατηγού Μακρυγιάννη και απόγονος της οικογένειας Σκουζέ.
Το 1942, στην καρδιά της κατοχικής περιόδου, ήταν φοιτητής Νομικής και ήδη θαυμαζόταν από μεγαλύτερους και συνομηλίκους του ως «το καλύτερο μυαλό της γενιάς του».
Θέλοντας να κάνει τις ιδέες του πράξη, εντάχθηκε στην Ομοσπονδία Κομμουνιστικών Νεολαιών Ελλάδος (ΟΚΝΕ), δηλαδή στο ΚΚΕ.
Οι εσωκομματικές έριδες και η πνευματική αυτονομία και ανεξαρτησία του Μαλτέζου προκάλεσαν τη διαγραφή του από το ΚΚΕ και την οργάνωσή του το 1943.
Τότε προσχώρησε στην εθνικιστική αντιστασιακή οργάνωση ΕΣΑΣ (Εθνικός Σύνδεσμος Ανωτάτων Σχολών). Την 1η Φεβρουαρίου 1944 ο Κίτσος Μαλτέζος δολοφονήθηκε σε ενέδρα του ΕΛΑΣ Σπουδάζουσας (του νεανικού βραχίονα της ΟΠΛΑ) μπροστά στο σπίτι του, απέναντι από τους Στύλους του Ολυμπίου Διός.
Στις 12/11/2013 προβλήθηκε στο Mega συνέντευξη που είχε παραχωρήσει ο Λεωνίδας Κύρκος λίγο πριν από τον θάνατό του (τον Αύγουστο του 2011) στον τότε δημοσιογράφο και μετέπειτα βουλευτή Σταύρο Θεοδωράκη. Ο Κύρκος είχε διατελέσει αρχηγός του ΚΚΕ Εσωτερικού. Τα χρόνια της Κατοχής και του συμμοριτοπολέμου ήταν μέλος του ΚΚΕ και ελασίτης.
Σε κάποιο σημείο της συνέντευξης ο δημοσιογράφος τον ερωτά: «Υπήρξαν στιγμές που νιώσατε πιο κοντά σε αντιπάλους σας, παρά σε συντρόφους σας;»
Ο Κύρκος απάντησε: «Σπάνιες, υπήρξαν όμως. Η πιο κραυγαλέα ήταν όταν ένας φίλος και σύντροφος δολοφόνησε μπροστά στα μάτια μου τον φοιτητή Κίτσο Μακρυγιάννη - Μαλτέζο, έναν λαμπρό νέο, φοιτητή Νομικής. Ο Εμφύλιος ήταν γεμάτος από τέτοια περιστατικά».
Ο Σταύρος Θεοδωράκης, ακούγοντας αυτή τη συγκλονιστική αποκάλυψη για τη δολοφονία του Μαλτέζου, φαίνεται ότι δεν υπέβαλε τις δέουσες ερωτήσεις στον Κύρκο, ώστε να μάθουμε περισσότερες λεπτομέρειες για αυτό το στυγερό έγκλημα των κομμουνιστών.
Μπορεί και να τις έκανε, αλλά οι απαντήσεις του Κύρκου δεν είναι διαθέσιμες στο κοινό…
Όταν το ΚΚΕ ΤΙΜΩΡΟΥΣΕ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ
Οταν το ΚΚΕ χαρακτήριζε κάποιον «εχθρό του λαού», «δωσίλογο» ή «αντιδραστικό» κ.λπ., την πλήρωναν και οι συγγενείς του
Η οικογενειακή ευθύνη αναγνωριζόταν ως… νόμιμος και δίκαιος θεσμός από το ΚΚΕ.
Στη διπλωματική εργασία του Ιάσονα Χανδρινού, φοιτητή της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών (Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας), με τίτλο «Το τιμωρό χέρι του λαού. Η δράση του ΕΛΑΣ και της ΟΠΛΑ στην κατεχόμενη πρωτεύουσα (1942-1944)», με επιβλέποντες καθηγητές τον Χάγκεν Φλάισερ και τον Αντώνη Λιάκο (Αθήνα, 2009), διαβάζουμε στις σελίδες 74-75:
«Στις 24 Σεπτεμβρίου 1944 τέσσερις ΕΛΑΣίτες του Φρουραρχείου Ταμπουρίων πυροβόλησαν και σκότωσαν μια γυναίκα “ελευθέρων ηθών” από τη Δραπετσώνα αφήνοντας στο πτώμα ένα σημείωμα: “Πόρνη και προδότης”.
Η εκτέλεση έγινε μέρα μεσημέρι στην πλατεία των Ταμπουρίων, μπροστά στα μάτια περαστικών και αστυφυλάκων. Λίγες μέρες αργότερα στα Καμίνια επιφυλάχθηκε η ίδια τύχη σε μια γυναίκα που φημολογείτο πως είχε ερωτικές σχέσεις με Γερμανούς στρατιώτες.
Στις σκοτεινές πτυχές ανήκει και η εφαρμογή μιας άτυπης και χωρίς οίκτο “οικογενειακής ευθύνης”, η οποία ανήγαγε σε θανάσιμο αδίκημα τον συγγενικό δεσμό με “εχθρούς του λαού”, ικανοποιώντας μια διάθεση εκδίκησης η οποία υπερέβαινε ηλικία ή φύλο…
Τον Αύγουστο του 1944 το πτώμα μιας 17χρονης κοπέλας που είχε βρεθεί με σημάδια βασανισμού και ξεριζωμένα μαλλιά στον απόμερο “Κοκκινόβραχο” του Πειραιά. Αναγνωρίστηκε ως η Δήμητρα Ξιφαρά, αδελφή ενός Πειραιώτη χωροφύλακα της Ειδικής Ασφάλειας.
Γείτονες που ήταν μάρτυρες της απαγωγής της κατέθεσαν πως είχαν ακούσει τους άνδρες της ΟΠΛΑ να φωνάζουν “του προδότη η αδελφή!”…
Στις 7 Οκτωβρίου στη Νέα Ιωνία μια ομάδα 30 ενόπλων περικύκλωσε το σπίτι της οικογένειας Καλλιάκου και διέταξε τους καταστηματάρχες να κατεβάσουν τα ρολά των καταστημάτων τους.
Εκείνη τη μέρα μαζί με τον προγραμμένο υπενωμοτάρχη της Ειδικής Ασφάλειας Βύρωνα Καλλιάκο εκτελούνταν η μητέρα του Ελένη (στο μπαλκόνι του σπιτιού) και η αδελφή του Στέλλα Κιούση.
Στην κομματική λογική η “οικογενειακή ευθύνη” επιδικαζόταν ως πληρωμή μιας αποδεδειγμένης “οικογενειακής συμμετοχής”, με το σαθρό βέβαια επιχείρημα της αναπόδραστης ιδεολογικής ταύτισης με τον εκάστοτε “προδότη” γιο, αδελφό ή πατέρα».
Οπου μιλούν πράξεις σαν τα φρικτά εγκλήματα του ΚΚΕ, οι αναλύσεις περιττεύουν...
Ακολουθεί απόσπασμα από το βιβλίο που έγραψε ο ταγματάρχης Πυροβολικού Νικόλαος Μουτούσης, Ελληνας αξιωματικός, ήρωας της αντίστασης, που το 1943 έπεσε στα νύχια της συμμορίας Βελουχιώτη.
Το βιβλίο εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1959. Τιτλοφορείται «Και διηγώντας τα να κλαις...» και το χωρίο που ακολουθεί βρίσκεται στις σελίδες 11-12.
«Οι Ελληνες, με το αλάθητο αισθητήριό τους, άρχισαν να αντιλαμβάνωνται τους καταχθόνιους σκοπούς του Ε.Α.Μ. και άρχισαν να δείχνουν την δυσπιστία τους σ’ αυτό. Και σιγά σιγά στρέφουν την προσοχή τους στις άλλες Ομάδες, που έκαναν, δειλά δειλά, την εμφάνισί τους στα βουνά της Πελοποννήσου και της Ρούμελης, η μια κατόπιν της άλλης.
Το ΕΑΜ έβλεπε με πολύ ανησυχία την μεταβολή αυτή των διαθέσεων του Λαού. Και αρχίζει την τρομοκρατική δράσι του, διαλύοντας ύπουλα και διά των όπλων κάθε Εθνική κίνησι.
Επνιξε στο αίμα απ’ την γένεσί της κάθε ομάδα που δεν είχε τις ίδιες μ’ αυτό ιδεολογικές κατευθύνσεις. Εβαλε σαν σκοπό του να μην επιτρέψη την ανάπτυξι άλλων ανταρτικών ομάδων, γιατί έβλεπε σ’ αυτές το μελλοντικό εμπόδιο για την κατάληψι της εξουσίας και την επιβολή της δικτατορίας του Προλεταριάτου στη Χώρα μας.
Αρχές Ιουνίου 1943. Βρίσκομαι στην Πάτρα, σε επαφή με την Επιτροπή του ΕΔΕΣ Πελοποννήσου, που τα κυριώτερα στελέχη της ήσαν οι: 1) Ανδρέας Μουτούσης, ιατρός, Πρόεδρος, 2) Σωτήριος Σωτηριάδης, συνταγματάρχης, 3) Ανδρέας Παπαγεωργίου, 4) Ιωάννης Βασιλάκης, λοχαγός Στρατιωτικής Δικαιοσύνης, 5) Αθανάσιος Βλάχος και 6) Ν. Παπαλεξανδρόπουλος, δικηγόρος.
Η επιτροπή αυτή τον Ιούνιο του 1943 κατόρθωσε να συγκροτήση ολιγομελή ανταρτική ομάδα υπό τον Εμμανουήλ Σεβαστάκην, στην περιοχή Πιτίτσας. Παράλληλα, στην ίδια περιοχή, έδρα και άλλη εθνικιστική ομάδα ο “ΜΩΡΗΑΣ”.
Ο ΕΛΑΣ όμως καραδοκούσε! Αφού στην αρχή έπνιξε στο αίμα, με ύπουλη αιφνιδιαστική επίθεσι, την ομάδα “ΜΩΡΗΑΣ”, κατόπιν πέτυχε και τη διάλυσι της ομάδας Σεβαστάκη.
Η προδοτική αυτή συμπεριφορά του ΕΛΑΣ, που έγινε γνωστή στην περιοχή, προκάλεσε αναβρασμό στον εθνικόφρονα κόσμο».
Ο Κίτσος Μαλτέζος (1921-1944) ήταν μια σπουδαία μορφή του 20ού αιώνα. Ο πρόωρος χαμός του -εκτιμούν πολλοί- στέρησε την πατρίδα μας από έναν πολιτικό ηγέτη ή πνευματικό φωτοδότη.
Ηταν τρισέγγονος του στρατηγού Μακρυγιάννη και απόγονος της οικογένειας Σκουζέ.
Το 1942, στην καρδιά της κατοχικής περιόδου, ήταν φοιτητής Νομικής και ήδη θαυμαζόταν από μεγαλύτερους και συνομηλίκους του ως «το καλύτερο μυαλό της γενιάς του».
Θέλοντας να κάνει τις ιδέες του πράξη, εντάχθηκε στην Ομοσπονδία Κομμουνιστικών Νεολαιών Ελλάδος (ΟΚΝΕ), δηλαδή στο ΚΚΕ.
Οι εσωκομματικές έριδες και η πνευματική αυτονομία και ανεξαρτησία του Μαλτέζου προκάλεσαν τη διαγραφή του από το ΚΚΕ και την οργάνωσή του το 1943.
Τότε προσχώρησε στην εθνικιστική αντιστασιακή οργάνωση ΕΣΑΣ (Εθνικός Σύνδεσμος Ανωτάτων Σχολών). Την 1η Φεβρουαρίου 1944 ο Κίτσος Μαλτέζος δολοφονήθηκε σε ενέδρα του ΕΛΑΣ Σπουδάζουσας (του νεανικού βραχίονα της ΟΠΛΑ) μπροστά στο σπίτι του, απέναντι από τους Στύλους του Ολυμπίου Διός.
Στις 12/11/2013 προβλήθηκε στο Mega συνέντευξη που είχε παραχωρήσει ο Λεωνίδας Κύρκος λίγο πριν από τον θάνατό του (τον Αύγουστο του 2011) στον τότε δημοσιογράφο και μετέπειτα βουλευτή Σταύρο Θεοδωράκη. Ο Κύρκος είχε διατελέσει αρχηγός του ΚΚΕ Εσωτερικού. Τα χρόνια της Κατοχής και του συμμοριτοπολέμου ήταν μέλος του ΚΚΕ και ελασίτης.
Σε κάποιο σημείο της συνέντευξης ο δημοσιογράφος τον ερωτά: «Υπήρξαν στιγμές που νιώσατε πιο κοντά σε αντιπάλους σας, παρά σε συντρόφους σας;»
Ο Κύρκος απάντησε: «Σπάνιες, υπήρξαν όμως. Η πιο κραυγαλέα ήταν όταν ένας φίλος και σύντροφος δολοφόνησε μπροστά στα μάτια μου τον φοιτητή Κίτσο Μακρυγιάννη - Μαλτέζο, έναν λαμπρό νέο, φοιτητή Νομικής. Ο Εμφύλιος ήταν γεμάτος από τέτοια περιστατικά».
Ο Σταύρος Θεοδωράκης, ακούγοντας αυτή τη συγκλονιστική αποκάλυψη για τη δολοφονία του Μαλτέζου, φαίνεται ότι δεν υπέβαλε τις δέουσες ερωτήσεις στον Κύρκο, ώστε να μάθουμε περισσότερες λεπτομέρειες για αυτό το στυγερό έγκλημα των κομμουνιστών.
Μπορεί και να τις έκανε, αλλά οι απαντήσεις του Κύρκου δεν είναι διαθέσιμες στο κοινό…
Όταν το ΚΚΕ ΤΙΜΩΡΟΥΣΕ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ
Οταν το ΚΚΕ χαρακτήριζε κάποιον «εχθρό του λαού», «δωσίλογο» ή «αντιδραστικό» κ.λπ., την πλήρωναν και οι συγγενείς του
Η οικογενειακή ευθύνη αναγνωριζόταν ως… νόμιμος και δίκαιος θεσμός από το ΚΚΕ.
«Στις 24 Σεπτεμβρίου 1944 τέσσερις ΕΛΑΣίτες του Φρουραρχείου Ταμπουρίων πυροβόλησαν και σκότωσαν μια γυναίκα “ελευθέρων ηθών” από τη Δραπετσώνα αφήνοντας στο πτώμα ένα σημείωμα: “Πόρνη και προδότης”.
Η εκτέλεση έγινε μέρα μεσημέρι στην πλατεία των Ταμπουρίων, μπροστά στα μάτια περαστικών και αστυφυλάκων. Λίγες μέρες αργότερα στα Καμίνια επιφυλάχθηκε η ίδια τύχη σε μια γυναίκα που φημολογείτο πως είχε ερωτικές σχέσεις με Γερμανούς στρατιώτες.
Στις σκοτεινές πτυχές ανήκει και η εφαρμογή μιας άτυπης και χωρίς οίκτο “οικογενειακής ευθύνης”, η οποία ανήγαγε σε θανάσιμο αδίκημα τον συγγενικό δεσμό με “εχθρούς του λαού”, ικανοποιώντας μια διάθεση εκδίκησης η οποία υπερέβαινε ηλικία ή φύλο…
Τον Αύγουστο του 1944 το πτώμα μιας 17χρονης κοπέλας που είχε βρεθεί με σημάδια βασανισμού και ξεριζωμένα μαλλιά στον απόμερο “Κοκκινόβραχο” του Πειραιά. Αναγνωρίστηκε ως η Δήμητρα Ξιφαρά, αδελφή ενός Πειραιώτη χωροφύλακα της Ειδικής Ασφάλειας.
Γείτονες που ήταν μάρτυρες της απαγωγής της κατέθεσαν πως είχαν ακούσει τους άνδρες της ΟΠΛΑ να φωνάζουν “του προδότη η αδελφή!”…
Στις 7 Οκτωβρίου στη Νέα Ιωνία μια ομάδα 30 ενόπλων περικύκλωσε το σπίτι της οικογένειας Καλλιάκου και διέταξε τους καταστηματάρχες να κατεβάσουν τα ρολά των καταστημάτων τους.
Εκείνη τη μέρα μαζί με τον προγραμμένο υπενωμοτάρχη της Ειδικής Ασφάλειας Βύρωνα Καλλιάκο εκτελούνταν η μητέρα του Ελένη (στο μπαλκόνι του σπιτιού) και η αδελφή του Στέλλα Κιούση.
Στην κομματική λογική η “οικογενειακή ευθύνη” επιδικαζόταν ως πληρωμή μιας αποδεδειγμένης “οικογενειακής συμμετοχής”, με το σαθρό βέβαια επιχείρημα της αναπόδραστης ιδεολογικής ταύτισης με τον εκάστοτε “προδότη” γιο, αδελφό ή πατέρα».
Οπου μιλούν πράξεις σαν τα φρικτά εγκλήματα του ΚΚΕ, οι αναλύσεις περιττεύουν...
*πηγή: PRO HS 5/698 «Report by captain P.M. Fraser on some aspects of the Peloponnese July 1943 - April 1944».
**Ο Γιάννης Βούλτεψης ήταν δημοσιογράφος και συγγραφέας. Τον Ιούλιο του 1943 κατατάχθηκε στον ΕΛΑΣ με το ψευδώνυμο «Ακέλας». Πήρε μέρος στα Δεκεμβριανά με το μέρος του ΚΚΕ. Για τη δράση του φυλακίστηκε και εξορίστηκε στη Μακρόνησο. Εργάστηκε στον ημερήσιο και τον περιοδικό Τύπο. Από το 1984 και ως το 1993 διατέλεσε διευθυντής του Γραφείου Τύπου της Νέας Δημοκρατίας
***Το αρκτικόλεξο «ΕΔΑ» σήμαινε Επιτροπή Διαφώτισης Ανταρτών. Οι «Εδα» ουσιαστικά ήταν οι κομματικοί κομισάριοι, που συνδιοικούσαν με τη στρατιωτική ηγεσία τις μονάδες των Ελασιτών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου